μαγεμα η φυσις..

Ορθα ως ειπε ο Σολωμος



"Μαγεμα η φυσις κι ονειρο

στην ομορφια και χαρη.."



μα εγω εδω που στεκω αναγκαζομαι

ν ακουω λαικους υμνους των καιρων απο κοκκινα γρηγορα αμαξια

με περιεχομενο τ αρσενικο των καιρων..



απεταξαμην..

broken grass..

Oλα αυτα

μ εκαναν σχεδον ατσαλακωτη.



Xρονια τωρα,
πνοη στη πνοη,

περιφερομουν,

διχως  χρονο για μενα.



Μα  αυτο που αντικρισα,

στα τοσα ταξιδια νου και σωματος,

οταν πια επαψα να δωριζω,



ειναι περιχυμενο με σαντιγυ

για να μην φανει η ασχημια του

και η απαισια γευση του.


Οπως στα τουριστικα εστιατορια με τα πολλα καρυκευματα

στο σαπιο κρεας


η αλλοτε

η πρώτη κουταλιά  του γλυκου

και μετα να λιγωνεσαι..



Γριφος πανω στον γριφο

αιωνια να ναι η αναζητηση


για σενα.



N αλλαζεις μερα με την μερα,

οχι στην δομη σου,



η δομη ποτε δεν αλλαζει.


Nα παρακαλεις για την παυση.
Nα κυληθεις στα χαμομηλια

και να χεις καποιο χερι να πιασεις,


 να μυρισεις τ άρωμα που γεννιεται οταν σπαν το χορτάρι τα κορμια σας..

Αιτηση Χορηγιας

Εγω η Χρυσα Ασωνιτη αιτουμαι υπαιτιου δια την ανασυγκροτηση της καρδιας

ως εξισου και των βαθεων



υποδεχομενα ειναι τα εξης..



ταξιδια εις Χωρας μην εχω γνωρισει

εισβολη σε χορους μην εχω χορεψει



εκπαιδευση δια την εξαπλωση βελτιστων δυνατοτητων εις τον τομεα της οργανωσης σκεψεων και δρωμενων



απαραιτητη προυποθεσις το ανθισμα της καρδιας και το ανοιγμα των δακτυλων

οχι ως υβρις στον συναθρωπο

ως υποδοχη των εξ εμου δακτυλων



παραταση της οργης οποτε εκεινη συγκρουει την αγνοια και την φαντασια..

passport to laughter..

Δεν θυμαμαι στ αληθεια ποτε ξεκινησαν οι φαρσες

αλλα δεν εχει σημασια..



ακομη προκαλουν το ιδιο γελιο



νομιζω ξεκινησαν εκει που σταματησε το δραμα



που καθε αλλο παρα δραμα ηταν τοτε

απλα αδυνατουσα να το δω ως αστειο..



ναι το παραδεχομαι

ειμαι ο καλλιστος γελωτοποιος του συμπαντος



αλλα πρεπει να με παρακολουθησεις στα κρυφα



για να βιωσεις τη απολαυση



δεν ειναι ευκολο ν ακουσεις τα κουδουνακια απ το καπελο μου

πρεπει καπως καπου με καποιο τροπο να μ αγγιξεις



να χεις το passport..

fixing the problem..

we need to fix this..



there s a major problem

into the very very deep



it creates marvelous thoughts not corresponding



it s not the price of water..

we are not really in a lack of it



ding dong

i ll make you draw a storm



dusty wild

into the heart



ding dong

its the bird on the wall



wake up the sun is rising

you have to work



you have the freedom there to create a lifepath



ding dong..

i was just kidding..

go on..



as "Tears go by"..

cheap wine for a wealthy soul..

Φθηνο κρασι

πλουσιες σκεψεις



δωματιο αδειο

και γεματο



στρωμα..

θαλασσης

ακουω και τα κυμματα

μονο που εχει μεσα αερα και σπαει ευκολα



νοτες συνχορδισμενες

στις αμφιταλαντευομενες εναλλαγες..

απλα πραγματα..



ναι βεβαια..

spiral perception..

i wish for the wishes..

let my wish be true..



except my hidden one

and please make them true

those in white glittering..



those of a child

or an "never grown up" one



no wishes for me

except from the wishes for your wishes..



i dont really really care

i ll be into the adventure..



simple character..



smashing my boot on..

to your face

when i have to..



licking your Chantilly lace

with the perfection of a tongue s movement



moving you

into my spiral perception..

οι εμμονικοι ανθρωποι..

Οι εμμονικοί άνθρωποι
νομίζω πως θα ναι έτσι στο πάντα

ποτέ με την δεύτερη ματια
δεν θα ναι λευκό το τοπίο

θα στάζει απ το μέσα τους το μπέρδεμα
λιγο κόκκινο
λιγο μαύρο να το λερώσει

λίγες οι στιγμες τ απόλυτου λευκού..

σε κάποια εικόνα

σ εκείνη την στιγμή που ακούν τη αναπνοή τους

που αναγνωρίζουν τα βασικά χρώματα μέσα στο λευκό

τα ξεχωρίζουν

και δεν νομίζω πως υπάρχει άλλη γιατρεια
πέρα απο την τύφλωση.

