Some Velvet Morning

Distance

Η Sandra μου ζηταει να πω κατι
για τα παιδικα της παπουτσια
που ακροβατουν στον φραχτη

κι εκεινη εκει μεσα τους
με τα κορδονια σφιχτα
απ τα χερια του πατερα της
για να τα καταφερνει στην ακροβασια

και μ εκεινη την αισθηση στο στομαχι.


Ο 011 περιμενει να γραψω κατι
φοβαται μην χασω τον εαυτο μου μαλλον


Ισως τελικα μερικα πραγματα
να ειναι πιο γοητευτικα απο μακρυα

εχω καμμια φορα αυτην την ανασφαλη
αισθηση
πως ο 011

με κοιτουσε καιρο απο μακρυα

κι ισως απογοητευτει..

http://en.wikipedia.org/wiki/Distance

011

Τεντωσε την πλατη του
αργα πριν πονεσει

αφησε το ραδιοφωνο ανοιχτο

και ψιθυρισε

"μηδεν, ενα, ενα"

πηρε δυο βατραχους και τους στηριξε στα κηροπηγια

τους μετρησε
ηταν ισοι

το πρωι ξυπνησε κι εβαλε το κασκολ του
ειχε κρυο
κι ηταν ηδη συναχωμενος

περασε την διαβαση νομιζω
χωρις να βλεπει για πρωτη φορα..

η γωνια ειναι αμβλεια

Το τραπεζι στεκει
στο υψος της κουζινας

για οτι περνα απ το στομαχι
ο ερωτας
η μπριζολα

κι εκεινες οι σκεψεις
μιας απουσιας
της παρουσιας

ενα ξεχασμενο t shirt
στον καναπε

ενα ξεχασμενο κοριτσι
στα λιβαδια

να μαζευει
τις ανδρικες Τρoικες

μ εκεινο το λευκο της φορεμα
σιγουρα σκουριασμενο στην μελετη

δεν θα σου πω
"δεν ειμαι απο κεινες"

απο κεινες ειμαι

απο δαυτες..

κι ειμαι περηφανη

οταν οι αλλοι θα μασανε τα κουταλια τους
εγω θα τα γυαλιζω
και θα καθρεφτιζομαι

και θα σε βλεπω..

καπου εκει
στον δεξι μου ωμο

σε μια γωνια
αμβλεια

Ημερα 68

Το ταβανι πατωμα
και το πατωμα ταβανι

εξηνταοχτω ημερες

μου φανηκαν πιο πολλες

ημασταν μονοι καποτε
οι δυο μας

με κερναγες ξηρο καπνο
και μια περιεργη αγαπη

το πρωι
δεν μ αγγαλιαζες

ησουν εκει μες το κεφαλι
μεσα στα χερια μου

οταν κοιμομουν
τη νυχτα
εστεκες στο χειλος του φωτιστικου
της κρεββατοκαμαρας

κρεμασμενος με το ενα σου χερι

ειχες πιστη

για καθε επομενη νυχτα
πως θα σαι εκει

μα εγω ειχα περισσοτερη

κι ετσι ενα πρωι
στα κρυφα
μολις ξυπνησα

ξηλωσα το φωτιστικο
και δεν ειχες να πιαστεις πουθενα

Οτι εμεινε πισω

Ναιντις,

μου αφησε πισω
την πρωτη μου φορα
και περισσοτερη διαθεση για μανικιουρ

μου ειχε γινει επιπληξη,
σ εκεινη την ρομαντικη μας στιγμη
που μου χαιδευε το χερι στο παγκακι
κι ειχα παρανυχιδα

παρα το μηδεν

μηδεν

μανιοκαταθληπτικος
μηχανοβιος
με τασης φυγης στα βουνα
κι ακολαστη μυθομανια

μ εμαθε πως να κανω
οτι πιστευω τα ψεμματα

Σταση

Αφηνω το τρενο
και κατεβαινω

θα μεινω πολυ

οτι εμεινε

ενα ζευγαρι ακριβα σκουλαρικια

ενα γραμμα που τελειωνει
"εισαι πολυ ωραια, μου λειπεις
ανυπομονω να μαγειρεψουμε μαζι και να κοιμηθουμε γυμνοι στο κρεββατι"

δυο ζευγαρια ακριβα σκουλαρικια
περισσοτερη υπομονη
και οργανωση

Το τρενο φευγει
μαζι κι εγω

σταση

μια μεγαλη μπλε τσαντα
μια ζωγραφια του σπιτιου μας
ενα Χ στο τετραγωνο
η αναμνηση ενος lonely cowboy
κι ενα ζευγαρι φτερα απο plexiglass

και κατι ραμματα στην καρδια αλλα τα γιανε ο χρονος


μετα φανηκε
να χα κανει καποια περιεργη συμφωνια με τον Διαβολο

η με τον παραπανω

ακολουθησαν ποικιλομορφως

underground συγκροτηματα
γοπες
μια μικρη επιδιωρθωση στον καναπε
ενας αριθμος κινητου
κατα φαντασιαν ερωτευμενοι
κατα φαντασιαν καβαλαρηδες


οπως και να χει
οτι εμεινε πισω
θα ναι δικο μου για παντα

Δαφνη ΙΙ

Ηταν πολυ ομορφη χτες η Δαφνη

με τα βουρκωμενα της ματια
να γεννουν μεχρι τους ωμους της

μεχρι την ακρη των μαυρων μαλλιων της

κι ηταν ακομη πιο ομορφη
την στιγμη που κρεμασε στο στομα της
ενα
" Εγω δεν θα τα παρατησω ποτε.."

κι ενα " Σ αγαπω" αργοτερα

ταξι 0109

Ο ταξιτζης ηταν συνηθισμενος
νεαρος

απ αυτους
που κλεινουν το ματι σ ολη την κουρσα

λιγο μουσακι αφημενο για την καταθλιψη
και την γοητεια της

σ ολο τον δρομο

αναζητουσα τον διαχωρισμο της αρρωστιας του
αναμεσα στον βηχα του
και τον ταξιραδιοπομπο

το πιο μαγικο σ ολη τη νυχτα
ηταν εκεινος ο χορος
των ξεχασμενων αποδειξεων

που ανεμιζαν ομορφα
στ ανοιχτο παραθυρο

κι ο ηχος του χαρτιου στον αερα..

Μεταμεσονυκτια παιχνιδια

Τα παιχνιδια μ αρεσουν
πολυ

παιζω πολλες φορες μονη μου
οπως παιδι

θυμαμαι ενα βραδυ
επαιξα κορωνα γραμματα
για ενα ανδρα

δεν ειναι η πρωτη φορα

μ αρεσει αυτο το παιχνιδι
πηρα λοιπον το κερμα

και τζογαρισα

γραμματα:
θα μαθεις γραμματα

κορωνα:
στο κεφαλι σου

σβουριξε και βρηκε μισολιποθυμο σ ενα καλωδιο

Γραμματα!

χαμογελασα
λες και ανακουφισμενη

εσκυψα να το πιασω
και σκονταψα στο καλωδιο

μου φυγε απ τα χερια..

Κορωνα..

Free to fall in the Fall..

