Thursday, June 30, 2011

one night stand at the square..

Η συνειδηση σου
αντανακλα καθημερινα στο θωρακα μου
ως οργη και τρελλα

σε  καιρους τετοιους
με κοιτας στα ματια
εξω απ την πλατεια

και δεν μπορεις πια να κλαψεις

στα μεσα μαζικης μεταφορας
ανθρωποφαγοι

οστεοπορωση της καθαρης συνειδησης
μαχαιροβγαλτες οπου μας παιρνει

οτι κι αν γιαουρτωσεις
οτι κι αν ματαιωσεις εκει "πανω"

εγω θελω να ξυπνησω την μερα
που η συνειδηση δεν θα ναι ραντισμενη

η επομενη μερα ?

θα μ αγαπας ?

θα σ αγαπω ?

η θα ναι ενα ολοκαυτωμα one night stand ?

Tuesday, June 28, 2011

s(h)[w]allow

Julien: Καταπινε
Isabelle: Αφου το ξερεις μ αρεσει να το κραταω στο στομα για λιγη ωρα να νιωθω την γευση
Julien: Καταπινε.. το τσιγαρο θα κανω και θα φυγουμε..

Sunday, June 26, 2011

Needlework

Κεντησα
ν αναρωτιεμαι

για το φως

ειναι πηγαιο αραγε
ειναι αυτοφωτο


η ειναι ολα διαπλεκομενα?

μεγαλωσες

κι εχεις γερα ποδια
επι γης
και δια του αερος ανερχομενα
σε γυαλινη πιστα
με τροβαδουρους της αγαπης
ημιαιμους επιστατες

της χολερας που κινηγα ξοπισω

χορευεις

κι η κινεζα απο μακρυα
σε βλεπει κι εχει ετοιμο το στοχαστρο

στο κεφαλι

ο Ερωτας
ετρεχε μοναχος

μ εκατομυρια θεατες
να πεθαινει στα σπλαχνα τους

εξ επιλογης
εκ των φαινομενων

αναρπασε την πλαση μου Ερωτα
να τρεχω ξοπισω σου παιδι

ως περιπου ειμαι
ναι μαι καλυτερη

να σαι καλυτερος κι εσυ

Saturday, June 25, 2011

Μορνινγκ

Δυσκολο πρωινο
πρωινη σπορα

τα ματια μου
κατω απ το μαξιλαρι

ειμαι τυχερη
εχω χρονο για ταξιδια στο ταβανι σημερα
τρεις ωρες για την ακριβεια

η καλυτερα για να μαι ακριβης
αφαιρω τρια λεπτα απ τη προετοιμασια του καφε
και δεκα λεπτα απ τον Οργουελ

η ζεστη λευκη και παχια

απ το ταβανι πηδω στο κεντρο της Αθηνας
σ ενα δρομο που αφησαμε
για παντα χαμμενο
σε χερια αγνωστα
το κοριτσι με τα πορτοκαλια

μαζι μ ενα ζευγαρι μποτες
και το αγαπημενο μου tshirt

 ο βαθμος δυσκολιας
διατεινεται
κι αποκτα ιδιοτητες ανθρωπου
που μεγαλωσε σε τσιρκο

η αληθεια ειναι πως
ως Isabelle
στον κηπο παλια
δεν ειχα καμμια ιδεα για το τι θα επακολουθουσε

ειχα μεγαλυτερα ονειρα

Wednesday, June 22, 2011

Ταξιθετης

Αποφασησα μια μερα στα παλια
να βαλω ταξη στο δωματιο

οι ωρες λιγες
και οι θεσεις πολλες

η Sandra καθοταν
ως παντα γονατιστη

οσο ψηλη κι αν ηταν
κι αν ειναι
ντρεπεται παντα για τα γονατα της

γονατησε για δυοσμο μονο
γι αυτο και την θαυμαζω

κι ας κλαιει  μοναχη καθισμενη σε τραπεζαριες
τα βραδυα

να ταν ο κηπος της
γιοματος πατηματα

και να τους εδιωχνε

τουτη η τελειομανια
και τουτη η λαχταρα
ποσο παλευουν μεσα της αιωνια

Sandra

οταν σου μοιαζω
σ αγαπας
δεν αγαπας εμενα

θα σε κανω να σε λατρεψεις
στ ορκιζομαι..

Tuesday, June 21, 2011

Terra Nova

Σφυροκοπουσε στα  χειλη σου
το τραγουδι μας

σταθηκα
οσο πιο ασχημη μπορουσα στην πορτα

δεν την ανοιξα
και δεν την εκλεισα ποτε

περασα μεσα της
σε μια περιεργη συνουσια
που μονο οι πορτες ξερουν

φανταζεις
φανταστικος

σ ενα δρωμενο
φτιαγμενο για σενα
πριν απο σενα

φανταζεις
και φανταζομαι

κι ειναι δωδεκα και τριαντατρια

σ ενα αταλαντο
μοναχο κυμμα
που ερχεται
στην αμμο μου

εκει μπορει και να σε βρω

κανε με μονο να σε δω

Monday, June 20, 2011

σαραντατρια λεπτα

Αλλαξαν οι καιροι
και τους προλαβα

δεν θυμαμαι αν βιαζομουν
δεν θυμαμαι απ το περπατημα τον ρυθμο

θυμαμαι βηματα
ελαφρια και βαρια

που και που τ ανοιγμα των φτερων
μ αυτον τον τρομερο ηχο

ολα χωριζονται αλλοκοτα πλεον
κι ετσι αλλοκοτα ενωνουν

ξεχασμενοι
ως ειμαστε σ ενα στενο
διχως οψεις
νοσταλγωντας τον τρομερο ηχο των φτερων
στα συρματα

σαραντατρια λεπτα
κοιτω το συρμα..