Aυτο που ειμαι..



να μου λειπουν οι βροχερες μερες για να ξεπλυθω



ανικανη πια γι αυτο

αναρωτιεμαι αν υπαρχει απορροφηση η απωθηση..



στην πρωτη περιπτωση

θα ρθει χωρις να το ξερω η καταιγιδα



στην δευτερη

θα κρατω ομπρελλα γιατι το ξερω..



το θεμα ειναι οτι δεν ξερω στ αληθεια ποια ειναι αυτο που ειμαι..

τα σκονακια..

Οι φιλοι..



ευλογια και καταρα



σαν τον ερωτα..



μ ερεσει στις δυσκολες στιγμες

που εχω την αγγαλη τους



κι ειναι και καπως

σαν να το χουμε σχεδιασει



το πρωι δεν εχει πολυ σημασια κι αν το βλεπω η οχι



ετσι κι αλλιως ο ηλιος θα λαμπει και χωρις εμενα

περηφανος



μα πραγματικα πρεπει να ευχαριστησω το συμπαν

για τις λυσεις

τα σκονακια



στις δυσκολες στιγμες..

lullaby

Η διαδικασια ανηκει εξ ολοκληρου

στο πνευμα μου



και σ ενα αιωνιο αστειο παιχνιδι με τον Χρονο



σαν παιδι που παιζει μ αορατο παιχνιδι



κι ομως μπορει να το αγγιξει στα χερια του αληθινο..



κι οταν το βαριεται το σφινωνει καπου

το κρυβει μην το βρει η μητερα..



η μητερα ειναι αυστηρη μ αυτα..



"τ αλλα παιδακια δεν κανουν ετσι.."

ως ειπε ΣΤ



κι αν αρχισουμε την αντιλογια

δεν θα μου πει παραμυθι και νανουρισμα..



παλι δεν θα μπορω να κοιμηθω..

please let my fingers dance..

There s always a couple

the number two crawling



crawling each other thoughts

words



pieces of mirroring

bumping each others face



no meaning



only scars which will fade away



we have to focus on the holding of the hand

to find the real fitting



my hand into yours

your hand in mine



let our fingers have their dreams

dancing at the hollowed moments



let our fingers move loved



let our fingers play their song

and please



please let them dance..

shame on me..

Θα τολμησω να το ντροπιασω τ απεναντι φυλλο



και λυπαμαι

τ αγαπω πολυ



αλλα να..

ειναι που ειστε

καπως εκει στην ευθεια και πατε



και πατε

σταματατε..



ειναι οι στιγμες που σας ρωταμε

"εχεις κατι ?"

"οχι τιποτα"



οι στιγμες εγκλεισμου

απουσιας μοιρασιας



μονος θα το λυσεις το ξερω..



οχι αυτο δεν εχει κατι το υποτιμητικο

εννοειται..



αλλου θελω να καταληξω



βαριεμαι να το ποιησω



θα το πω ευθεως



ευχομαι καποτε να βρεθει ενας αντρας

να μην μπορω να τον διαβασω



να μην καταλαβαινω το ψεμμα του..

να μην αναγκαζομαι να παιζω

role playing games



a wish for the new year..

bling blong to the limits..

Δεν ξερω τελικα οντως ως παρατηρητης

αν δυναμαι να κρινω ορθα



γιατι πρεπει μετα να γινω παλι εγω

απεναντι σε μενα



αυτο το θεμα

που καθε μερα αλλαζω

με τοση ταχυτητα

μεσα απ τα δρωμενα και τα βιωματα της ημερας..

και τις σκεψεις που δεν παυουν ποτε

και δεν μ αφηνουν με τιποτα στα χερια καποιου Μορφεα να με κοιμησουν



κοντευει να με ορισει ως σχιζοφρενικη



παυση..

πατα την παυση



κινδυνευουμε..



δεν ειναι απλα τα πραγματα οταν αμφιταλλαντευεσαι οριακα..



σε κανουν καπως ν ανησυχεις..

the man i love..

The man i love

will not really like me



he ll be inspired



i ll be his little girl

to built a woman



he will always have an opinion



of what i wear

the styling of my hair..



he ll bring my best out

he ll be judgmental in a gentle way



i ll be his silly little girl



i could say my silly things without a judgment

i could play all night long..



never leaving a scar..

τ' απλωνουμε στον ηλιο..

Οταν θ αποφασισεις
να σαι παρατηρητης
θεατης
της ασπρομαυρης ταινιας μας

θα ναι πια στα σιγουρα αργα
λογω της απουσιας χρωματος

Δεν θα μπορεις πια να δεις το χρωμα του φορεματος μου
θα έχει γινει αλλο στη σκεψη σου πια

αυτο που ταιριαζει στην ιστορια


Δεν θα χει πια ομως καμμια σημασια

ως αναμνηση

ως επαναληψη


Διοτι το χρωμα γινηκε για κεινη τη στιγμη

μετα ολα ξεθωριαζουν

τ απλωνουμε στον ηλιο

γι αυτο σου λεω
ειναι οι στιγμες...

a dirty pink

wanna be a fool to someone to caress



words will be like a playground

no fights



i ll be your little foolish girl

always a disaster



i cannot cook

i hate to iron



i m not intelligent

i laugh because i have to



i dont get things right

and i mess all things up

like a dirty pink



i love to do a man s work

i m good at every man s dealing with the housework

but i really hate the ironing



and i m the worst at cooking



i m also oversensitive at times

when you are a liar



hard as it will be the truth

smoother is for me than a lie



i want you to be free



free as a bird

follow your dreams



have one night stands

i don t really care..



but

please let me be the fool to your caress

your only one..

