distance..

"There are two women,

side by side.

i m one of them.

The otherone, i ve never seen..

but i can recognize myself.

It s.. like..

an image..

but seen from a distance.."

Notre Musique JLGodard

τα χαλικια της αγαπης

Κατι απλο κι ευθυ

κατι βεβαιο

σαν τον παραμεσο μου

που θα πεσει στο χαλι

ο λαβυρινθος

δεν ερωτευεται ποτε λαβυρινθο

μονο σιγουρο μονοπατι

μονο ευθυ και δυνατο

εκει χορευει και πορευεται

ξυπολητος

και δεν τον νοιαζει μητε το αιμα απο τα ποδια

ξερει

πως το μονοπατι ειναι βοηθος και φιλος

αναγνωριζει τα χαλικια ως ενα διδαγμα αγαπης..

στο σαλονι κουτι

Ειμαι πλεον βεβαιη

πως τα χερια μου θα γερασουν πριν απο μενα

μας βλεπω ολους στο σαλονι

αλλοι κοιτουν το παραθυρο ονειρευονται

εχουν ματωμενο το προσωπο στο τζαμι

αλλοι το γδερνουν στο πατωμα

με τον ρολο του θυματος

καποιοι κοιτουν ψηλα ελπιζουν

μεχρι να σπασει ο σβερκος τους

ολα στο ιδιο κουτι

αν το γυρισω αναποδα

τι σημασια θα χει

αυτοι που ελπιζουν θα εχουν τον ρολο του θυματος

τα θυματα θα ελπιζουν παλι

κι οσοι ονειρευονται

θ αλλαξουν παραθυρο..

a "second" thought

"Les Amants Reguliers Philippe Garrel"

η δοκιμαστικη μου ερμηνεια..

Eιναι τα συννεφα

ειναι τα δακρυα της Φουκοσιμα

ειναι κι εκεινα

που τα βραδυα αγριεμενα

με γαργαλουν μεχρι θανατου κατι νυχτες

ειναι που ανοιγω το πρωι τα ματια

και κλαιν απο μονα τους

γνωριζω ολες τις ομορφιες

τις αναπνεω

δεν ειναι ολα τουτα

η απουσια ενος χρωματος

ξερω να γινομαι ακομη και ουρανιο τοξο

και τουτη η συνθεσις

δυσκολη

υπεραναλυτικη γυνη

κοινη

να ταν το μετρημα μου

τοσο οσο τα δαχτυλα

να τα μετρω ολα

ν ανοιγω τα χερια

και να τα κανω λευκα

να ταν ολοι οι δρομοι

ισιοι

μ αρχη και τελος

να χα την περηφανεια

να μαι παντα διαφανη

και να περνα καθε τι απο μεσα μου

και να βγαινει οπως θελει

να καθεται καθε μια επιθυμια μου

οκλαδον

στο σκοτεινο της σεληνης

ευτυχισμενη

ξερω καλα πως αυτη

ειναι η δοκιμαστικη μου ερμηνεια..

βατομουρα στην ταπετσαρια

Περπατας στον διαδρομο

με τα βατομουρα στο στομα

εχεις στο στομα

το ιδιο χρωμα με το χαλι

διατεινεσαι

εκτεινεσαι

να φτασεις τ αναλογικο

πισω σου

τρεχουν ιδρωμενα τα παπουτσια σου

να σε φτασουν

οτι εχεις κανει

μυριζει απ το μεσα σου

κι απλωνει στον διαδρομο

θα ρθει η μερα

που θα κανεις την ταπετσαρια

ν ανθησει..

για την φαμηλια..

Υπαρχουν οικογενειες

πιο ευλογημενες

απο εκεινες τις εξ αιματος

ευχαριστω..

knife

Κι αυτη η ατερμονη ματαιοδοξια

μιας θλιψης

να σ αγγαλιασει ενα πρωινο

η ενα σουρουπο

να νιωσεις εσυ και παλι στα βαθη

λες κι οταν απογειωνεσαι απομακρυνεσαι

ετσι μαλλον σ εχουν μαθει

παιδι σφουγγαρι

μαζεψες

οτι πεταγαν οι γονεις σου στον αερα

οτι απεμεινε απ την μαχη

αφου σκουπισες απ το αιμα το μαχαιρι

και το βαλες στη γωνια του

αποφασησες να πετας μονος

κι ολα τ αλλα στο εδαφος

κρυμμενα

διπλα στο μαχαιρι..

Χειροκροτημα

Θα θελα να μπορουσα

να χειροκροτησω μια φορα

πιο δυνατα απ ολους

περηφανη

για τ αποτροπαιο

να χειροκροτησω τοσο δυνατα

να σπασω τα σθεναρα τους τυμπανα

τουτα τα χερια

θα κουβαλουσαν ακουραστα νερο

θα χορευαν σχιζοντας την ατμοσφαιρα

με ομορφια και γνωση

θα χορευαν χαμογελωντας

κι αγαπωντας

αγαπημενα

τα χερια μου ειναι ακομη ομορφα

μα ειναι αφυδατωμενα

οταν τελειωσει το εργο

θα μαι παντως μπροστα

και θα προσπαθησω

θα βαλω τα δυνατα μου..

