Δαφνη

Ω γλυκια μου Δαφνη

πικροδαφνη

σε βλεπω κι εσενα απεναντι μου

μ εκεινη την τρυπα στη κοιλια

ν αγαπας

και να μισεις

καλα τα λες

ειμαστε νεορομαντικοι

σε λαθος χρονο

περιθωριακοι λιποτακτες

του εξευγενισμου

της σαπουνοφουσκας

τα ποδια μας

μαθανε να χαιδευουν

τ αγγαθια γυμνα

τα χερια μας

αγγιζουν

κι εχουν μνημη

η καρδια μας

σκορπαται παντου

και συλλεγει τον κοσμο

και μας πυροβολει

τα βραδυα

στο στομαχι