Sandra as a part..

Δεν ξερω στ αληθεια

τους ανθισμενους κρινους



ηταν ωραια που ηταν στον κηπο σου

σκυψε και μυρισε τους



ας παψουμε πια καθε αναλυση



το ξερεις

μας κανει πιο "ανοητους"



θα ποδηλατοδρομησουμε

στην ανηφορα



η φτωχεια θελει καλοπεραση

που λεγαν και παλια



και στ αληθεια δεν ξερω

αν ειμαστε οι σοφοι η οι ηλιθιοι σε τουτη την ιστορια



και μιας και ειπα για Ιστορια



ας μην ειναι δεδομενο της κρισης μας

τιποτε δεν υπαρχει



κοινωνικοπολιτικα

αισθηματογνωμικα



μονο το τωρα..

σταλα στην σταλα



ασε την κλεψυθρα

κατασκευασμενη απο επιθυμιες

που πρεπει ν απαλλαχτουμε αμεσα..



γιατι το ξερεις καλα Sandra

οτι οταν περνας χρονο στο μηδεν



κατι θελεις να πιασεις..

"nero" νερο

και δεν ξερω στ αληθεια τι ειναι προτιμοτερο



να επιλεγεις στα στενα



η να χεις το χαος

και να μην μπορεις να επιλεξεις



να μαχεσαι την καθε σκεψη

μια να σαι απο εδω

μια να σαι απο εκει



και ποιος εισαι?



η πνοη του ποιος εισαι ειναι γνωστη σου

αλλα

τι πραγματικα θες



ολα βγαινουν σ ενα αδιεξοδο και τελικα τιποτε δεν θες

το τωρα να κυλα..



να κυλα..



αλλα καπου φτανει και το νερο οταν κυλα

σε μια θαλασσα σ ενα ποταμι..



ειναι ομως και παλι νερο..

αυτο ειναι που εχει σημασια

η γενια μου..

η δικη μου γενια

ειναι αδικημενη



και στην δοξα

και στο χρημα

και στον ερωτα



η δικη μου γενια ειναι αδικημενη

γιατι δεν ειχε την ευκαιρια

η τουλαχιστον οχι ακομη να πλασσει κατι



πλαθει στο μυαλο της

μαχεται καμμια φορα με το σωμα και το στομα



η δικη μου γενια

ζει την εφηβεια στα 30

κανει παιδια στα 35



στερειται 10 περιπου χρονια

αυτο που κανει αναμεσα

ειναι η εισπνοη μιας συρροης σουρεαλιστικων δρομενων για την μετεπειτα εξελιξη της



η δικη μου γενια στολιζεται για να ναι ομορφη με περιττα στολιδια

η δικη μου γενια ερωτευεται για ενα βραδυ



η δικη μου γενια δεν γνωριζει τον γειτονα



η δικη μου γενια απολαμβανει τις τεχνες σας



και τα "τεχνηματα" σας

τις αποφασεις σας



και τους ερωτες που ξεχασατε

και τωρα ολοι παιρνετε ηρεμιστηκα για να κοιμαστε τα βραδυα



και μ εχετε βαλει ν ακολουθω το μονοπατι σας

κι εσεις νομιζετε πως λοξοστρατω..

το Ποτε το Παντα και η Ινη..

Παντα εννοειται πως εχει σημασια το ταξιδι

κλισε στιγμες που λες "Μην μ αφησεις ποτε"



οι λεξεις που εμπεριεχουν τον Χρονο

παντα με πνιγαν

απο μικρη



το ποτε

το παντα





το ποτε γιατι ειμαι κακομαθημενη

το παντα γιατι ειμαι εγωιστρια



δεν πιστευω πως αλλαζουν αυτα ποτε

ισως λιγο στην αρχη του βελους οταν σε χτυπα

αν θα χεις τη τυχη



μ εκεινο το δηλητηριο που ποτε δεν το ξεχνας

εισαι εθισμενος πια αφου το γνωρισες



ειναι αλλιως οταν το φανταζοσουν



ποτε δεν το ξεχνας

το ζητας παλι



και νομιζω τελικα πως ο Ερωτας

θα πρεπε να χε αλλη λεξη



κατι που να τελειωνει σε -ινη

a real hero..

οταν ερωτευονται το ασπρο και το μαυρο

παντα θα ναι γκρι



οτι κι αν εικαζουν

για την ελξη των αντιθετων



ολα δικαζονται στην συμπνοια

οταν εκπνεω θα εισπνεις

οταν εισπνεω θα εκπνεεις..



κι αναρωτιεμαι αν μπορει κανεις στ αληθεια να ξεγυμνωθει χωρις φοβο



παντα θα βαστας ενα λευκο πανι στα χερια

για εκεινα που ναι για σενα

και για τον αποχαιρετησμο..