Waking Life

Ειναι κατι στιμγες

τρομαχτικες

που νιωθεις τα παντα

ακους τις ριζες σου ν αναπνεουν

και να μακραινουν τα μαλλια σου

δεν ειναι οπως τοτε μουδιασμενος κι αφημενος

σε κανει η αισθηση ν αφοσιωθεις

να νιωσεις

το σωμα και το ειναι σου

να σαι εσυ

κι εσυ λιγο πιο κατω

να σε βλεπεις

και τ ονειρο να επαναλαμβανεται

μεσα στη νυχτα

να φτανεις στ ακρογυαλι

να σαι ξυπολητος

να μυριζεις το γαλαζιο

και να ξυπνας..

"Ξυπνα Ωρα για Υπνο"(ΣΤ)

Μια Δαφνη στο φεγγαρι..

Η Δαφνη απεχθανεται το λιβανι

κι ειναι κατι μερες σαν αυτη

με την πανσεληνο

που το μυριζει παντου

στεκει το βραδυ στο κεφαλοσκαλο

κι οσφραινεται

το λιβαδι της σεληνης

και ζαλιζεται

παντα εκει ηθελε

να τα πατα τα βηματα

μ αλλιως της ηρθαν

Δαφνη να χα το μεγαλυτερο χερι του κοσμου

να σε παρω

εκει πανω

με μια μονο κινηση..

breakfast at Tiffany s

Ημουν σκυλος

κι εσυ αλεπου

κλεψαμε ανθρωπομορφες μασκες

σε καποιο παζαρι

ειχαμε συμφωνησει

πως θα κανουμε

οτι ποτε δεν καναμε

υποσχεθηκαμε

να μαι σκια

και να σαι φως

να σαι σκια

και να μαι φως

να ναι ο χυμος μας

αγγαλιασμενος

αναμεσα στο χτισμα μας

κι οταν σφυροκοπουμαστε

στο σκοταδι

να κοιταμε πανω

την Κυρια με το βασιλικο μπλε

στο πανω πατωμα

ολα μεταξυ μας

ολα μεταξυ εμας και του Bourbon

και το χτυποκαρδι

για την χωρις ονομα γατα σου

αυριο ταξιδευω

και δεν εχω ακομη ετοιμασει τιποτα

ας κανουμε την μπλε πορτα

ωκεανο

γλυκε μου

κι ας βυθιστουμε..

εκει πισω..

Κι αυτος ο κοσμος

στεκει ακομη

το πιο ομορφο προσωπο

με ματια ευγενικα

και δερμα ευκολο να χαρακωσεις

και σ εκδικειται

η ασχημια που απλοχερα του χαρισες

εσυ κι εγω

κι εμεις

κι ειναι το κυμα του

ο πονος σου

το φως του

το καμμενο υστερημα σου

υπαρχουν ακομη

σημεια

που δεν το μπηξαμε το μαχαιρι

εκει ειναι που σε φιλα

παιδι

και σ αγγαλιαζει

εκει πισω..

Darren ο γρηγορος σχοινοβατης..

Ξυπνησα στο ασανσερ

με τρεις γκριζες γατες

γουργουριζαν

μια στο στηθος

κι αλλες δυο στα ποδια

δεν θυμαμαι γιατι κοιμηθηκα εκει

στολιστηκα παλι

μ ομορφηνα

να μαι στη δουλεψη μιας ομορφιας

ιμπερεαλιστικης

ο πονος στο κεφαλι

ειχε γιανει απο χτες

ο στροβυλλισμος του νου ομως

ανικητος

διαολεμενο ping pong

μια απο δω και μια απο εκει

κι αυτο το τικ τακ

απ το μπαλακι..

απ την ριζα να τις εκοβα τις ρακετες

και να περπατουσα στο χιονι

μιλησαμε με τον Darren τον γρηγορο σχοινοβατη

αργα

μου πε πως εβλεπε

τον εαυτο του αργα να βγαινει

απο μεγαλο κτηριο

πιστεψε για μια στιγμη πως δουλευε εκει

σταθηκε στην εξοδο

κοιταξε τα φωτα

κι αρνηθηκε

σχοινοβατησε γοργα στο σπιτι

υπερπηδησε τα φαναρια μετεωρος

εκανε τα κοκκινα μπλε

κι εφτασε

και κουλουριαστηκε

κι εχωσε το ειναι του

σ οτι καλυτερος απ ολα ειναι

στ ονειρο του..

Breakfast..

Κοιμασαι

κοιμαμαι

φοβαμαι

φοβασαι

ξυπναμε το πρωι μαζι

μου φτιαχνεις πρωινο

δεν μ αρεσει

αλλα μ αρεσει γιατι εισαι εσυ

μερα δευτερη

κοιμομαστε

φοβομαστε

ξυπναμε το πρωι μαζι

μου φτιαχνεις πρωινο

ειναι τελειο

μ αρεσει

αλλα δεν μ αρεσει

γιατι εισαι εσυ

Αληθινος πριγκηπας

Σ αγαπω

σ αγαπω

με νοιαζει

κι αν εχω μονο ενα ποδι τι πειραζει

βαδιζω ως αλογο

σκεπτομαι

ως ανοητος

μα σ αγαπω

ολο φτιαχνεις

ολο φτιαχνεις και γκρεμιζεις

κι αγριευεσαι

μην μου πεις για τα βραδυα σου

τα ξερω

υποκλινεσαι

και νιωθεις στη μεση σου τον πονο

αληθινος πριγκηπας..

