anthropophagus

απ οταν εμαθα να ραβω

μου ρθε μια περιεργη εξορμηση

ενα περιεργο ταξιδι

εραβα λεει τα αδεια πουκαμισα της Ελενης

της Ωραιας εννοειται

πριν μαθω να ραβω

χορευα

χορους ιδωτικους

σε κοινο

σε αγνωστους

μου αφηναν κατι παντα

θυμαμαι μια μερα τελειωσα νωρις απ την δουλεια

ειχα χρονο

περπατησα

περιπλανηθηκα

πατησα ακαθαρσιες

κουραστηκα μ εκεινη την γλυκια κουραση

βρηκα μια πολυκατοικια με σκαλια

καθησα

κοιτουσα

την ατελειωτη ροη των ανθρωπων στην πολη

ποσο ιδιοι

ποσο διαφορετικοι

ποσο γεματοι

ποσο αδειοι

ποσο χαρουμενοι

και ποσο λυπημενοι

συναρτηθηκα

εβγαλα απ την τσαντα μου το πιρουνι της γιαγιας

εγινα ανθρωποφαγος

στην αρχη ξεκινησα με τα χερια

εχω εμμονη με τ ακρα

ετρωγα τα χερια τους

κι οτι επρατταν

το καταπινα

συνεχισα με τα ακρα

πηγα στα ποδια ακολουθωντας την εμμονη

και τα βηματα τους

τους ετρωγα τα βηματα

συνεχησα με το Εγω τους

την κοιλιακη χωρα

υπερπλουσιοτατες οι γευσεις

κοιταξα το στηθος

και τη καρδια

δεν ειμαι ετοιμη ακομη

το κεφαλι

τ αφηνω

γιατι εχει ματια

και φοβαμαι..