Trust the Process

Στο μπαλκόνι μυρίζει καλοκαίρι διαφορετικά.
Εχω μυρίσει ξανά το καλοκαίρι έτσι.

Δεν υπάρχει φώς, μόνο το φεγγάρι και η μυρωδιά του δέρματος μου.

 Μυρίζει μοναξιά αλλά δέν ειμαι μόνη, έχω εσένα.

 Είμαι η πιο τυχερή.

Ο αέρας κινείται στους ρυθμούς που συνήθιζε παλιά.

Είμαι εδώ για σένα.

Πιο δυνατή απο ποτέ άλλοτε.
Μια άλλη γυναίκα.
Ενας άλλος άνθρωπος.

Η φύση με καταλαβαίνει και ειναι γαλανή για χάρη μου απόψε.

Αν έβρισκα τον μικρό μου εαυτό θα του έλεγα... "Εμπιστεύσου την διαδικασία".

Τζί τζί τζί

Σου είπα σήμερα ευχαριστώ και μου απάντησες με φύλλα που χορεύαν.

Ωραία ήταν.

Κι ήταν κι ένας τζίτζικας εκεί πάνω με ξεκούρδιστη φωνή που τραγουδούσε πώς το καλοκαίρι είναι εδώ.

Ο τζίτζικας ζεί το παρόν, είναι άλλωστε όλη του η ζωή.

Κι εγώ σκέφτομαι πώς το σύμπαν είναι τέλειο κι εγώ κάτι κάνω λάθος.

"Κι ο κλήρος πέφτει στα κορίτσια, κι ο κλήρος πέφτει στα κορίτσια. Που ήταν σαν σαν σαν πριγκίπισσες που ήταν σάν σαν σαν πριγκίπισσες οέ οέ οέ οε οέ"

Δέν ξέρω βέβαια τι πραγματικά κάνει ένας τζίτζικας στην ζωή του.