αλλα ασε για λιγο τις λεξεις

ασε να ναι μονο η σιωπη και η γυμνια



μην στολιζεις ειναι περιττο

και το καταλαβαινω παντα



απλα σ αφηνω γιατι σ αρεσει

νιωθεις ηρωας

και μ αρεσει που νιωθεις ετσι..



αλλα πρεπει να γινεις πραγματικος ηρωας..

Dali and Niagara

Ποια να ναι αραγε η χρυση τομη στον Ερωτα

ερχεται αγερωχος



με ποιο σπαθι να τον νικησεις



δεν τα ξερω τα οπλα

ασε που τα παραδινω

για την στιγμη αυτη

αυριο δεν ξερω



αυριο μπορει να ξυπνησω παλι πολεμηστρια

του αιθερος



a rolling stone



που κανεις δεν θυμαται την αρχικη ενεργεια της ριψης

οχι οτι εχει και καποια πραγματικη σημασια



wanna live in a dream sequence

σ εναν πινακα του Νταλι



να ναι υμνος τον σουρρεαλισμο..

να ναι Νιαγαρας



να με ξεπλενει απ το λογικο κι επομενο..



τα προσδοκουμενα

να ναι διαφανα

σαν το νερο



μ αρεσει πολυ ο ρολος του ανοητου

αφηνει περιθωρια αναπτυξης..

holding your balloon..

You are a fuckin stable

and i scratch my nail

into your braincells



no blood in the scene



an idiot

and a wise one



they could conquer

the grass

its limits

its humidity



they will then dance green



tears will always make a bloom

nights always a full moon



tie my shoes

we have to run



are you still holding your balloon?

η εμμονη με τα ακρα

Αυτη η εμμονη με τα ακρα πρεπει να ναι του Ιχθυος



παντα ν αναλυω τα χερια

το σχημα την κινηση τους

ειναι σαν χαρτης για μενα

σαν ψυχογραφημα



δεν εχω διαβασει ποτε τιποτα γι αυτο

δεν ειμαι ειδημων



απλα νιωθω



και κατακλυω..



με τα κατω ακρα ειμαι ακομη πιο αυστηρη..



ειναι σαν δηλωση..

αυτος ειμαι

αυτη ειμαι..

trains

Μου αρεσουν τα τραινα

η μαλλον

μ αρεσουν τα παραθυρα με τα κινουμενα καρε


δεν ειναι μονο τα τραινα

ειναι τα οπτικα παιχνιδια που μπορεις να παιξεις

αν εχεις ορεξη

και εμπνευση


που εχουν να κανουν με την κινηση και την οπτικη


το τελευταιο που επαιξα πρωτη φορα το ανακαλυψα

ειναι στο τρενο που προσπαθεις να εστιασεις το βλεμμα σε μια ραγα

καθως αυτο κινειται..


και την βλεπεις να φευγει


σαν οταν εστιαζεις στην φωτογραφια

κι ειναι ολα τ αλλα blur αλλα με κινηση..

cookies of fortune..

Θα μπορουσε να ειναι ο ηχος του λυκου της αυγης

το αναπαντεχο ξυπνημα



εκεινο που θα χεις αγγαλια τις Νεφελες

ως φιλες



δεν θα τις φοβασαι πια

δεν υπαρχει φοβος



μονο εσυ ξυπολητη

στα σταχυα μιας παρανοικης θαλασσας



που ερωτευτηκε την ξηρα

και θελει διαμεσου σου να πνιγει για παντα

η να πεταξει αν μπορει..



τα φτερα τ αγοραζεις με ποικιλους τροπους..



εμενα μ αρεσουν αυτοι που δεν ειναι λαμπεροι

αυτοι που γευονται τα μπισκοτα της εξερευνησης..

Sandra part nine forty

You know me the best

we are similar



i know where to wave

i know where to be blind



even if i am a drunk

even when we travel for an ear



when i draw the spiral

of its sculpture

you stand behind me

lusty



for the creature

i ve created



put your hands on it

with the mothers love within..



smell the portal vein

sniff the dust like a junkie



love me

as above

so below.....

θελω να μπορεις

Θα χει αυτο τ αρσενικο ειδος ευφειας

που δεν θα μπορω ν αντικρουστω



τα χερια του θα παιζουν πιανο

στο κορμι μου

με μελωδιες που κανεις δεν εχει ακουσει



φιλοδοξος και δυνατος σαν το διαμαντι



κιτρινη εγω σαν τον ψευδοναρκισσο

the daffodil



στο ανθος μονη μου να με ποτιζεις



θελω οι νοτες σου να με μπερδευουν ησυχα



να μπορω να κοιμηθω



θελω να μπορεις..

diving..

Οχι δεν ειναι γιατι δεν ξερει ν αγαπα

ειναι γιατι δεν το κανει οπως τ ονειρευεστε



μιλαω σ εσας του φυλλου μου



κι εγω μπερδευτηκα πολυ στην πορεια



ο καθενας εχει τον τροπο του

οχι τον δικο σας

κι ειναι εκει που νιωθεις

πως δεν μπορει δεν ειναι ικανος



η τα βαζεις μαζι σου

ψαχνεις τα λαθη



και τον πειθεις κι αυτον

και πεφτει στην λυπη..