Φθινοπωρο

εισαι ελευθερος να πεσεις
εχεις τη αγραφη αδεια των φυλλων

και την συμπαρασταση των φιλων
στην πτωση

θυμαμαι τοτε
που επαιρνα κατι μπογιες τα βραδυα

και τις αλοιφα πανω μου
χωρις καθρεφτη

ουτε που θυμαμαι
τι εφτιαχνα

θυμαμαι ομως
τις φορες που επρεπε να ταξιδεψω

εκρυβα τα παντα

τις μπογιες
τα πινελα

σκεφτομουν

πως αν πεθανω σ εκεινο το ταξιδι

δεν θα θελα να βρουν τα χναρια μου

συνηθως
εκρυβα τ αδεια σωληναρια λαδομπογιας
στο ντουλαπι της κουζινας

κι ειχαν γινει πολλα κατα καιρους

τα μαζευα καποια πρωινα
και τα πηγαινα ενοχικα
στον καδο της γειτονιας

στην εισοδο του σπιτιου
φοβομουν μην πετυχω τους γειτονες

κοιταξουν εξερευνητικα την σακουλά
και με ρωτησουν κατι

μα πιο πολυ απ ολα
φοβομουν
αν τελικα δεν γυρνουσα απ το ταξιδι
κι ανοιγαν οι γονεις μου το ντουλαπι

και δεν βρισκαν πουθενα τιποτα ζωγραφισμενο
κανενα ιχνος μπογιας

μονο αδεια σωληναρια

http://elementalon-meets-avanifish.blogspot.com/

Plan B

Σχεδιο νουμερο 2.000,000

φευγω

αφηνω πισω
την Sandra με πεταλουδες στο στομαχι

τον Julien με κοριους στο στρωμα

αλλαζω πολη και χωρα

το μονο που αλλαζει
ειναι οτι οι ηλιθιοι
μιλανε αλλη γλωσσα

απορριπτεται.

Infinity II

Αυτος ο δυσνοητος
αναβατης των λεπτων

αυτη η μακαρια οψη
της στολιδιασμενης κοπελας

αυτο το παραχορτασμενο μηδενικο
μ αυτη την τεραστια τρυπα στην μεση


δεσμωτης μεταμεσονυκτιων τσιρκων
αρουραιος με φτερα και λεπια

στην αναζητηση
ενος ακομη μηδενικου
να ραψουμε τις πλατες μας

να γινουμε το απειρο..

Infinity I (intro)

Το αποτελεσμα μιας φυσικης καταστροφης
ειναι ενα ερημικο,
ισως διαλυμενο τοπιο

το οποιο βεβαια
εχει την δυνατοτητα
ν αναγεννηθει απο το τιποτα

για να ειμαστε ακριβεις
η αναγεννηση
δεν γινεται απο το τιποτα

γινεται απ οτι εχει απομεινει

αν θεωρησω λοιπον την καρδιακη μου διαλυση
ως φυσικη καταστροφη

το τελικο δημιουργημα
φαινεται λογικο

στην πραγματικοτητα προτιμω ομως
το τοπιο π.Κ (προ Καταστροφης)

ειχε πιο πολλα χρωματα νομιζω..

μέρα έκτη

Μέρα έκτη.

Δεν ξέρω τι απ όλα αυτά
έβγαλε τελικά το χέρι του,

που βαριεστημένα ανακάτευε την τσέπη,

και μ έσπρωξε.

Δεν ξέρω πως γίνεται να θέλω.

Αλήθεια δεν ξέρω,

πως σταματάς μια ελεύθερη,

αγαπημένη πτώση.

Να ταν που έπεσα δύο φορές
σ εκείνο το μπάρ;

Μπα όχι με τίποτα...


Να ταν η Τζήν Ρύς
στο Καλημέρα Μεσάνυχτα

ή στο δικό μου κουαρτέτο

"Στα εικοσιεπτά χρόνια της,
 σκεφτόταν με τρόμο πως γερνούσε".

Ξύπνησα πάλι μια μέρα,
και είπα τέλος.

Τέλος όλα.

Πάντα πρωί τις έπαιρνα τις αποφάσεις,
σωστές και λάθος.

Αλλά όλες οι μεγάλες πρωί.

Δαφνη

Σημερα η Δαφνη
ηταν γενναια

ως παντοτε

σ εκεινη την ερημο γεννημενη
φτιασιδωμενη
αλατι νερο και χωμα

πιο γενναια απο ποτε
και πιο ωριμη απο ποτε ως τωρα

βλεποντας
τους αρενες
στα χαμηλα κλιμακια
Θεους στην πνοη της

κουνησε το μαντηλι αδεξια

αντιο

σ οτι πιο πολυ ποθουσε

μ ενα αλλο εμπλεκομενο ονειρο

σε μια διαφορετικη ονειρωξη

κουτσα, στραβα..

Στην αρχη τα καταβρεξα τ αλογα
μ αλατι

με κρατουσε η Isabelle απ τ αυτι
και μου ψιθυριζε
απαγορευμενα

οταν στεγνωσαν
και γυρισαν και με κοιταξαν
μ αυτα τα υπεροχα ματια

παραδοθηκα

σαν πεθαμενη

πεθαινα και γεννιομουν
σε οργασμους
χωρις αρχη και τελος

σε οργασμους παπαγαλους

σε εικονες καλοκαιριου
μ ενα ροδακινο στο στομα

πριν το μυρισω
ειχα την γευση του

κι ηταν παντα οπως την φανταζομουν

δεν ετρεξα ουτε μια νυχτα στο δρομο

δεν υπηρξε λογος

αλλωστε ειχα πεθανει καιρο τωρα

στον κηπο μ ειχανε
διπλα στις λεμονιες

πολυ πριν ανθησουν βεβαια

τ αλογα καλπασαν
με τρια ποδια το καθενα

συνολο εξη

κουτσα στραβα

ποτε

αλλα τα καταφερνουμε..

loop

Γελουσε ομορφα
μ εναν ωραιο ηχο

η αρχικη μου προθεση
ηταν να τον ερωτευτω

καθομασταν στο μπαρ

εκανε πολυ ζεστη
μα υστερα απο μερικα ποτα
δεν ηταν και τοσο ανυποφορη

δεν θυμαμαι το χαμογελο του
μονο το γελιο του

ισως το ενα απ τα ματια του

κι οτι η αρχικη μου προθεση
ηταν να τον ερωτευτω..

..γελουσε ομορφα
μ εναν ωραιο ηχο

η αρχικη μου προθεση
ηταν να τον ερωτευτω

καθομασταν στο μπαρ

εκανε πολυ ζεστη
μα υστερα απο μερικα ποτα
δεν ηταν και τοσο ανυποφορη

δεν θυμαμαι το χαμογελο του
μονο το γελιο του

ισως το ενα απ τα ματια του

κι οτι..

αποπειρα

-Εχετε το διαβατηριο σας δεσποινης?

ημουν σιγουρη οτι το ειχα
αλλα εψαξα μηχανικα την τσεπη μου

-Μαλιστα

-Θα μπορουσα να το δω?
-Φυσικα..

Η προσοχη μου αποσπαστηκε απο ενα ζευγαρι διπλα που τσακωνοταν


-Ξερετε.. για να ταξιδεψετε πρεπει να εχετε το δικο σας διαβατηριο
-Τι εννοειτε?
-Δεν ειστε εσεις σ αυτη την φωτογραφια

γυρισα την πλατη κι εφυγα,

δεν ειχα κουραγιο
να της εξηγησω τιποτα



για το κοριτσι της φωτογραφιας

χωρις φοβο

Ειμαι σχεδον βεβαιη,
μεσα σε τουτο
το ασαλλευτο στουπι
που τολμω καμια φορα κι αποκαλω κοσμο

βρεγμενη πιο περα κι απ το κοκκαλο
δανεισμενη αφοβα
με δακρυα που ερχονται τις μεσημεριανες ωρες
για αλλους λογους


πως τιποτα δεν θα διαφωτησει καλυτερα

εκεινο τον ποθο

περα απο μια
ταλαντευση

απο τοιχο σε τοιχο

μεχρι να βρεθει ο τοιχος
για το δικο μου κεφαλι

ν ανοιξει χιλια κομματια

στα ποδια σου

να πατησεις εκεινο το μικρο κοκκαλακι απ το κρανιο μου

και να μεινω μαζι σου για παντα..