μαδας τις μαργαριτες

και πονας

ξαπλωνεις στο γαλανο σου πατωμα

κι αγγαλιαζεις το χερι σου μισο

αλλοκοτο

δεν σου ανηκει

το παρατηρεις

εισαι σιγουρος

πως δεν ειναι δικο σου

το βαζεις στα στηθη μου

μπαινεις μεσα

βγαζεις την καρδια μου

την παρατηρεις

δεν σου ανηκει

ειναι αλλοκοτο

εισαι σιγουρος πως δεν ειναι δικη μου..

it s a party (RCNSTD)

Ειμαι στο παρτυ

ολοι ειναι ντυμενοι ασπρομαυροι..

δεν ειχα ιδιαιτερη διαθεση για εκεινο το παρτυ

αλλα τελικα πηγα

Επισκεπτομουν το μπαρ συχνα

παντα με το ανχος της τελευταιας σταγονας στο ποτηρι

συζητησα με τους παρευρισκομενους

το καλυτερο μου..

λατρευω τους ανθρωπους στα παρτυ

ολοι μεθυσμενοι

να λενε ιστοριες απ την ζωη τους

οι γυναικες να ψαχνουν μια μικρη αποδραση

ενα κοινο συναισθημα σε αλλα ματια

καποιος που τις καταλαβαινει

καποιος με μια παρομοια ιστορια

καποιος σαν κι εκεινες

οι ανδρες προσπαθουν να ναι καλοι κι ευγενικοι

παντοτε λεγοντας ψεμματα

εκεινοι που δεν ειναι καλοι σ αυτο

δεν μιλουν πολυ

η οικοδεσποινα

μια τρελλη ηλικιωμενη γυναικα

περιπου στα 64

δεν πινει ποτε σταγονα αλκοολ

μονο γαλα στην αγαπημενη της κουπα

στο τελος της βραδυας

μου προσφερε την κουπα της να πιω

δεν ειχαν μεινει αλλα ποτηρια..

αδειασα μεσα τις τελευταιες σταγονες κρασι

με κοιταξε τοσο βαθια..

και μου χαρισε το φωτεινο της χαμογελο

το ενιωσα να λαμπει μεσα μου

"Να προσεχεις και να μην ξεχνας να κλειδωνεις αυτη την πορτα οταν πρεπει να κλειδωθει"

"Και μην κρυβεις τα κλειδια, τα κρυβεις και ξερεις παντα που ειναι,

ειναι ανοητο.."

"Karma" reconstructed

Τυφλωσα το δεξι μου ματι

για να αποφυγω την συναισθηματικοτητα μου

Περπατω υπογεια

και για μια στιγμη

νομιζα..

πως ειδα το προσωπο σου να περνα..

ετρεξα να σε φτασω

μα τιποτα δεν υπηρχε να φτασω..

ισως να ηταν η "παχια" μου φαντασια

την μισω αυτη την λαμπερη μου οψη..

ξυπολητη θελω να μαι, και γυμνη στους δρομους

κι οταν θα περπατω τα ποδια μου θα ορχιστρωνουν

την μουσικη της ψυχης μου

της υπαρξης μου

κι οποιος ακουει τα βηματα μου

αλλο συναισθημα θα εχει

και καποιοι κανενα

αλλα εσυ

θα χορεψεις μ αυτο

και ισως κλαψω

και σταματησω να περπατω μπροστα σου..

και τοτε

θα ρθει η αστυνομια του "πεπρωμενου"

να με φυλακισει ξανα..

νερο και χωμα

Σεπτεμβρης 02 2014

Διακοπες

τα χαλιναρια

ειναι στα μονα χερια που αντεχουν

σ εκεινα του δεσποτη

εμεις ειμαστε ακομη

με την ψυχη στο ατι

με τα οκτω μας ποδια

ενα

δια δυο

αναμεσα στην αμμο

και το υστερα

κανουμε την λασπη

να μοιαζει

νερο και χωμα

Απριλης 17 2015

φανταζομαι

πως ειμαστε ακομη

πως τρεχουμε ακομη

κι εχουμε απ το αναμεσα

κι εχουμε κανει την λασπη πυλο..

μπορει να σε θαυμαζω..

Λαθος?

κανενα λαθος

ολα βαινουν ορθα

εχουν καταπιει δοξαρι

απο παλιες ερμηνειες

απο τοτε

θυμασαι τοτε?

που σαλλευα ακομη στο πενταγραμμο

αρκει να παψει

αυτο το μπουσουλημα

κι αυτη η λαγνεια της λασπης

αυτο το μελι

που σταζω στην λασπη

αδελφε μου

κοψε μου τα χερια οταν με βλεπεις

Νικη?

καμμια νικη

οχι απο εκεινες που εχεις

στο μικρο μικρο μυαλο σου

κι αυτο το ομορφο του ηλιου

που καιει τα ματια μου και ζωντανο μ οριζω

καψε τα ματια μου αδελφε

λαθος να μην ορω τον ηλιο

"σ αγαπω αδελφε

μητε τα χερια σου να κοψω

μητε τα ματια σου να καψω δυναμαι"

δεν μ αγαπας καθολου τελικα

αλλιως την ξερεις την αγαπη..