Saturday, June 18, 2011

1 2 3 4

Τεσσερα, τρια, δυο, ενα,
στο μηδεν βγαινεις..

εισαι μικρη και παιζεις σχοινακι

Τρια, δυο, ενα,
στο μηδεν βγαινεις..

βλεπεις τους μολωπες
και ταξιδευεις στο μπλε τους
μαθαινεις να φτιαχεις το κιτρινο

Δυο, ενα,
στο μηδεν βγαινεις..

ιλιγγος

τα χαρτια δεν στεκονται καλα στα χερια

πεφτουν

ειναι πολλα,
δεν τα πιανεις καλα

Ενα,
στο μηδεν βγαινεις..

Μηδεν, ενα, δυο, τρια, τεσσερα

Wednesday, June 15, 2011

Ρελοουντετ

Σε ειδα
το κεφαλι κοιτουσε κατω

δεν εψαχνε τιποτε
μητε και ταπεινο ηταν
δεν θα μπορουσε να ναι το δικο σου κεφαλι

Αναρωτιοταν
αναμεσα στα μαυρα χωρισματα των πεζοδρομιων

ποση βρωμια μπορει να χωρεσει

χαμογελασες

εψαξες την τσεπη σου
μ αυτα τα ομορφα χερια

που χαρτογραφουν
τα παντα απο σενα

εβγαλες το οπλο σου

δεν με ειχες δει ποτε απεναντι
τ ορκιζομαι

αλλα ειχες εκεινη την λαχταρα

σηκωσες το χερι
συνναμα και το οπλο

και κορυφωσες

ακουσα την αναπνοη σου

δεν ημουν απεναντι

διπλα σου ημουν..

Tuesday, June 14, 2011

σε καθε βημα..

Πηγα στη  θαλασσα παλι
ηταν βαθια
και καθαρη

μα καποιος εχτισε
τοιχους
φραγματα
δεν ηταν οπως την θυμομουν

μπορουσα να δω πιο περα
μα τουτα τα τουβλα με χωριζαν
απ ολη εκεινη την απεραντοσυνη

απο μια τρικυμια

Στην ακτη
δεινοσαυροι
ετρωγαν σαρκες

ο πρωτος που εφαγαν πηγε να κλεψει
πριν απο μενα

και τον ρουφιανεψα

ηταν το πρωτο θυμα
στο παγωτατζιδικο

φραουλα φιστυκι
σε χωνακι

η Isabelle
γυμνη στην αμμο αναζητουσε το χρωμα της
δεν μπορουσε να αποφασησει

ειναι απο ηλιο
η απο χιονι?

ειμαι σχεδον βεβαιη πως σ αυτο το σημειο
η βαρυτητα αυξηθηκε

απο τοτε τα ποδια μου
πονανε περισσοτερο
σε καθε βημα..

Πουλαω..

.. τρελλα..

θελει κανεις ?

καθως σκεφτομαι τον Julien

Με τον Julien
καθησαμε μια μερα στο τραπεζι
ξαφνηκα

δεν ειχαμε κανονισει τιποτα
εβαλα το νερο
κι εβαλε το αλατι

κι απο τοτε
μεθαμε μαζι

δεκα χρονια τωρα
διαλεξαμε οπλα και ασπιδες
μοναχοι

και τα χαμε ολα μεταξυ μας κρυφα
οχι απο φοβο

απ την ροη

δεκα χρονια μετα

στεκομαστε γυμνοι
εδωπερα
ριχνουμε κατω
κι οι δυο
δυο ασπιδες
και δυο οπλα
στο χωμα

και τα κοιταμε..

τι μπορουμε να κανουμε μ αυτα?

λες να τα φυτεψουμε?

Friday, June 10, 2011

το κοριτσι στις κυλιομενες..

Το ταξιδι ηταν υπογειο
κι εγω προχωρουσα με δυσκολια

πιο αχαρη και πιο διστακτικη απο ποτε

δεν ξερω πως ηταν τα ματια μου
μονο την μυρωδια μου θυμαμαι

πλαι στις ραγες εχω περπατησει πολλακις
τωρα ο βαθμος δυσκολιας
ηταν διαφορετικος

κατεβαινω
ανεβαινω

αγγαλιαζομαι

ανεβαινω στη γεφυρα
βλεπω τ απεναντι

μα δεν βλεπω το δρομο

συναντω τον εαυτο μου σε πλατειες και ταρατσες
με χαμηλα τα φωτα

η Isabelle κρυφτηκε κατω απ της κυλιομενες του μετρο
προσπαθουσε να με πεισει
πως καπου εκει κρυβεται μια τεραστια αληθεια..