εισαι ο καλυτερος

Εικοσι τρεις
Ιουλιος

μετραω τις γραμμες των χεριων μου
διαβαζω

τις πιθανοτητες

εκεινες που μπορεσε

ν αγαπησει την ασφαλτο
τουτο το χερι

οταν την νιωθει καυτη
τοσο πολυ
για ενα βραδυ μονο
ακουμπησμενο στο προσωπο της
σαν να την αγαπουσε παντα
και για παντα

μ ολη εκεινη την αγαπη

μ εναν αιωνιο ερωτα
μερικων ωρων
σ ενα στρωμα

σ ενα κηπο

στην αμμο

στο πατρικο σου

ακουμπω την παλαμη μου
στα δικα μου ματια

σε βλεπω ακομη
εισαι γυμνος

ξαπλωμενος

εισαι ο καλυτερος

στην ιστορια λιγων ωρων
ερωτευμενοι ως ειμαστε

εισαι ο καλυτερος

Δεν με λενε Βερονικα

Καυτος ηλιος
κατω απο καυτες κουβερτες

ιδρωμενο βασανιστηριο
καθε λογης χυμοι
στο μετωπο μου

μεγαλωσαμε χωριστα
χερι χερι

κρυφα

παντοτε

σε καθε δυση
σε καθε αυγη

στα εικοσι
κι επτα μου χρονια

γεννημενη κοριτσι
συναλασσομενη ως ανδρας τις νυχτες

και χωρις αρκετα χρηματα
για ν αλλαξω φυλλο

(απο)στειρωνομαι

κριμα που δεν με λενε Βερονικα

Φανταστικ

Η μπορα ειναι πιο ευγενικη
τα πρωινα

δινει στην γλωσσα μια ευκαιρια
υγρασιας

που ανεβαινει

ανεβαινει
φτανει στον εγγεφαλο

και θυμασαι

πως εισαι νερο

οι γωνιες απ τα στορια
καθαριζονται δυσκολα

θελει τεχνικη

η φαντασια..

Κωφωση

Η πρωτη ενδειξη
ηταν σε μικρη ηλικια

αλλα δεν την θυμαμαι
γιατι ειναι ψεμμα

στην πορεια
βαλθηκα να πληρωνω με αιμα
να μου φτιαχνουν παιδικες κοτσιδες

κι ολες καθονταν στο κεφαλι μου αχαρες

στεκομουν μ αυτο το προσωπο
και τουτα τα ματια

τα ματια που τα βραδυα
στα σκοταδια παρεκκλινουν

και δεν με βλεπεις
και χαιρομαι

στα σκοταδια
κωφοι
ως ημαστε

στα σκοταδια
γενναμε

κι ας μη το ξερουμε

Thanks God its Friday!

Δουλευω αυριο

δεν πειραζει

ο ταξιτζης ομως
ειχε το πενθος του surfer

σαν τον πατερα μου

ο προφητης σημερα ειπε
"αφου ξερεις ρε Χρυσα, ολα καλα"

ινδος μ ενα σπυρι στο μετωπο
κοκκινο

μ ολο τα υγρα απ το περασμενο βραδυ

αιωρουμενος να στριβει τσιγαρο
και να παλλεται το σπυρι να σπασει στα μουτρα μου

σ αρεσουν τ αμερικανικα
δεν σ αρεσουν?

γυμνος
στο Παγκρατι

σε χειμερια ναρκη για μια νυχτα

γυμνος
στην πλατεια

σου φερα νερο μηπως θελησεις

αναμεσα στα φρυδια σου
και μεσα στο πορτοκαλι του πρωινου

αυγα τηγανητα
και δυο βερικοκα..

one night stand at the square..

Η συνειδηση σου
αντανακλα καθημερινα στο θωρακα μου
ως οργη και τρελλα

σε  καιρους τετοιους
με κοιτας στα ματια
εξω απ την πλατεια

και δεν μπορεις πια να κλαψεις

στα μεσα μαζικης μεταφορας
ανθρωποφαγοι

οστεοπορωση της καθαρης συνειδησης
μαχαιροβγαλτες οπου μας παιρνει

οτι κι αν γιαουρτωσεις
οτι κι αν ματαιωσεις εκει "πανω"

εγω θελω να ξυπνησω την μερα
που η συνειδηση δεν θα ναι ραντισμενη

η επομενη μερα ?

θα μ αγαπας ?

θα σ αγαπω ?

η θα ναι ενα ολοκαυτωμα one night stand ?

s(h)[w]allow

Julien: Καταπινε
Isabelle: Αφου το ξερεις μ αρεσει να το κραταω στο στομα για λιγη ωρα να νιωθω την γευση
Julien: Καταπινε.. το τσιγαρο θα κανω και θα φυγουμε..

Needlework

Κεντησα
ν αναρωτιεμαι

για το φως

ειναι πηγαιο αραγε
ειναι αυτοφωτο


η ειναι ολα διαπλεκομενα?

μεγαλωσες

κι εχεις γερα ποδια
επι γης
και δια του αερος ανερχομενα
σε γυαλινη πιστα
με τροβαδουρους της αγαπης
ημιαιμους επιστατες

της χολερας που κινηγα ξοπισω

χορευεις

κι η κινεζα απο μακρυα
σε βλεπει κι εχει ετοιμο το στοχαστρο

στο κεφαλι

ο Ερωτας
ετρεχε μοναχος

μ εκατομυρια θεατες
να πεθαινει στα σπλαχνα τους

εξ επιλογης
εκ των φαινομενων

αναρπασε την πλαση μου Ερωτα
να τρεχω ξοπισω σου παιδι

ως περιπου ειμαι
ναι μαι καλυτερη

να σαι καλυτερος κι εσυ

Μορνινγκ

Δυσκολο πρωινο
πρωινη σπορα

τα ματια μου
κατω απ το μαξιλαρι

ειμαι τυχερη
εχω χρονο για ταξιδια στο ταβανι σημερα
τρεις ωρες για την ακριβεια

η καλυτερα για να μαι ακριβης
αφαιρω τρια λεπτα απ τη προετοιμασια του καφε
και δεκα λεπτα απ τον Οργουελ

η ζεστη λευκη και παχια

απ το ταβανι πηδω στο κεντρο της Αθηνας
σ ενα δρομο που αφησαμε
για παντα χαμμενο
σε χερια αγνωστα
το κοριτσι με τα πορτοκαλια

μαζι μ ενα ζευγαρι μποτες
και το αγαπημενο μου tshirt

 ο βαθμος δυσκολιας
διατεινεται
κι αποκτα ιδιοτητες ανθρωπου
που μεγαλωσε σε τσιρκο

η αληθεια ειναι πως
ως Isabelle
στον κηπο παλια
δεν ειχα καμμια ιδεα για το τι θα επακολουθουσε

ειχα μεγαλυτερα ονειρα

Ταξιθετης

Αποφασησα μια μερα στα παλια
να βαλω ταξη στο δωματιο

οι ωρες λιγες
και οι θεσεις πολλες

η Sandra καθοταν
ως παντα γονατιστη

οσο ψηλη κι αν ηταν
κι αν ειναι
ντρεπεται παντα για τα γονατα της

γονατησε για δυοσμο μονο
γι αυτο και την θαυμαζω

κι ας κλαιει  μοναχη καθισμενη σε τραπεζαριες
τα βραδυα

να ταν ο κηπος της
γιοματος πατηματα

και να τους εδιωχνε

τουτη η τελειομανια
και τουτη η λαχταρα
ποσο παλευουν μεσα της αιωνια

Sandra

οταν σου μοιαζω
σ αγαπας
δεν αγαπας εμενα

θα σε κανω να σε λατρεψεις
στ ορκιζομαι..