μπορει να σε θαυμαζω..

moving forward to begin

Στερευω

χανομαι σε τρεχαλες στον ηλιο

να μπηγω το δεξι μου ποδι

σ υγρα χορταρια

να ζητω συγγνωμη

και να τρεχω παλι

να πεφτει το βραδυ

και να περπατω φοβισμενη

και να ρχονται οι αγελες των λυκων

να με μυριζουν

κι εγω να στεκω ακινητη

"Θα με φανε" σκεφτομαι

μενω ακινητη

και φευγουν

φτανω σπιτι

μπαινω μεσα και το κοιταω

και θελω να τ αλλαξω ολα

ολα ειναι σε λαθος θεση

τ αλλαζω

για λιγο μ αρεσει..

τ αλλαζω παλι

my friends

Δεν κανω ευκολα φιλους

για την ακριβεια

νομιζω πως

οι φανταστικοι μου φιλοι

ξερουν για μενα πιο πολλα

αν εξαιρεσεις τον Julien

ο μονακριβος μου

ενας βατραχος με φτερα

βαλμενος σε καρο παντελονια

απ οταν τον βρηκα

ειναι στο κρεββατι μου

κρυμμενος καλα στα μαξιλαρια

κι επειτα το δωρο του Julien

μαζι στο κολυμπι και μαζι στον πνιγμο

πραγματικοι φιλοι

δεν ειμαι "λεφτερη"

Οχι δεν ειμαι "λεφτερη" Νικολα

ελευθερος μπορεις να σαι

μονο περιθωριακος

δεν ειμαι λεφτερη

γιατι ειμαι γραναζι

σ αυτη την υπερλουξ σαπιομηχανη

που χτιζουμε μερα την μερα

ειμαι γραναζι

και νιωθω το σαλιο σας στα μουτρα μου

για να συνεχισω

καθε μερα

κι εχω κουραστει

χαρτινα καγκελα

και να μην εχουμε την δυναμη

κριμα..

Δαναη Sandra Isabelle Julien

Sandra: - ειμαι τραπεζι

Δαναη : - τι εννοεις εισαι τραπεζι?

Isabelle: - δεν μιλαει ακριβως για την υποσταση της αλλα θα μπορουσε

Sandra : - ειναι ο τροπος μου να δικαιωνομαι και να τιμωρω

Δαναη : - γιατι να τιμωρεις?

Isabelle : - ειναι κι αυτος ενας δρομος να καθυστερησεις τ αυτουσιο τελος

Δαναη : - για ποιο πραγμα να δικαιωνεσαι?

Sandra : - καλο μου πλασμα, ακομη στο ανθισμα εισαι μην δινεις σημασια

Δαναη : - κι εσενα ν ανθιζεις σε βλεπω

Julien : - το τραπεζι ειναι απ τα δικα μας ξυλα, τα μαζεψαμε ιδρωμενοι

Isabelle : - γι αυτο ειναι και το ξυλο ιδρωμενο

Η ζωη μετα την σαπουνοφουσκα

- Ειμαι πια ζωντανος το νιωθω, αιωρειται μεσα μου το συμπαν

- Εισαι σιγουρος? τι ενννοεις?

- Δεν μπορεις να καταλαβεις εισαι μικρος γι αυτα, αλλα σου λεω οτι περιμεναμε ηρθε

- Τι περιμεναμε?

- Περιμεναμε κατι ξεχωριστο, περιμενα την μερα που αρχισε η μερα να την δω

- Το χεις καψει φιλε μου αλλα συνεχισε δεν στο χαλαω νιωσε..

- Μην αρχιζεις τον ψυχολογικο fighting τωρα ειναι και αργα

- Ποιο fighting φιλε μου? εγω μαζι σου αλλα δεν νιωθω και πολλα απ οτι λες

- Λεω για το τωρα που φυγαμε απ την σαπουνοφουσκα.. θυμασαι?

- Την σαπουνοφουσκα? ναι την θυμαμαι και?

- Θυμασαι την πιστη μας?

- Κοιτα φιλε οκ ολα τα θυμαμαι αλλα την πιστη κρατα την για σενα

εγω καπνιζα στα σταχυα και γνωριζα

- Το τωρα τι θα το κανουμε?

- Τιποτε δεν χρειαζεται να το κανουμε, ποιος σε μπερδευει ετσι?

- Το βρηκα! Θα φτιαξω τα πιο αναπαυτηκα μαξηλαρια να καθομαστε

- Καλη ιδεα αλλα βαρετη

- Με τιποτα δεν εισαι ευχαριστημενος..

- ΧΑΧΑΧΑΧ κοιτα ποιος μιλαει..

blessed..