την πηραν οι σκαλες..
φοβηθηκα γι αυτην
μα φανηκε χαρουμενη

οταν ημουν σιγουρη πως θα πεσει
εκεινη γελουσε

την αφησα στο μυαλο μου χαμογελαστη
και πηγα στην ταρατσα

ειναι ολα τοσο ασχημα
μ εκεινη την μοναδικη τους ομορφια..

let the ping pong..ping pong

Δεν θα μακρυγορησω
ο Λυσσανδρος
ηρθε στην ωρα  του
ως τα παντα οφειλουν

καθηστερησε πεντε λεπτα ανωφελα

το πινγκ πονγκ

ηταν γι αυτον παλιο παιχνιδι

θαρρω πως τον εβλεπα ωρες ωρες
πρωταθλητη

ο σοσιαλισμος
και ο καπιταλισμος

παιζουν πορτες
ενας ανοιγει αλλος
κλεινει..

ο Λυσσανδρος φευγει
και μενω με τον Julien εναν μπατσο
και μια δικηγορο..

αν πεθανω
κι ειναι το υστερο βαρετο
κι ειμαι μονη
καμμια διαφορα δεν θα χει απ την τελευταια ανεμελια

καιει το δακρυ στο μαγουλο
πιο πολυ οταν πιστευεις

οταν βλεπεις
παντα ποναει πιο πολυ

let the ping pong

ping pong..

Tuesday, June 07, 2011

"Τις Πταιει ?"

Εγω ημουν ακομη παιδι

μα μ εμαθες
να μετρω αλλιως τα πραγματα

ως  αρμοζει

εναρμονιζομαι τωρα

μην εχεις τυψεις διολου

κι οχι μονο
το κανω με τον καλυτερα χειροτερα τροπο

ειναι που θελω να φτασω την θεωση
και να μυριζω μυρο

εχω πλεον τον τροπο
να σκοτωνω τα χελιδονια με τα ματια

εχω το δηλητηριο της ματαιοτητος
ετοιμο στο ντουλαπι

εχω κι αλλα
φθηνοτερα..

οχι στο κοστος
μα στην πωληση

αλλα σταματησα να πουλαω πια

δηλωνω
χρεοκοπια..

Sunday, June 05, 2011

Μαζι..

Οσο ευκολα τοσο δυσκολα
κανει ο ενας τον αλλο να μοιαζει νεκρος

θυμαμαι στιγμες
να μαι λευκη στο πατωμα
της κουζινας μας

πριν βεβαια
εγραφες ποιηματα για μενα

ζωγραφιζες το σπιτι μας
τα δεντρα μας

κι επειτα
μαζι φτιαξαμε αυτο που ειμαστε

εγω στεγνη εδω
περιμενω την βροχη

περιμενω
πια βαρεθηκα
σχεδον ολα τα κανα

οτι ποτε δεν περιμενες απο μενα..

εισαι μερος μιας δημιουργιας
αθελα σου

γεννησαμε μαζι
την πιο ανυποταχτη υλη

την πιο διψασμενη παρθενα

το σκουροτερο λευκο απ ολα..

Friday, June 03, 2011

Δεξιοχειρας

Ημασταν παλι στο εστιατοριο
παρηγγειλα ψαρι

μαλλον καποιο λαθος θα εγινε
ειχα στο πιατο μου ενα παραξενο μαλακιο

δεν το χα ξαναδει ποτε

πηρα το πηρουνι μου αναποδα
στο δεξι οπως παντα
το μαχαιρι αριστερα
κι ας ειμαι δεξιοχειρας

εκοψα ενα κομματι

το φερα στο στομα
μα δεν θυμαμαι να χε γευση

αφησα τα μαχαιροπηρουνα στη σωστη θεση
ζητησα να μας γεμησουν τα ποτηρια

ο σερβιτορος με κοιταξε στα ματια
κι αρχησε να φωναζει..

"Απαγορευεται να στε εδω Δεσποινης! Απαγορευεται!"

εφυγα ντροπιασμενη γελωντας αμηχανα

ηθελα τοσο πολυ να παω σπιτι με τα ποδια

ξεκινησα για τον δρομο
η πολη ηταν τοσο ασφαλης
τοσο αδεια

που αρχισα να φοβαμαι που δεν φοβαμαι

αρχησε να βρεχει
κι ενιωσα γιοματη
οταν οι σταγονες
ηταν πλεον στα πανω μου βλεφαρα

η ιστορια τελειωνει με το φως
να διαθλαται στις σταγονες

να μην βλεπω πια

να περιμενω κεινα τα χειλη
που θα φιλησουν τα ματια μου

θα γευτουν την βροχη στα βλεφαρα μου
θα την καταπιουν

και δεν θα μου πουν ποτε
"Συγγνωμη, δεν ηξερα τι να σου δωσω.."