Terra Nova

Σφυροκοπουσε στα  χειλη σου
το τραγουδι μας

σταθηκα
οσο πιο ασχημη μπορουσα στην πορτα

δεν την ανοιξα
και δεν την εκλεισα ποτε

περασα μεσα της
σε μια περιεργη συνουσια
που μονο οι πορτες ξερουν

φανταζεις
φανταστικος

σ ενα δρωμενο
φτιαγμενο για σενα
πριν απο σενα

φανταζεις
και φανταζομαι

κι ειναι δωδεκα και τριαντατρια

σ ενα αταλαντο
μοναχο κυμμα
που ερχεται
στην αμμο μου

εκει μπορει και να σε βρω

κανε με μονο να σε δω

σαραντατρια λεπτα

Αλλαξαν οι καιροι
και τους προλαβα

δεν θυμαμαι αν βιαζομουν
δεν θυμαμαι απ το περπατημα τον ρυθμο

θυμαμαι βηματα
ελαφρια και βαρια

που και που τ ανοιγμα των φτερων
μ αυτον τον τρομερο ηχο

ολα χωριζονται αλλοκοτα πλεον
κι ετσι αλλοκοτα ενωνουν

ξεχασμενοι
ως ειμαστε σ ενα στενο
διχως οψεις
νοσταλγωντας τον τρομερο ηχο των φτερων
στα συρματα

σαραντατρια λεπτα
κοιτω το συρμα..

1 2 3 4

Τεσσερα, τρια, δυο, ενα,
στο μηδεν βγαινεις..

εισαι μικρη και παιζεις σχοινακι

Τρια, δυο, ενα,
στο μηδεν βγαινεις..

βλεπεις τους μολωπες
και ταξιδευεις στο μπλε τους
μαθαινεις να φτιαχεις το κιτρινο

Δυο, ενα,
στο μηδεν βγαινεις..

ιλιγγος

τα χαρτια δεν στεκονται καλα στα χερια

πεφτουν

ειναι πολλα,
δεν τα πιανεις καλα

Ενα,
στο μηδεν βγαινεις..

Μηδεν, ενα, δυο, τρια, τεσσερα

Ρελοουντετ

Σε ειδα
το κεφαλι κοιτουσε κατω

δεν εψαχνε τιποτε
μητε και ταπεινο ηταν
δεν θα μπορουσε να ναι το δικο σου κεφαλι

Αναρωτιοταν
αναμεσα στα μαυρα χωρισματα των πεζοδρομιων

ποση βρωμια μπορει να χωρεσει

χαμογελασες

εψαξες την τσεπη σου
μ αυτα τα ομορφα χερια

που χαρτογραφουν
τα παντα απο σενα

εβγαλες το οπλο σου

δεν με ειχες δει ποτε απεναντι
τ ορκιζομαι

αλλα ειχες εκεινη την λαχταρα

σηκωσες το χερι
συνναμα και το οπλο

και κορυφωσες

ακουσα την αναπνοη σου

δεν ημουν απεναντι

διπλα σου ημουν..

σε καθε βημα..

Πηγα στη  θαλασσα παλι
ηταν βαθια
και καθαρη

μα καποιος εχτισε
τοιχους
φραγματα
δεν ηταν οπως την θυμομουν

μπορουσα να δω πιο περα
μα τουτα τα τουβλα με χωριζαν
απ ολη εκεινη την απεραντοσυνη

απο μια τρικυμια

Στην ακτη
δεινοσαυροι
ετρωγαν σαρκες

ο πρωτος που εφαγαν πηγε να κλεψει
πριν απο μενα

και τον ρουφιανεψα

ηταν το πρωτο θυμα
στο παγωτατζιδικο

φραουλα φιστυκι
σε χωνακι

η Isabelle
γυμνη στην αμμο αναζητουσε το χρωμα της
δεν μπορουσε να αποφασησει

ειναι απο ηλιο
η απο χιονι?

ειμαι σχεδον βεβαιη πως σ αυτο το σημειο
η βαρυτητα αυξηθηκε

απο τοτε τα ποδια μου
πονανε περισσοτερο
σε καθε βημα..

Πουλαω..

.. τρελλα..

θελει κανεις ?

καθως σκεφτομαι τον Julien

Με τον Julien
καθησαμε μια μερα στο τραπεζι
ξαφνηκα

δεν ειχαμε κανονισει τιποτα
εβαλα το νερο
κι εβαλε το αλατι

κι απο τοτε
μεθαμε μαζι

δεκα χρονια τωρα
διαλεξαμε οπλα και ασπιδες
μοναχοι

και τα χαμε ολα μεταξυ μας κρυφα
οχι απο φοβο

απ την ροη

δεκα χρονια μετα

στεκομαστε γυμνοι
εδωπερα
ριχνουμε κατω
κι οι δυο
δυο ασπιδες
και δυο οπλα
στο χωμα

και τα κοιταμε..

τι μπορουμε να κανουμε μ αυτα?

λες να τα φυτεψουμε?

το κοριτσι στις κυλιομενες..

Το ταξιδι ηταν υπογειο
κι εγω προχωρουσα με δυσκολια

πιο αχαρη και πιο διστακτικη απο ποτε

δεν ξερω πως ηταν τα ματια μου
μονο την μυρωδια μου θυμαμαι

πλαι στις ραγες εχω περπατησει πολλακις
τωρα ο βαθμος δυσκολιας
ηταν διαφορετικος

κατεβαινω
ανεβαινω

αγγαλιαζομαι

ανεβαινω στη γεφυρα
βλεπω τ απεναντι

μα δεν βλεπω το δρομο

συναντω τον εαυτο μου σε πλατειες και ταρατσες
με χαμηλα τα φωτα

η Isabelle κρυφτηκε κατω απ της κυλιομενες του μετρο
προσπαθουσε να με πεισει
πως καπου εκει κρυβεται μια τεραστια αληθεια..

την πηραν οι σκαλες..
φοβηθηκα γι αυτην
μα φανηκε χαρουμενη

οταν ημουν σιγουρη πως θα πεσει
εκεινη γελουσε

την αφησα στο μυαλο μου χαμογελαστη
και πηγα στην ταρατσα

ειναι ολα τοσο ασχημα
μ εκεινη την μοναδικη τους ομορφια..

let the ping pong..ping pong

Δεν θα μακρυγορησω

ο Λυσσανδρος

ηρθε στην ωρα  του

ως τα παντα οφειλουν

καθηστερησε πεντε λεπτα ανωφελα

το πινγκ πονγκ

ηταν γι αυτον παλιο παιχνιδι

θαρρω πως τον εβλεπα ωρες ωρες

πρωταθλητη

ο σοσιαλισμος

και ο καπιταλισμος

παιζουν πορτες

ενας ανοιγει αλλος

κλεινει..

ο Λυσσανδρος φευγει

και μενω με τον Julien εναν μπατσο

και μια δικηγορο..

αν πεθανω

κι ειναι το υστερο βαρετο

κι ειμαι μονη

καμμια διαφορα δεν θα χει απ την τελευταια ανεμελια

καιει το δακρυ στο μαγουλο

πιο πολυ οταν πιστευεις

οταν βλεπεις

παντα ποναει πιο πολυ

let the ping pong

ping pong..

"Τις Πταιει ?"