Ειναι κατι βραδυα

πολυ αγριεμενα

μου στελνει ο ουρανος

τ αστερια και τα κολλαει στο τζαμι

και με κοιταν

με κεινη την σπιθα τους

την ισως απο χρονια πεθαμενη

τα λογια καποιου φιλου

με καναν τις τελευταιες ωρες

να κοιτω τα ματια μου στον καθρεφτη

και να διακρινω ολη τουτη την ηλιθιοτητα

χωμμενη στις φλοκατες

σε μια ζεστη μερα

ονειρευομουν

πως πηρα το κρεββατι μου στα χερια

και κοιμομουν σε γωνιες του δρομου

παρακολουθουσα

τα μπαλκονια που μου προκαλουσαν ενα καποιο ενδιαφερον

υστερα εντοπιζα ενα προσωπο

το τεμαχιζα σε ολα τα μικρα του μερη

ανακατευα τα κομματια

και ηθελα να το "φωτοσυνθεσω"

καθομουν οκλαδον στο κρεββατι

τ απλωνα στο παπλωμα

και τα κοιτουσα

τι θα μπορουσα να κανω απ αυτα που εχω?

εφτιαχνα τερατα

κι ο καιρος παιρνουσε

ακομη και τωρα δεν θυμαμαι

πως αρχισε αυτη η εμμονη

με τα puzzle

ο χειροτερος μου ρολος

ειναι αυτος

που αναγκαζομαι να εχω στα χρονια

ο καθενας

διοτι παιδι

δεν δικαιουμαι να ειμαι

ειμαι ενηλικας

τα puzzle μου αν τυχει και υπαρξουν

θα πρεπει ν αντιστοιχουν σοβαροτητος

και σθενους

οταν μεγαλωνουμε

τα παιχνιδια

ειναι ειτε ανοητα

ειτε ενοχα

γι αυτο γυρναω σημερα

στον καθρεφτη

και λεω στην ανοητη

να μεγαλωσει

διοτι ναι

τα ματια της

δεν εχουν την ιδια σημασια για ολους

θα μπορουσε ο καθενας

να καβαλησει τ αριστερο μου ματι

και να μην γνωριζει πως ειναι

παιδεραστης

ευλογημενοι οσοι νιωσανε

σε φλοκατες οικειες

την μποτα

να τους ραγιζει την καρδια

ευλογημενοι

οσοι ακουσανε το κρακ

δερματικα νοσηματα

Η φυση μου

εχει την ταση

να ξεσπαει στο μεγαλυτερο μου μερος

και την λατρευω γι αυτο

διοτι

αν πιασεις το μυαλο

θ αγανακτησεις

μου το πε και η αστροναυτης

τοτε στη δουλεια

πως θα τα βλεπω τα προβληματα

στο δερμα μου

ειναι οτι πιο μεγαλο εχω

ο παραμεσος

κοντεψε να πεσει στο πατωμα και τον γλιτωσα μετα βιας

τωρα χτυπαει αλλου η νοσος

να δουμε..

εχει πολλα περιθωρια..

25 η του Μαρτη

Η σημερινη μου μερα

ξεκινησε μ ενα χαμογελο

και γευση καφε

χωρις λογο συγκεκριμενο

το δικαιουμουν

μετα απ την καταθλιψη της εβδομαδος

τσιγαρο δεν καπνιζω ποτε το πρωι

αλλα η σουρρεαλιστικη συζητηση

μ εναν φιλο μ αναγκασε στον ρολο μου

συνουσιαστηκα για λιγο με το υδωρ

εγραψα σε ροζ Α4 το ποιημα της γιαγιας

να της το παω

κλαψαμε μαζι για λιγο

μ αυτα τα δαρκυα που γιομιζουν τα ματια σου

κι ειναι πιο καθαρα μετα απ την αγαπη

τιμησα τον μπακαλιαρο της επετειου

κι εκανα τα φιλια μου τζατζικι για τους αγαπημενους

πηγαμε στα γνωστα

ο Στ γελασε με τη αμφιεση μου

και την σχολιασε κυνηκα

ηθελε κι αυτος τον χρονο του

παρενεβει ο Julien

που γνωριζει την αλλοκοτη μου αισθητικη

αναδρομησαμε

ποτισαμε τους χωρους

χορεψαμε με παλια παππουτσια

κλωτσησαμε με καινουρια

αναλυσαμε την εννοια των ενεργειακων βαμπιρ

το σκορδο απ το τζατζικι δεν με πολυβοηθησε παντως

αλλιως εξοντωνονται αυτα

και ναι εφτασα σπιτι και

οχι δεν θα γραψω

αυτο που νιωθω

κι αυτο που σκεπτομαι

ως ακριβως

διοτι θα τρομαξω

και θα πρεπει να το πραγματωσω

(ευχαριστω τους : Julien, Sigmataf)

Χρονια Πολλα Γιαγια

Η πιο ομορφη εικονα σου

εκεινη που παντα με περιμενεις

στο μπαλκονι

οταν σου λεω πως θα ρθω

εκεινη που με βλεπεις παντα

απ το μπαλκονι

καθως φευγω

γιαγια μου

ποσο σ αγαπαω

με μεγαλωσες πιο πολυ κι απ την μητερα

και ποσο σε θαυμαζω να ξερες

η αυθεντικη γυναικα

η ηρεμη δυναμη

πισω απ τα δαρκρυα της τοσης ευαισθησιας σου γιαγια

να πηρα κατι απ τα φορεματα σου

που φορουσα μικρη

να παιρνα κατι απ τα τακουνια σου γιαγια

σ αγαπαω

Χρονια πολλα :D

Καθως "κοιμαμαι με τα χαμουρα"

Αναρωτιεμαι

εδω που

"κοιμαμαι με τα χαμουρα"

που λεει κι ο παππους μου

ευτυχως σε μενα δεν το χει πει ακομη

δεν ξερω απο που προηθλε η φραση τουτη

αλλα το vibe μπορω να το νιωσω

αναρωτιεμαι λοιπον

πως πηρα τελικα

αυτον τον νοσοκομειακο ρολο

τον θελω?