..ακολουθει ο ευνουχισμος..



οχι δεν γινεται ν αγαπαμε ολοι με τον ιδιο τροπο..



αν πνιγεσαι κολυμπα στην ακτη

αν αντεχεις απολαυσε την βουτια



και πιστεψε με εχει πολλα θαυμασια δωρα ο βυθος

αλλα πρεπει να μαθεις να κρατας την αναπνοη σου



θελει γερα πνευμονια..

θαλασσα-μητερα

Απ την μια να θελω να πιασω το δοξαρι

μ επιθυμια να δημιουργησω την ομορφοτερη μουσικη

αυτη που θα συνορχιζεται με τ ανθισμα των ανθων..



κι απ την αλλη να κρατω το μαχαιρι για αμυνα..



το σιγουρο ειναι πως και στα ψηλα τα κυμματα

και στ αγρια ξερω πια να κολυμπαω



αυτο που φοβουμαι πιο πολυ ειναι οτι το γνωριζουν

κι εκει που χανουν την υπερτατη ευκαιρια του πνιγμου

μ αφηνουν απλα να παιζω στα κυμματα σαν παιδι..



και τ απολαμβανω

αλλα μετα ερχεται η στιγμη



που ακουω τη φωνη της μητερας

πως ηταν αρκετο το παιχνιδι για σημερα

κι ηρθε η ωρα του μεσημεριανου..



αλλα ετσι οπως και παιδι

ετσι και τωρα θ αντισταθω

και θα κλαψω

που μου διακοπτει το παιχνιδι..



δεν ξερω μητερα αν θελω να γινω ενα με την θαλασσα

γιατι για ολα υπαρχει τιμημα

και τ αλμυρο νερο βγαινει μονο απο τα ματια..

simplicity

Νομιζω πως σ αυτον τον κοσμο που εχω δημιουργησει,

η απλοτητα,

που αναζητω

τοσο πολυ

εχει κλεισει μεσα της ολη την περιπλοκοτητα..



..μια που πηδω να την φτασω

και καθε που πηδω

την αγγιζω για λιγο

και μπερδευονται ολα μεσα της απ το τρανταγμα..

Υμνος στον Dorian Gray

Εχουν το δικιο τους οι Stone Roses

οταν λενε οτι

"δεν υπαρχει λογος να πουλησω την ψυχη μου,

ειναι ηδη μεσα μου"



διοτι ειναι το ιδιο παντα ακουσιο εθελλημενο λαθος

παντα μπροστα στην πιστη της αιωνιοτητος

η στη τρελλα του ερωτα..



εκει που πουλας την ψυχη σου..



διοτι δεν ξερω στ αληθεια τι μπορει να πει αυτο

το πουλαω την ψυχη μου



οταν δεν εισαι ο Dorian Gray

κι οταν δεν γερναει μονο το πορτραιτο σου

αλλα η σακκα που κουβαλας..





"the only way to get rid of a temptation is to yield to it.."

keyboard piano sessions

Παντα (υπ)αρχει

η Αρχη



οσο κι αν συνεχιζω να παιζω πιανο

μ αυτο το πληκτρολογιο

ποτε δεν θα γινω μουσικος

δεν μ ενδιαφερει κιολας στ αληθεια να γινω

φτανει που εχω μιαν αληθεια της στιγμης

να την φορτωνω λεξεις και νοτες..



παντα κατι θα βρω να μου φτανει

διοτι παντοτε ζω στην φαντασιωση του πλουτου



ετσι να διαβαινω μοναχη

και να ναι μαζι μου δοκιμος ο Πλουτος

στα 18 του

πιστος

και ξοπισω μου η καταρα της ευλογιας



αυτο που παντα πλουσια νιωθω κι ειμαι πτωχη..

ο ερωτας στα χρονια της φαγουρας..

οχι η προσπαθεια μου

δεν ειναι ποτε η ελαχιστη


η μεγιστη παντοτε


μ εξαιρεση τις στιγμες που αρνουμαι οποιασδηποτε προσπαθειας

για τους δικους μου λογους


αναμενω την υστατη στιγμη

του φωτος

στο προσωπο σου


εκεινου που θα βλεπουμε μαζι τα εντομα και θα γελαμε

αλλα δεν θα υπαρχει φαγουρα..


θα ναι το δωρο μου τα πρωινα

λευκο χαμογελο

και στο δικο μου προσωπο

και στο δικο σου


θα ναι το αρωμα του ξυπνηματος κι εκεινο που κοιμηθηκαμε

σαν την λεβαντα


και δεν θα μπερδευτουμε ποτε με τ αρωματα

θα χουμε την οσφρηση οξεια..

naked lunch..

Today i was for sure a figure in that

Cronenberg movie



thousand, millions of bugs

in front of me



making circles inside circles..



i had the strength

not to throw up on them..