Εγω ημουν ακομη παιδι

μα μ εμαθες

να μετρω αλλιως τα πραγματα

ως  αρμοζει

εναρμονιζομαι τωρα

μην εχεις τυψεις διολου

κι οχι μονο

το κανω με τον καλυτερα χειροτερα τροπο

ειναι που θελω να φτασω την θεωση

και να μυριζω μυρο

εχω πλεον τον τροπο

να σκοτωνω τα χελιδονια με τα ματια

εχω το δηλητηριο της ματαιοτητος

ετοιμο στο ντουλαπι

εχω κι αλλα

φθηνοτερα..

οχι στο κοστος

μα στην πωληση

αλλα σταματησα να πουλαω πια

δηλωνω

χρεοκοπια..

Μαζι..

Οσο ευκολα τοσο δυσκολα

κανει ο ενας τον αλλο να μοιαζει νεκρος

θυμαμαι στιγμες

να μαι λευκη στο πατωμα

της κουζινας μας

πριν βεβαια

εγραφες ποιηματα για μενα

ζωγραφιζες το σπιτι μας

τα δεντρα μας

κι επειτα

μαζι φτιαξαμε αυτο που ειμαστε

εγω στεγνη εδω

περιμενω την βροχη

περιμενω
πια βαρεθηκα

σχεδον ολα τα κανα

οτι ποτε δεν περιμενες απο μενα..

εισαι μερος μιας δημιουργιας

αθελα σου

γεννησαμε μαζι

την πιο ανυποταχτη υλη

την πιο διψασμενη παρθενα

το σκουροτερο λευκο απ ολα..

Δεξιοχειρας

Ημασταν παλι στο εστιατοριο

παρηγγειλα ψαρι

μαλλον καποιο λαθος θα εγινε

ειχα στο πιατο μου ενα παραξενο μαλακιο

δεν το χα ξαναδει ποτε

πηρα το πηρουνι μου αναποδα

στο δεξι οπως παντα

το μαχαιρι αριστερα

κι ας ειμαι δεξιοχειρας

εκοψα ενα κομματι

το φερα στο στομα

μα δεν θυμαμαι να χε γευση

αφησα τα μαχαιροπηρουνα στη σωστη θεση

ζητησα να μας γεμησουν τα ποτηρια

ο σερβιτορος με κοιταξε στα ματια

κι αρχησε να φωναζει..

"Απαγορευεται να στε εδω Δεσποινης! Απαγορευεται!"

εφυγα ντροπιασμενη γελωντας αμηχανα

ηθελα τοσο πολυ να παω σπιτι με τα ποδια

ξεκινησα για τον δρομο

η πολη ηταν τοσο ασφαλης

τοσο αδεια

που αρχισα να φοβαμαι που δεν φοβαμαι

αρχησε να βρεχει

κι ενιωσα γιοματη

οταν οι σταγονες

ηταν πλεον στα πανω μου βλεφαρα

η ιστορια τελειωνει με το φως

να διαθλαται στις σταγονες

να μην βλεπω πια

να περιμενω κεινα τα χειλη

που θα φιλησουν τα ματια μου

θα γευτουν την βροχη στα βλεφαρα μου

θα την καταπιουν

και δεν θα μου πουν ποτε

"Συγγνωμη, δεν ηξερα τι να σου δωσω.."

να μουν γενναια..

Συναρτηθηκα

εφτασα στις εξη και κατι στο Συνταγμα
ειχα φορεσει τα ζωα
και παλι
και κατι απο το 90
για να θυμαμαι οτι θυμαμαι

την μουσικη μου παιδεια

την εκανα τελευταια αυτοχειρα
κρεμμαστηκε εφηβη στο δωματιο

περιπλανηθηκα καπως ηλιθια
τι καπως..

σταθηκα αριστερα του μετρο τρεις φορες..

δεν κρυβω οτι φοβηθηκα
με τοσα ματια

τοσα χερια
τοσα ποδια

εξερευνησα..
και παρακολουθησα


τ αγαπημενο μου
κι οτι πιο πολυ φοβαμαι

το τσαι ηταν ηδη κρυο
αλλα ηρθαν οι φιλοι μου

το κοριτσι με τα μεγαλα ομορφα ματια
και τ αγορι με το γαλαζιο μπαλονι

πηγαμε στη σκηνη
ο Μαγος της Φυλης
ισχυριστηκε οτι γνωριζω απο πολιτικη
κι οτι ειμαι τυχερη

σ ενα απ τα δυο
θα συμφωνησω

συναντησα την Δαφνη
πιο ομορφη απο ποτε

δεν φταει μητε Ανοιξη
μητε και Καλοκαιρι

φυτρωσαν θαρρω τρια τεσσερα νεα πουπουλα απο δαυτο

το γρασιδι
στεκοταν σκουρο

να μουν θαρραλεα
σαν εκεινο

να μουν γενναια
σαν τα χορτα που γεννιουνται στις πετρες..

τικ τοκ

Τικ τοκ

αν αποτυχει?

τικ τοκ

ποιος θ αντεξει?

τικ τοκ

(be kind.. rewind)

η κοπελα στο παγκακι

Απ το βραδυ μακραινε τα μαλλια της

ολο και πιο πολυ

το πρωι

γινηκανε ενα γιγαντιαιο μωβ θεαμα

καθησε σ ενα παγκακι

ακινητη

τ αφησε να μακρυνουν παντου

καθως περνουσα την ειδα κι εγω..

περασε διπλα μου γρηγορα ο Julien

με πηρε απ το χερι τρεχοντας

ηθελε λεει να δοκιμασουμε παππουτσια

κι αν γινεται ολα να τα παρουμε

δεν αρνηθηκα..

αλλα ποιο να ναι αραγε το κοστος?

When i ll come back..

"Οταν γυρισω,

θα μαι σε καποιου αλλου τα ρουχα.

με αλλο ονομα.

Ο ερχομος μου θα ειναι απροσμενος

αν με κοιταξεις,

δυσπιστος και πεις,

δεν εισαι εδω

θα σου δειξω σημεια..

και θα με πιστεψεις.

θα σου πω για την λεμονια

στον κηπο σου

το υγρο παραθυρο

που αφηνει το φεγγαροφως

κι επειτα τα συνιαλα

του σωματος

τα συνιαλα της αγαπης

και καθως αναρρηχομαστε,

τρεμμαμενοι στο παλιο μας δωματιο,

μεταξυ μιας αγγαλιας

και της επομενης

αναμεσα στα καλεσματα

των ερωτευμενων

θα σου λεω για το ταξιδι

ολη νυχτα

κι ολες οι νυχτες ας ερθουν

μεταξυ μιας αγγαλιας

και της επομενης.."

μα Λυσανδρε..

Τον Λυσανδρο τον απελησαν αποψε
οχι για την ελλειψη ικανοτητων

μα Λυσανδρε
παντα ορθος
ποτε σκηφτος
και με μια σκουρια γλωσσα

που πας να πατησεις
και να πουλησεις αρωματα?

οταν αναγνωριζεις
τ αληθινα ρουθουνια..

να ονειρευτω

Το Τσιρκο ξεκινα

με ποιηματα κι επιστολες

με ζωγραφιες

απ το σπιτι μας

με τριγυρω λουλουδια

κι ενα δεντρο

θυμαμαι..

ναι καμμια φορα μπορω και θυμαμαι

τα χω ακομη τα γραμματα σου

δεν σε λυσμονω διολου

σ αγαπω

και σε γνωριζω

κι οπου χαρα σου

χαρα μου

το μονο που μας κρατω

και μου κρατω προτιστα

καλε μου

να χα ακομη

το ιδιο ονειρο

να ονειρευτω..