ειμαι καλη σ αυτο?

ετυχε μαλλον

εμπνευσης

καθως απλωνει ομως τον μιτο

η Αριαδνη

νομιζω πως τελικα

μαλλον εγω χρεαιζομαι γιατρο..

Δαφνη

Ω γλυκια μου Δαφνη

πικροδαφνη

σε βλεπω κι εσενα απεναντι μου

μ εκεινη την τρυπα στη κοιλια

ν αγαπας

και να μισεις

καλα τα λες

ειμαστε νεορομαντικοι

σε λαθος χρονο

περιθωριακοι λιποτακτες

του εξευγενισμου

της σαπουνοφουσκας

τα ποδια μας

μαθανε να χαιδευουν

τ αγγαθια γυμνα

τα χερια μας

αγγιζουν

κι εχουν μνημη

η καρδια μας

σκορπαται παντου

και συλλεγει τον κοσμο

και μας πυροβολει

τα βραδυα

στο στομαχι

the species

Υπαρχουν πολλα ειδη δολοφονιας

τα χειροτερα ειναι εκεινα της στιγμης

η της μικρης διαρκειας

που μενεις τελικα ζωντανος

εκεινα που ειναι τα χερια τους

με τοση αγαπη

στον λαιμο σου

κι αγαπουν

κι εσυ

κουφαινεσαι απ τον κροτο

τετοιας αγαπης

κι υπομενεις

κι υπομενεις?

γιατι υπομενεις?

elixir of youth

Το βρηκα το ελιξιριο της νεοτητος

ηταν κρυμμενο σε καποιο ονειρο που ειδα

εχει ομως και τουτο το τιμημα του

οταν θα στεκεσαι γυμνος

στον Παρθενωνα

νεος

αφου το καταπιες με μανια

και θα ναι διπλα σου

οτι αγαπησες

ζωντανο

η αντικειμενο

ολοι θα σε κοιταν

κι ολοι θα σε θαυμαζουν

την ομορφια και την λαμψη σου

κι οτι αγαπας κοντα σου

θα χει την φωτια σου

οταν ομως

θα συνουσιαστεις με το κοινο

για ενα και μονο λεπτο

θα δεις την αληθεια

οπως στο ασανσερ

που μπαινεις

και σκυβεις να μην δεις

τον καθρεφτη..

Barbie + Ken = Love For Ever

Διοτι ετσι τρομαγμενη θα σε βλεπω

οπως τρομαζεις να με γνωρισεις

πλαθουμε μαζι

τ ανιατα

του στολισματος

σ εναν κοσμο

με πρωθυπουργο την Barbie

και υπουργο οικονομικων τον Ken

ποσο ομορφος ο κοσμος

Life εν ολιγοις

Ξεκινησα μ ενα σκοταδι

και μ ενα ιδο θα τελειωσω

αλλαζει το μερος

και η αισθηση

παιδι

ως ειμουν

παντα κακομαθημενο

παντα χαμογελαστο

εξω

και καθε αγγαλια οικεια

μπορουσα αραγε να βλεπω?

η δεν μ ενοιαζε καθολου?