(Αντι)λαμβανομαι

Καπου προβαλλεται η ιδανικοτητα των 45 κιλων

ευχαριστω δεν θα παρω


δεν ξερω στ αληθεια

αν αυτο ειναι κατι που θα με ορισει ως περισσοτερο προσελκυστηκη

σαν φιγουρα στο μετεωρο συμπαν

λογω της μαζας της σαρκας μου


μα προσωπικα

μου προκαλλει λυπη η θεα ενος

στερημενου κορμιου


διοτι εδω δεν μιλαμε για φυσικη κατασταση

μιλαμε για την ατερμονη ηδονοβλεψια

του ληψανου..


μηπως αναζητουν τελικα καποιοι την νεκροφιλια

αθελα τους

για να μην υπαρξει μαχη?


ουτως η αλλως

αυτο δεν υσχυει

ευτυχως που εχω αντρες φιλους

και με ξυπνουν που και που..


διοτι εμεις οι γυναικες χανομαστε ευκολα..


η αφορμη γι αυτη την γραφη

δεν ηταν τα fashion shows που συμμετειχα


ηταν οι στιγμες που φερνει ο χρονος

για να σε κανει να σκεφτεις παραπανω


ηταν εκεινος ο ανθρωπος χωρις χερι

οχι ο ζητιανος

αυτος που πιστευει και μπορει ολα να τα κανει


ηταν εκεινος με το σπανιο δερματικο νοσημα στην Πλακεντιας τα πρωινα


ηταν εκεινος με το αλλοκοτο προσωπο..


που σε κανει ν αναρωτιεσαι για τις ζωες τους

και να καταληγεις

στο ιδιο παλι οπως τοτε

που καποιος λυποταν εναν γεροντα

λογω της ηλικιας του


και τοτε του ειπα

πως η θλιψη και η αγωνια

δεν βαστα την ομορφια και τα χρονια


εκεινος ο γεροντας που βλεπεις και λυπασαι

ισως αγριευε πολυ στο αισθημα σου

γιατι μπορει να ναι και γιοματος..

μετα το λουνα παρκ..

Μετα απ αυτο το λουνα παρκ

και την τελευταια αναβαση

στο τρενακι του τρομου


που ευτυχως πηρα την αποφαση

να πηδηξω εν κινησει

παρα την επικινδυνοτητα της στιγμης


πραγματικα υπαρχουν στιγμες

που θελω να ουρλιαξω

ποσο πολυ με πνιγετε


δεν εχω διαθεση για κανενος ειδους απολογια

κι αν αυτο το συμπαγες που δεν ανεχεται

παρεμβολλες

χαρακτηριζεται για σας


υπερμετρος εγωισμος η με οποιαδηποτε αργκω χρησιμοποιειτε

λυπαμαι..


δεν εχω την δυναμη

ουτε την διαθεση

να κανω κατι γι αυτο


ακομη και για σας που αγαπαω..

Φιλοξενεια

Ποιος στ αληθεια εχει το σθενος

να περπατησει στην τρελλα του αλλου



οταν ηδη περπατα δειλα στη δικη του

σηκωνει που και που καμια πετρα στο δρομο

και βρισκει την λογικη κρυμμενη



σ εκεινες τις επιτυχεις στιγμες..



οταν το περιτριγυρισμα μας

ειναι απο αλλα υλικα

αλλου ειδους υποστασεις

οταν η φουσκα που εγκλειστηκαμε

εχει γινει πιο σθεναρη κι απο διαμαντι



κοφτερη

διαλυει τις αδυναμες

η συγκρουεται με τις πιο δυνατες

τρανταζεται..

αντιμαχεται καμμια φορα



απο παιδια φυσηξαμε μεσα και την φτιαξαμε

στην πρωτη μας πνοη



οι ιριδισμοι του φωτος καμμια φορα μας κανουν

να πιστευουμε

πως κατι εχει αλλαξει



και κατι αλλαζει

οχι η φουσκα



το σκοταδι και το φως

το χρωμα



ποιος θα μπορεσει στ αληθεια

να φιλοξενησει μ αγαπη

εκεινη την αλλη τρελλα

την διαφορετικη..

a wish..

someone told me tonight is a special day..

and you can tell your wish to the angels..



wishes..



it always sounds exciting

but when i have to wish..



its always difficult

always



i dont remember my childhood wishes

but as long as i remember

they have a short of a pattern



like "que serra serra"

or like

come in the way what it has to be and please make me happy at the time it should be

make the things in the right order..

Κενταυρος εισαι παππου..

ποσο πολυ μοιαζουμε..

θυμαμαι τ απογευματα στο σπιτι

οταν ειμουν πολυ μικρη ακομη



θυμαμαι την μυρωδια του ελληνικου καφε που εφτιαχνες οταν ξυπνουσες απ τον μεσημεριανο υπνο..

εχω εικονες ακομη κ απ την διαδικασια



μου δινες να φαω μπισκοτα και μου λεγες ιστοριες για τους αρχαιους ελληνες

οπως και τωρα..



καμμια φορα μου φτιαχνες ελληνικο καφε

και βουταγα τα μπισκοτα



με πηγαινες στα παρκα

και σ εκεινη την ελια στο δρομο

που επαιζα με την Ναντια



μου ελεγες παραμυθια

καθε βραδυ..

σε θυμαμαι που νυσταζες και σου ζητουσα κι αλλο..