γιατι δεν μπορω ακομη?

Patterns

Περναω μεσα στις μερες

και γερναω

ειναι απο τις νυχτες εκεινες

τουτη

που νιωθω τοσο γερασμενη

που βλεπω τα μοτιβα

ν απλωνονται

δεν νιωθω ασχημα

καθολου

ειναι που νιωθω παλια εδωπερα

και το μονο που δεν βαριεμαι

ειναι οι στιγμες

Shall we dance?

Hell yeah!

do you know about love ? Tokyo Story / Yasujirô Ozu 1953

do you know about love?

i do.. where is She?

there She is!

i feel so happy right now..

Let s do something else..

Room 331

Ξυπνησα απο ενα πολυ περιεργο ονειρο σημερα
και στα πρωτα λεπτα του πρωινου

ημουν σιγουρη

πως τα χω κανει ολα λαθος

πως οτι επρεπε να κρατησω αφησα
πως οτι κρατησα
ητανε λαθος

Ξυπνησα 10 χρονια πριν
στο δωματιο 331

ημασταν οι τρεις μας

μας περιμεναν

δεν ειχαν αλλαξει τιποτα στο δωματιο
απ την τελευταια φορα

ακομη κι εκεινες οι σημειωσεις μου
ηταν στο συρταρι του κομοδινου

τα σεντονια παρ ολα αυτα
μυριζαν σαν να ειχαν φρεσκοπλυθει

βγηκαμε στον δρομο

εγω κρυφτηκα φανερα
στο πιο ευκολο σημειο

στο χα ψιθυρισει στ αυτι
λιγες μερες πριν

ο Δαιμων
καλυφθηκε με φως

κι εσυ γυρισες πισω
στο δωματιο 331

(based on a true dream)

ισως..

..να μας χωριζει καποιο ταξιδι..

meet me down the square..

Ολοι εδω κοντα

το κοριτσι που περιμενε
τ αγορι που γυρναγε τους δρομους

οι δρομοι
χειροτεροι απο ποτε
αν συμπεριλαβεις
το αμαρτημα τους

την εμπειρια και την γνωση τους

να χα τον δημαρχο φιλο
να μαι πλουσια
και να σκοτωνω διχως οπλο

και να ναι η πουδρα στο προσωπο μου
το δερμα των πεθαμενων

δεν ειμαι μακαβρια
αληθινη ειμαι

για κοιτα γυρω σου
και πες μου

ποιοι λουζονται απ το δερμα σου?
κι εξω αυτοι που περπατουν..

ποσοι ζωντανοι
και ποσοι πεθαμενοι?

κι εγω καπου εκει
στη γνωστη πλατεια..

σαν το ποδηλατο

εκατομυρρια σεναρια για εναν ερωτα
για κατι συναρπαστικο

για εκεινο που σπαει την ρουτινα

σας λατρευω
Ανθρωποι

κι εγω μαζι σας

μα  ειναι αλλιως τα παθη τελεσμενα
κι ειναι ολα αλλιως τα πρωινα

κι ειναι γενικα ολα αλλιως
και για να μαθεις
για μενα

ω καλε μου

θα πρεπει να με μαθεις

διοτι ταξιδευουμε
στους Χρονους
και τους Κοσμους

κι εγω ακομη κοιτω το ποδηλατο μου
ξερω πολυ καλα πως αν ανεβω πανω

ολα καλα θα πανε
θα θυμηθω

αλλα δεν αποδεχομαι
καμμια ακομη πτωση..

κι αλλωστε
ποσο δυσκολο ειναι να αρνηθεις την γοητεια της μοναξιας..

ο σκυλος τρωει τον σκυλο

Τ αυτια μου πλημμυρισαν παλι
απ το πρωι

ο σκυλος τρωει τον σκυλο

κι εμεις τριγυρω στα τεσσερα
γαυγιζουμε

ο σκυλος τρωει τον σκυλο

Εξω απ το στομα της τρελλας

Δημιουργειν φιλοι μου

φτιαξε απ το μηδεν
στολισε το ελατο

το μονο οπλο εναντια στη τρελλα

η δημιουργια
την πνεεις
για παντα στο δημιουργημα σου

και παραμενει αιωνια

εκτος σου..

Time it was..

..and what a time it was..

(Tokyo Story, Yasujiro Ozu)

Η Εποχη της Κατσαριδας

Μυριζει ο Μαης

κι οι σκεψεις των γειτονων

πολυ φοβαμαι

πως ερχεται και η εποχη της κατσαριδας

κανω οτι δεν το σκεφτομαι

ευτυχως απερριψα τους ψυχαναγκαστικους

που μ εβαζαν να τις σκοτωσω

δεν ξερω στ αληθεια

τι νομιζαν

οχι οτι εχει και καμμια σημασια

γελω και λυπαμαι

για οσους παχαινουν το δαχτυλο τους

για να κρυφτουν

αδιακοπη σπαταλη

λατρευω

οσους λενε φοβαμαι

ψυθιριστα

πιστευω στους κλοουν

πιο πολυ απ ολα

και δηλωνω πως ανηκω σ αυτους

που τραγουδουν την ανασφαλεια..

"Συγγνωμη, μα ειμαι ανασφαλης.."

Tokyo Story

" - Aren t you tired?

- Not Really.."

Ανοιξη..

Και τι δεν θα δινα να ταν οι ομορφοι ωραιοι

και να κρατουν οι ασχημοι κυβους

ως Γεωμετρες

και να μετρουσαν βιαια

την παραμορφωση μου

να την απεδιδαν σε τεχνη

σ εναν πινακα του Πικασσο

να με τεμαχιζαν με αγαπη

να δινα 30 αργυρια

για την καλυτερη προδοσια

και να μην ηταν υστερη

να ταν κι εκεινη ωραια

ν ανοιγα στη δροσια το παραθυρο

μερα του Μαη

και να χε μπει αγριεμενη

πριν της ανοιξω

Ανοιξη..

κατω απ τις σανιδες..

Ειναι στιγμες

που καθεσαι με την Τρελλα

και δεν μπορεις να γελασεις

δεν ειναι ολες οι στιγμες οι ιδιες

ειδικα οταν ερχεται αταραχη

και ξαφνικη

κι εχεις ξυλωσει ηδη το πατωμα

εχεις βγαλει με προσοχη τις σανιδες

εβαλες μεσα

οτι θες να δεις αργοτερα

τις καρφωσες με προσοχη

να μην καταλαβει την παρεμβολη κανενας

κι ερχεται η Τρελλα στολισμενη σαν Κοντεσσα

και θελει και συζητηση

και εξηγησεις

κι ευχεσαι να σουν εσυ κατω απ το πατωμα

κι ολα τ αλλα πανω να τα βρει..

να τελειωνουμε..

Boy meets girl

"Its our first meeting.

Only first times matter to me.."

J'ai toujours rêvé d'être un gangster..

Can i come with you?

Lilac

Η Lilac θελει να χωρισει

στεκεται γυμνη

με τον αγαπημενο της

και πασαλειβονται με λασπη

παει καιρος

πνιγονται

φτιαχνουν την τρυπα της λασπης μ αγαπη αληθινη

και πνιγονται

και μενουν με τα στοματα ανοιχτα

και διψασμενα

στην επιφανεια

μα πως ν αφησεις

μια οικογενεια τοσο απλα?

αν εισουν σοφος

θα παιρνες την λασπη στα χερια

και θα φτιαχνες

αλλα για να το κανεις αυτο

πρεπει πρωτα να την φας στα μουτρα

να την γευτεις

κι υστερα

να την απολαυσεις

κι η αγαπη?