αγαπημενα activities

τα μικροφωνα

οι καθρεφτες

τα τακουνια

το νυφικο νυχτικο της μαμας

οι αποβολες του νηπιαγωγειου

οι ζωγραφισμενοι τοιχοι στο σπιτι

τα ξεμμαλιασματα

οι μαχες αγοριων

ο πυλος

το τετραδιο μου για τα ποιηματα

τα rollers στις διακοπες

ο πανθηρας στον ζωολογικο κηπο οπου αντιληφθηκα την απωλεια

η εφηβεια μου

μεσα σε levis

και dr martins

Nirvana και Σιδηροπουλο

να τραγουδιεται στο μαθημα γυμναστικης

η απορριψη των οσων βλεπω

η πνευματικη

και σωματικη μου βια

το πρωτο ανδρικο πραξικοπημα

η Παρος

τα πρωτα parties

η χημικη εξερευνηση

ο ανδρας που ζουσε στο μελλον μου

4 χρονια να μαστε μαζι

και να τον χωριζω απ το τηλεφωνο

αναρωτιεμαι αν εχει το γραμμα μου απ τον στρατο

τον αγαπαω

ολους τους αγαπαω

με συναντα το Α

επικαλυμμενο με την ιστορια μου

συναντω ενα Β τελειωμενο και το αποθεωνω

διψασμενη απ την ανια

και μ αποκρουει ειναι φυσιολογικο

κι υστερα

οτι πιο πολυ λαχταρουσα

οτι δεν πιστευα ποτε οτι θα συμβει

μου χτυπησε ο μικρος πριγκηπας το τζαμι

και ναι ειμουν επιτελους το λουλουδι του

και γινηκαμε

στο σπιτι που χτισαμε

εγω τσουκνιδα

κι αυτος τραβεστι

μετα θυμαμαι εκλαψα πολυ

για την αποτυχια μας

ειναι σαν ν αποτυχαινει ο σκοπος της ζωης σου

τα μετεπειτα τ απορριπτω ως τραγελαφικα

διοτι

ο πριγκηψ

μ εκτελεσε στην αρχη

μ αγαπη μα δεν απεβιωσα

γυρισε και πισω

μηπως κι αναστηλωσουμε το Jenga

αρνηθηκα

αλλα οχι οτι δεν πιστεψα για λιγο

το σπασιμο της καρδιας το γλιτωσα

με πολλαπλες βραδυες ενθυμησης

κι ενα ταξιδι στο Παρισι μας τον Ιουλιο

μετα γινηκε μελλων πατερας

κι ολα ληξαν ορθως

οστοσο

εγω πολλαπλασιαστηκα

μεταφερθηκα πολλες

με πολλους

σ ενα αχορταγο flat line

που βαστα ακομη

κι ερχεται που και που

η Χρυσα μικρη

και μου χτυπα το τζαμι

κλαμμενη και χαμογελαστη

και θελει να την αγαπησω

(C)(H)(R)(Y)(S)(A) (A)(S)(O)(N)(I)(T)(I)

It was Tuesday 27 September 2011

a full moon night

(C)harlie woke up

he was in the (H)otel

those abandoned treasures of dirtiness

a (R)omeo

searching a Juliet

he likes the (Y)aknees

but deep inside he can truly watch the ghost players

as as (S)ierra

(A)lpha

beta

gamma

(A)lpha for the (S)ierra silence

an (O)scar for the last years of (N)ovember

on my knees..

(I)ndia

my love

you are still waiting for me

i promised you that (T)ango

forgotten steps

in (I)ndia..

Πλαστελινη

Η πραγματικοτητα

και η καθε λογης αγαπη

εχει γινει τοσο πολυ

σαν πλαστελινη

στον εγγεφαλο μου

κι ειναι στα χερια μου

τα κουρασμενα

και την πλαθω παιδι ακομη

κι ολο αλλαζει

κι ολο ενθουσιαζομαι

κι ολο φοβαμαι..

none to blame

Ετσι ειναι

ορθα τα λεει ο φιλος του Kerouac

με την πολυ την αγαπη

η ποιηση στερευει

ανεσταλεται

μενει στο πνευμα

ξαπλωμενη

και κοιμισμενη

Ωραια Κοιμωμενη

και ψιθυριζει τα βραδυα

οτι δεν θα θελες ν ακουσεις

και τα πρωινα

ξυπνα ο αγαπημενος

κι ειναι κρυμμενη η ποιηση

κι εισαι κι εσυ κρυμμενος

σ οτι πιο πολυ αναζητησες

και τωρα το κρυψες βαθυτερα

δεν φταιει κανεις..

blind for love..

Στο σκοταδι

φορας γαλανη γραβατα

καθομαι στον καναπε μας

εκεινον που τσακωνομασταν

κι αποφασησαμε πως η θεση του ειναι στο ταβανι

ηρθες νωρις

δεν σε περιμενα..

ειμαι βρεγμενη απ την βροχη

και βρωμικη απ τον κοσμο

στραγγιζω τα μαλλια μου στο πατωμα

καθως μπαινεις

σ αρεσει οτι ζωγραφησε η βροχη αδεξια

οταν με κοιτας δεν βλεπω

οταν σε κοιτω δεν βλεπεις πια

τυφλοι κι αγαπημενοι..

snakes

Μας βλεπω

που ειμαστε

φιδια

στην λιμνη αγγαλιαζομαστε

δαγκωνουμε την γλωσσα μας

αφηνουμε το δηλητηριο στη γλωσσα μας

για λιγα δευτερολεπτα

σαν το καλο κρασι

σαν γευσηγνωστες

κι ερχομαστε στον βυθο

ολο και πιο κοντα

αγγαλιασμενοι

αναμεσα στο 8 και τη καταδυση

Βρεθηκες

μπαλα του μπιλιαρδου

ιστιοπλοος

αναμεσα

στο 8 και την λευκη

η λευκη στεκεται ετοιμη

αλλα δεν το ξερει

θελει το φαλτσο

απ την στεκα και το μπρατσο

να παρει την πορεια

το 8 στεκει μαυρο

με το ανγχος

οτι θα χασει την ομορφια του στην τρυπα

θα πεσει το σκοταδι

κι η μοναδικοτητα του θα χαθει

γνωριζει ομως

πως ειναι γεννημενο για το τελος

ολα ομως με θριαμβο

με κοιτας

πινω coca cola

μ αγαπας for a second

σ αρεσει η στιγμη

ξεκινας απο καρδια

δινεις την ωθηση στο μπρατσο

χτυπας την λευκη

με χτυπα

χτυπω την 8

κερδισαμε!!!