ναι παππου εισαι πραγματικος Κενταυρος

την δικη μου την αυρα τη εχεις σιγουρα κεντισει..

never ending..

never ending never ending



those climbers

on the mountain



they are



never ending



i begin the dive into the mountains

into the rocks

no there is no gold or diamonds there





i like the tough roads..

do i?



i really dont..



i like the highway

riding a pink Cadillac..

eternal "second" lovers

it s the radio sound around the neighborhood

in Spanish about the elections



i only visualize the blue sequence

of our dreams



naked

into the ocean of our souls

our togetherness

with no forevers



we can caress the clouds



only the morning sun on our faces

fading away the thoughts



fading away



living for a moment

lusty for the joy of a second



eternal "second" lovers..



cause everything else

has an end..

Los amantes del circulo polar

i may be in the opposite pole right now.

.but we are always exchanging our messages

no matter how far..



like then when we were both running separated in the woods..

and i fell..



and then its a life of coincidence..



i don t really want to notice..

it makes me angry..



because i ll never never tell our story..

i ll never never live it through..

lust..

On the way to that lighthouse again..



i now ride my motorcycle

i do not need a taxi



i have my own road

ahead

straight



a highway



to the high way



some blood on the road

won t make a matter..



as long as i m alive

in that little short fairytale again..



lust for the lust..

not an again when shored..

i ll go back into my mother s hug

shored in the ocean blue

so blue as i ll never be..



...there will be not an again..

ποτε ξανα..

ποτε ξανα δεν θελω ν ακουσω αυτη την ερωτηση..

"μ αγαπας?"



ειναι σαν να μην σου αρκω ηδη..

I ll be polite..

I just want you to tell me stories

and tuck me in..



let me believe

though i know you re a liar..

it s your nature



you can t go through that even if you are madly in love with me



but please try to be smarter than me



can you do this?



make me not to find out your lie..



or maybe share it with me

as a spicy detail



a full moon

a bright sun in the routine of us



we can also be friends..



sexual matters

may be dangerous

but not for us..



we can always share..



but please be smart

make a lie reality if you have to..



or share it..

i ll be polite..

same old taste..

all of us for that love..

that one


of our imagination

that may come true


and though we experienced the mud

throwing one each other in the end..


like in a birthday party

when someones decides to throw your birthday cake on your face..


the worse part is that we want to make that cake

choose the right ingredients

to make it delicious

and beautiful


but when it smashes you face

it makes no difference..


you may just taste it happy

for one last time


and what you may be sure

wont be the same tomorrow..


it will have the same old taste..

σου στελνω γραμματα..

Παντα ειμουν υπερβολικη σε ολα

στην αγαπη

την απαθεια

την αντιπαθεια



ετσι φτιαχτηκα μαλλον απ την μητρα



απο μικρο παιδι ειμουν ετσι δεν φταιν οι γονεις μου



κανω τοσο κοπο να την σιγασω

και νομιζω πως τα χω καταφερει σε ικανοποιητικο βαθμο για οποιον με γνωριζει

περα απο μενα



αλλα στ αληθεια τωρα δεν μπορω να ξεχωρισω αν ειμουν ειμαι

υπερβολικη

η υπερβολικα αληθινη

για εδω που πρεπει να να πλεκεις γαλλικες πλεξουδες



η αν τελικα ειμαι μοναχικος τυπος..

μπα το αποκλειω αυτο..



η μαλλον εχω αυτο το συνδρομο

μονη να εκπνεω



μαζι να εισπνεω

και να εκπνεω για σενα

οχι για μενα



για μενα εκπνεω μονη

μ εκεινη την πιο βαρια πνοη

που εχω γεννηθει να την κανω γραμματα



γραμματα σ εναν αγνωστο..

γραμματα προς αλληλους

γραμματα με την διευθυνση κοινη αποστολεα και παραληπτη..

λιγο λιγο θελει η ζωη..

Οταν τις πινεις μεγαλες τις γουλιες

πνιγεσαι καποια στιγμη..



ετσι συμβαινει..



θελει λιγο λιγο η ζωη

με την ροη γαληνια..



κι αν εχεις υπερβαλλων εαυτω

κρατα τις υπερβολες

για εκει που δεν υπαρχει ο φοβος του πνιγμου..

σαν να τετραγωνιζεις τον κυκλο..

Μ αρεσει οταν αποστασιοποιουμαι του εαυτου μου

μπορω να δω πολλα πραγματα που δεν μπορει εκεινος να δει



πολλες φορες

αληθινος θησαυρος..



το κανω οταν τυχαινει

δεν νομιζω πως μπορω να το ελενξω στην απολυτοτητα του ακομη



μου ειναι δυσκολο



οχι δεν μπαινω στην θεση κανενος

δεν εννοω αυτο..



ειμαι ο παρατηρητης

αλλα ειμαι εγω ακομη

με τα δικα μου "πιστευω"



απλα αφηνω πισω εκεινο το συναισθημα που εχει την ταση να με κατακλυει σε καθε μου βημα

ακομη και στα μετεωρα που βαινω..



σαν να τετραγωνιζεις τον κυκλο

καπως ετσι..

when i ll be an old woman..