με το νερο στο στομα

δεν δυναμαι να μιλησω γι αυτην

ευτυχως

εχει φυγει το χωμμα..

Lilac η καρδια μιλα παντα καλυτερα απ το μυαλο..

show me..

show me..

how you do that trick

the one that makes me scream..

distance..

"There are two women,

side by side.

i m one of them.

The otherone, i ve never seen..

but i can recognize myself.

It s.. like..

an image..

but seen from a distance.."

Notre Musique JLGodard

τα χαλικια της αγαπης

Κατι απλο κι ευθυ

κατι βεβαιο

σαν τον παραμεσο μου

που θα πεσει στο χαλι

ο λαβυρινθος

δεν ερωτευεται ποτε λαβυρινθο

μονο σιγουρο μονοπατι

μονο ευθυ και δυνατο

εκει χορευει και πορευεται

ξυπολητος

και δεν τον νοιαζει μητε το αιμα απο τα ποδια

ξερει

πως το μονοπατι ειναι βοηθος και φιλος

αναγνωριζει τα χαλικια ως ενα διδαγμα αγαπης..

στο σαλονι κουτι

Ειμαι πλεον βεβαιη

πως τα χερια μου θα γερασουν πριν απο μενα

μας βλεπω ολους στο σαλονι

αλλοι κοιτουν το παραθυρο ονειρευονται

εχουν ματωμενο το προσωπο στο τζαμι

αλλοι το γδερνουν στο πατωμα

με τον ρολο του θυματος

καποιοι κοιτουν ψηλα ελπιζουν

μεχρι να σπασει ο σβερκος τους

ολα στο ιδιο κουτι

αν το γυρισω αναποδα

τι σημασια θα χει

αυτοι που ελπιζουν θα εχουν τον ρολο του θυματος

τα θυματα θα ελπιζουν παλι

κι οσοι ονειρευονται

θ αλλαξουν παραθυρο..

a "second" thought

"Les Amants Reguliers Philippe Garrel"

η δοκιμαστικη μου ερμηνεια..

Eιναι τα συννεφα

ειναι τα δακρυα της Φουκοσιμα

ειναι κι εκεινα

που τα βραδυα αγριεμενα

με γαργαλουν μεχρι θανατου κατι νυχτες

ειναι που ανοιγω το πρωι τα ματια

και κλαιν απο μονα τους

γνωριζω ολες τις ομορφιες

τις αναπνεω

δεν ειναι ολα τουτα

η απουσια ενος χρωματος

ξερω να γινομαι ακομη και ουρανιο τοξο

και τουτη η συνθεσις

δυσκολη

υπεραναλυτικη γυνη

κοινη

να ταν το μετρημα μου

τοσο οσο τα δαχτυλα

να τα μετρω ολα

ν ανοιγω τα χερια

και να τα κανω λευκα

να ταν ολοι οι δρομοι

ισιοι

μ αρχη και τελος

να χα την περηφανεια

να μαι παντα διαφανη

και να περνα καθε τι απο μεσα μου

και να βγαινει οπως θελει

να καθεται καθε μια επιθυμια μου

οκλαδον

στο σκοτεινο της σεληνης

ευτυχισμενη

ξερω καλα πως αυτη

ειναι η δοκιμαστικη μου ερμηνεια..

βατομουρα στην ταπετσαρια

Περπατας στον διαδρομο

με τα βατομουρα στο στομα

εχεις στο στομα

το ιδιο χρωμα με το χαλι

διατεινεσαι

εκτεινεσαι

να φτασεις τ αναλογικο

πισω σου

τρεχουν ιδρωμενα τα παπουτσια σου

να σε φτασουν

οτι εχεις κανει

μυριζει απ το μεσα σου

κι απλωνει στον διαδρομο

θα ρθει η μερα

που θα κανεις την ταπετσαρια

ν ανθησει..

για την φαμηλια..

Υπαρχουν οικογενειες

πιο ευλογημενες

απο εκεινες τις εξ αιματος

ευχαριστω..

knife

Κι αυτη η ατερμονη ματαιοδοξια

μιας θλιψης

να σ αγγαλιασει ενα πρωινο

η ενα σουρουπο

να νιωσεις εσυ και παλι στα βαθη

λες κι οταν απογειωνεσαι απομακρυνεσαι

ετσι μαλλον σ εχουν μαθει

παιδι σφουγγαρι

μαζεψες

οτι πεταγαν οι γονεις σου στον αερα

οτι απεμεινε απ την μαχη

αφου σκουπισες απ το αιμα το μαχαιρι

και το βαλες στη γωνια του

αποφασησες να πετας μονος

κι ολα τ αλλα στο εδαφος

κρυμμενα

διπλα στο μαχαιρι..

Χειροκροτημα

Θα θελα να μπορουσα

να χειροκροτησω μια φορα

πιο δυνατα απ ολους

περηφανη

για τ αποτροπαιο

να χειροκροτησω τοσο δυνατα

να σπασω τα σθεναρα τους τυμπανα

τουτα τα χερια

θα κουβαλουσαν ακουραστα νερο

θα χορευαν σχιζοντας την ατμοσφαιρα

με ομορφια και γνωση

θα χορευαν χαμογελωντας

κι αγαπωντας

αγαπημενα

τα χερια μου ειναι ακομη ομορφα

μα ειναι αφυδατωμενα

οταν τελειωσει το εργο

θα μαι παντως μπροστα

και θα προσπαθησω

θα βαλω τα δυνατα μου..

Waking Life

Ειναι κατι στιμγες

τρομαχτικες

που νιωθεις τα παντα

ακους τις ριζες σου ν αναπνεουν

και να μακραινουν τα μαλλια σου

δεν ειναι οπως τοτε μουδιασμενος κι αφημενος

σε κανει η αισθηση ν αφοσιωθεις

να νιωσεις

το σωμα και το ειναι σου

να σαι εσυ

κι εσυ λιγο πιο κατω

να σε βλεπεις

και τ ονειρο να επαναλαμβανεται

μεσα στη νυχτα

να φτανεις στ ακρογυαλι

να σαι ξυπολητος

να μυριζεις το γαλαζιο

και να ξυπνας..

"Ξυπνα Ωρα για Υπνο"(ΣΤ)

Μια Δαφνη στο φεγγαρι..

Η Δαφνη απεχθανεται το λιβανι

κι ειναι κατι μερες σαν αυτη

με την πανσεληνο

που το μυριζει παντου

στεκει το βραδυ στο κεφαλοσκαλο

κι οσφραινεται

το λιβαδι της σεληνης

και ζαλιζεται

παντα εκει ηθελε

να τα πατα τα βηματα

μ αλλιως της ηρθαν

Δαφνη να χα το μεγαλυτερο χερι του κοσμου

να σε παρω

εκει πανω

με μια μονο κινηση..

breakfast at Tiffany s

Ημουν σκυλος

κι εσυ αλεπου

κλεψαμε ανθρωπομορφες μασκες

σε καποιο παζαρι

ειχαμε συμφωνησει

πως θα κανουμε

οτι ποτε δεν καναμε

υποσχεθηκαμε

να μαι σκια

και να σαι φως

να σαι σκια

και να μαι φως

να ναι ο χυμος μας

αγγαλιασμενος

αναμεσα στο χτισμα μας

κι οταν σφυροκοπουμαστε

στο σκοταδι

να κοιταμε πανω

την Κυρια με το βασιλικο μπλε

στο πανω πατωμα

ολα μεταξυ μας

ολα μεταξυ εμας και του Bourbon

και το χτυποκαρδι

για την χωρις ονομα γατα σου

αυριο ταξιδευω

και δεν εχω ακομη ετοιμασει τιποτα

ας κανουμε την μπλε πορτα

ωκεανο

γλυκε μου

κι ας βυθιστουμε..