ακολουθεις την απεναντι τρυπα

καλη καταδυση

τα χρονια μας

Χρονια αδικιας

τα χρονια μας

πρεπει ειτε αναλαφρος να εισαι

ειτε στο χωμα με τα γονατα

να σερνεσαι για μιαν αγαπη

εναν ερωτα

με τ αυστηρο βλεμμα ενος παιδιου

που εντοπιζει το λαθος της μανας

και τα στελνει στ αυτι της

ενηλικα μαχαιρια

αδικα χρονια

για τους ανθρωπους που μυριζουν ακομη τα λουλουδια στο δρομο

αδικα για κεινους που τα ευχαριστουν

πριν τα δωρισουν

μα πως να την σταματησεις

αυτη την μηχανη

στο κεφαλι

πως να γατζωσουν καπου τα γραναζια της

και να μεινεις εκει

ικανοποιημενος

"δεν αγαπαμε" ως ειπε ΣΤ

the Ghetto

Το δικο μου το Ghetto

συννεφιαζει τα μυαλα σας

μ επιμονες

εμμονικες σαπουνοφουσκες

και στεκομαι εκει εγω γυναικα

γυμνη ως αλλη Μεδουσα

να μαρμαρωσω τα ματια σας ως αγαπατε

σαπουνιζω τ ακρα σας

και τα ακραια σας

το δικο μου Ghetto

εχει ανδρες και γυναικες

κι ολοι κοιτανε ψηλα

κλαμμενοι

απο φοβο

αληθεια

κι αγαπη

και το πρωι

απλωνετε

δοντια και νευρα στον ηλιο

σημασια εχει να περπαταμε περηφανοι

περηφανοι να στεκουμε

κι ορθιοι να πεφτουμε

αγαπημενοι

milk bubbles

Κουρασμενη να στεκομαι

επιπλεοντας

στης Μητερας σου το νερο

λιγο πριν με πιεις

ν αγιασεις

και να πνιγεις

πρωτος

και καθαρος

μητε και πεταλουδα

Ημουν χυμος

στα στηθη καποιου ανδρα

που μετεπειτα

θα πρεπε να τον αποκαλω Πατερα

η καρδια του χτυπησε δυνατα

κι αποφασησε να διαχυθει ολοσωμος

στις θαλασσες που αγαπουσε

ετρεξα πρωτη

και τα καταφερα

εχω σαρκα και αιμα

ανθρωπινο

δεν γινηκα

μητε δεντρο

μητε μεταξοσκωλικας

μητε και πεταλουδα

ετυχε ομως

ν αναπνεω ως δεντρο

να φωτοσυνθετω δια την επιβιωση

ετυχε να υφαινω

το δικο μου καλλυμα

μητε και πεταλουδα..

Vespa Twins

οι επιλογες μου

στεκονται εξω απ το bistrot

εχουν βγει εξω να καπνισουν

στριβουν τον καπνο τους

σε κομματια απ το δερμα μου

και συζητανε

η πρωτη επιλογη

ζητα απ την δευτερη φωτια

δεν εχει ουτε εκεινη

κοιταζονται

και περνα το κοριτσι με το πρασινο παλτο

μιλαει στο τηλεφωνο

φαινεται να χει μια καποια διαφωνια

τα τελευταια της λογια ακουστηκαν

στο τετραγωνο

κρουστα

στα μικρα σπιτια της Μονμαρτης

εβγαλε το τσιγαρο της ετοιμο

Marlboro Lights

χαιδευει τον σπινθηρα

απαλα

μα εκεινος ζητα

ενα πιο βιαιο χαδι

το θυμαται και το κανει

αναμασα την πρωτη της αναπνοη καπνου

ως ιεροτελεστια

φυσα οτι απεμεινε στην σταθευμενη Vespa

θυμαται το διδυμο μιας καποιας φωτογραφιας

πασχει απο αυχενικο συνδρομο

οι επιλογες την παρατηρουν

εξονυχηστικα

κι απροβλεπτα

κι οραματιζονται

την ωρα που θα σπασουν τον σβερκο της

flying my love..its the blue licking our throats

Ναι καλο μου αγορι

ειμαι αυτος ο τυπος

ο νυχτερινος

εκεινος που το ασμα το πρωι

γινεται παραφωνο

αυτη ειμαι για τωρα

μην μ αγαπας

μην σ αγαπω

το πρωι γεννιεται παλι το παιδι μεσα μου

αυτοκτονικο

εχει πιασει το οπλο απο μικρο

στα παιχνιδια

μην φοβασαι αγαπημενε

μαζι

δεν θα ξημερωσουμε

οταν θα πρεπει θα το ξερω

θα τα χω κρυψει τα οπλα

θα χω την αγγαλια μου ορθανηχτη

και τα φτερα μου

να με πεταξεις

δεν ξερω που παμε

και δεν με νοιαζει

take a breath

Στεκεις με την σακκα σου γιοματη

βιβλια

κι ελαττωματα

περνας το δρομο

το ιδιο κι εγω

απ την ιδια διαβαση

μ εχεις ξεχασει

γνωριζομαστε

απεφυγα τον πνιγμο

εξαιτιας σου

ακολουθησα

χειροτερους διαδρομους απεβιωσης του νου

διοτι το σωμα πεθαινει στα σιγουρα

και γερνα το ιδιο

εγω ανασταλτηκο δελφινι

πως λεει κι η μητερα

τα ζω ολα αναποδα

κι ανεπτηξα την ικανοτητα

πρωτα να βουταω

και μετα να παιρνω ανασα

περιεργο ειδος