..and when i ll be an old woman

if life will be still bountiful to me as now



i ll have those wrinkles on my face

the map of the destination i followed



i can almost imagine where the hard lines will be



hard will be the lines of specific emotions



hard deep lines on my forehead

from the times i ve been surprised



hard deep lines between my brows

from the times of wonder



hard deep lines at my eyes

from smiling and laughing..



hard and deep will the road be ?

the murderers..

Το τιμημα της ευγενικης φυσης

της κατ επιλογης



ειναι εκεινα τα χερια που σφιγγουν τον λαιμο σου

και τελικα αποφασιζεις να μην κανεις τιποτα γι αυτο



καθως πιστευεις πως ο δολοφονος θα βαρεθει στην ανεκτηκοτητα σου

και την αναισθησια σου..



θα παραδωσει τα οπλα..

εκει κατω στην αποθηκη του..



οχι οτι δεν θα χτυπησει ξανα..

ειναι εμμονικοι ανθρωποι οι δολοφονοι..

δεν ξεχνουν ποτε..

για να υπαρχει καποιο νοημα..

Ειναι στ αληθεια δικο μου φταιξιμο

αυτη η υπερδιωγκωση της μη ανεκτηκοτητος μου?



οχι την φαινομενικη

την εσωτερικη εννοω



η φασματηκοτητα μου ειναι ευγενικη στο πλεον..



το χω βελτιωσει αυτο

μαλλον εξαιτιας των παρελθοντων δρωμενων



αφου καταλαβα οτι καμμια σημασια δεν εχει τελικα

η εξωτερικευση των (συν)αισθηματων

εν λογω "απουσιας" πνευματος



τζαμπα το καψιμμο που λενε..



ασε που πληγωνεται κι αλλος χωρις λογο

γιατι δεν ειναι ακομη η ωρα του..



κριμα ειναι..



υπερεκτημω το εγω μου?

η υποτιμω το ποσο το υπερεκτημω?

για ν αντεξω



για να υπαρχει καποιο νοημα τελος παντων..

τι στο καλο ?

Πραγματικα δεν ανεχομαι ν ακουω την λεξη "βαριεμαι "



ειναι δυνατον?



τι "βαριεμαι"?



τι σημαινει βαριεμαι?

τον εαυτο σας βαριεστε?



σκεψου ποσο βαρετοι θα στε για τους αλλους τοτε..

conflicting junkies..

You junkies of conflicting

you empty men and women



wake up

before your life is gone

stop hitting those walls of my ego



like if you break one

you ll gain my energy



as i hear your head crushing

i feel sorry for you..

wasting your life on silly things..



wake up you make me feel pity for you..



what the hell are you really fighting for?

Red lips

Red lips walking down the street

ready for the hunger

they have the taste of the chilli..



not for everyone to taste

only for the "tough" ones..



high leopard heels

worn from the walks

and a gum stuck on the left shoe



but she realized it soon..

unglued it ..

with no feelings



she started the piano lessons

late at night

her only spare time for herself..



she wants to travel

all along



she s bored of that extravagance

the diamonds she s been offered by men who thought they loved her

they maybe tried..



and the city..



she might prefers a gypsy life

a caravan..



or a boring housewife life..



she doesn t really really know

she always liked the unexpected..

roar!

I m your housewife

your dream



i wash the dishes of our lunch

with hot water to clean our illuminating thoughts



i ll make you a coffee

like my mother did



you ll go to bed for a nap



i ll "swing" the pages of magazines



how to be beautiful

how to be healthy

how to be a "cat woman"



i already bought that skinny leathers



i go to my dress room

i wear the leather uniform



i am wild to the mirror

roar!



you wake up

you go down the stairs



you laugh

horny



you forgot that coffee you dreamed..

you make a roar!

that surrealism..

Ετσι αυτος ο σουρρεαλισμος

ειναι που απολαμβανω



ολοι το ιδιο να θελουμε

και διαφορετικα



πολυ μας θαυμαζω στ αληθεια



..πραγματικοι ηρωες..

not just for a moment..

In that world where music makes the idea



where my body my legs my hands

my heart is my own music



and yours is your own



and you hear the notes

and you feel

you smell the sound into its depth



you inhale

bring it in

you exhale your bad thoughts



we are here clear

pure



nothing to hide

nothing to over think



can we do this not just for a moment?

Anna

Περπατησαμε στον μεσημεριανο ηλιο

γλυκος και οξυς σημερα



με το δειλο του κρυο αγγαλια



καθισαμε σ αυτο το στεκι που μ αρεσει

εκει καθομαι και με την Sandra καμμια φορα



ναι Αννα οι ιδιοι ειμαστε παντα

οι ιδιοι απο παντα

αλλαζουμε σκοπους

αλλαζουμε πορειες



και ναι καλα το ειπες

ιδιος ειναι ο πυρηνας



οσο γυρναω πισω

οσο διαβαζω πραγματα που εγραφα τοσο πιο πολυ πειθομαι γι αυτο..



κι εσυ Αννα η ιδια εισαι

κι εγω η ιδια



το εμεις καπου το μπερδευω..



κατι με πιανει να φευγω..

δεν ξερω..



απο εκει που περπατουσαμε ξυπολητες μαζι γελωντας..

σαν να θελω να βαλω τα παππουτσια μου..