Στεκεις με την σακκα σου γιοματη
βιβλια
κι ελαττωματα
περνας το δρομο
το ιδιο κι εγω
απ την ιδια διαβαση
μ εχεις ξεχασει
γνωριζομαστε
απεφυγα τον πνιγμο
εξαιτιας σου
ακολουθησα
χειροτερους διαδρομους απεβιωσης του νου
διοτι το σωμα πεθαινει στα σιγουρα
και γερνα το ιδιο
εγω ανασταλτηκο δελφινι
πως λεει κι η μητερα
τα ζω ολα αναποδα
κι ανεπτηξα την ικανοτητα
πρωτα να βουταω
και μετα να παιρνω ανασα
περιεργο ειδος
No comments:
Post a Comment