εκει πισω..

Κι αυτος ο κοσμος

στεκει ακομη

το πιο ομορφο προσωπο

με ματια ευγενικα

και δερμα ευκολο να χαρακωσεις

και σ εκδικειται

η ασχημια που απλοχερα του χαρισες

εσυ κι εγω

κι εμεις

κι ειναι το κυμα του

ο πονος σου

το φως του

το καμμενο υστερημα σου

υπαρχουν ακομη

σημεια

που δεν το μπηξαμε το μαχαιρι

εκει ειναι που σε φιλα

παιδι

και σ αγγαλιαζει

εκει πισω..

Darren ο γρηγορος σχοινοβατης..

Ξυπνησα στο ασανσερ

με τρεις γκριζες γατες

γουργουριζαν

μια στο στηθος

κι αλλες δυο στα ποδια

δεν θυμαμαι γιατι κοιμηθηκα εκει

στολιστηκα παλι

μ ομορφηνα

να μαι στη δουλεψη μιας ομορφιας

ιμπερεαλιστικης

ο πονος στο κεφαλι

ειχε γιανει απο χτες

ο στροβυλλισμος του νου ομως

ανικητος

διαολεμενο ping pong

μια απο δω και μια απο εκει

κι αυτο το τικ τακ

απ το μπαλακι..

απ την ριζα να τις εκοβα τις ρακετες

και να περπατουσα στο χιονι

μιλησαμε με τον Darren τον γρηγορο σχοινοβατη

αργα

μου πε πως εβλεπε

τον εαυτο του αργα να βγαινει

απο μεγαλο κτηριο

πιστεψε για μια στιγμη πως δουλευε εκει

σταθηκε στην εξοδο

κοιταξε τα φωτα

κι αρνηθηκε

σχοινοβατησε γοργα στο σπιτι

υπερπηδησε τα φαναρια μετεωρος

εκανε τα κοκκινα μπλε

κι εφτασε

και κουλουριαστηκε

κι εχωσε το ειναι του

σ οτι καλυτερος απ ολα ειναι

στ ονειρο του..

Breakfast..

Κοιμασαι

κοιμαμαι

φοβαμαι

φοβασαι

ξυπναμε το πρωι μαζι

μου φτιαχνεις πρωινο

δεν μ αρεσει

αλλα μ αρεσει γιατι εισαι εσυ

μερα δευτερη

κοιμομαστε

φοβομαστε

ξυπναμε το πρωι μαζι

μου φτιαχνεις πρωινο

ειναι τελειο

μ αρεσει

αλλα δεν μ αρεσει

γιατι εισαι εσυ

Αληθινος πριγκηπας

Σ αγαπω

σ αγαπω

με νοιαζει

κι αν εχω μονο ενα ποδι τι πειραζει

βαδιζω ως αλογο

σκεπτομαι

ως ανοητος

μα σ αγαπω

ολο φτιαχνεις

ολο φτιαχνεις και γκρεμιζεις

κι αγριευεσαι

μην μου πεις για τα βραδυα σου

τα ξερω

υποκλινεσαι

και νιωθεις στη μεση σου τον πονο

αληθινος πριγκηπας..

μαδας τις μαργαριτες

και πονας

ξαπλωνεις στο γαλανο σου πατωμα

κι αγγαλιαζεις το χερι σου μισο

αλλοκοτο

δεν σου ανηκει

το παρατηρεις

εισαι σιγουρος

πως δεν ειναι δικο σου

το βαζεις στα στηθη μου

μπαινεις μεσα

βγαζεις την καρδια μου

την παρατηρεις

δεν σου ανηκει

ειναι αλλοκοτο

εισαι σιγουρος πως δεν ειναι δικη μου..

it s a party (RCNSTD)

Ειμαι στο παρτυ

ολοι ειναι ντυμενοι ασπρομαυροι..

δεν ειχα ιδιαιτερη διαθεση για εκεινο το παρτυ

αλλα τελικα πηγα

Επισκεπτομουν το μπαρ συχνα

παντα με το ανχος της τελευταιας σταγονας στο ποτηρι

συζητησα με τους παρευρισκομενους

το καλυτερο μου..

λατρευω τους ανθρωπους στα παρτυ

ολοι μεθυσμενοι

να λενε ιστοριες απ την ζωη τους

οι γυναικες να ψαχνουν μια μικρη αποδραση

ενα κοινο συναισθημα σε αλλα ματια

καποιος που τις καταλαβαινει

καποιος με μια παρομοια ιστορια

καποιος σαν κι εκεινες

οι ανδρες προσπαθουν να ναι καλοι κι ευγενικοι

παντοτε λεγοντας ψεμματα

εκεινοι που δεν ειναι καλοι σ αυτο

δεν μιλουν πολυ

η οικοδεσποινα

μια τρελλη ηλικιωμενη γυναικα

περιπου στα 64

δεν πινει ποτε σταγονα αλκοολ

μονο γαλα στην αγαπημενη της κουπα

στο τελος της βραδυας

μου προσφερε την κουπα της να πιω

δεν ειχαν μεινει αλλα ποτηρια..

αδειασα μεσα τις τελευταιες σταγονες κρασι

με κοιταξε τοσο βαθια..

και μου χαρισε το φωτεινο της χαμογελο

το ενιωσα να λαμπει μεσα μου

"Να προσεχεις και να μην ξεχνας να κλειδωνεις αυτη την πορτα οταν πρεπει να κλειδωθει"

"Και μην κρυβεις τα κλειδια, τα κρυβεις και ξερεις παντα που ειναι,

ειναι ανοητο.."

"Karma" reconstructed

Τυφλωσα το δεξι μου ματι

για να αποφυγω την συναισθηματικοτητα μου

Περπατω υπογεια

και για μια στιγμη

νομιζα..

πως ειδα το προσωπο σου να περνα..

ετρεξα να σε φτασω

μα τιποτα δεν υπηρχε να φτασω..

ισως να ηταν η "παχια" μου φαντασια

την μισω αυτη την λαμπερη μου οψη..

ξυπολητη θελω να μαι, και γυμνη στους δρομους

κι οταν θα περπατω τα ποδια μου θα ορχιστρωνουν

την μουσικη της ψυχης μου

της υπαρξης μου

κι οποιος ακουει τα βηματα μου

αλλο συναισθημα θα εχει

και καποιοι κανενα

αλλα εσυ

θα χορεψεις μ αυτο

και ισως κλαψω

και σταματησω να περπατω μπροστα σου..

και τοτε

θα ρθει η αστυνομια του "πεπρωμενου"

να με φυλακισει ξανα..

νερο και χωμα

Σεπτεμβρης 02 2014

Διακοπες

τα χαλιναρια

ειναι στα μονα χερια που αντεχουν

σ εκεινα του δεσποτη

εμεις ειμαστε ακομη

με την ψυχη στο ατι

με τα οκτω μας ποδια

ενα

δια δυο

αναμεσα στην αμμο

και το υστερα

κανουμε την λασπη

να μοιαζει

νερο και χωμα

Απριλης 17 2015

φανταζομαι

πως ειμαστε ακομη

πως τρεχουμε ακομη

κι εχουμε απ το αναμεσα

κι εχουμε κανει την λασπη πυλο..

μπορει να σε θαυμαζω..

Λαθος?

κανενα λαθος

ολα βαινουν ορθα

εχουν καταπιει δοξαρι

απο παλιες ερμηνειες

απο τοτε

θυμασαι τοτε?

που σαλλευα ακομη στο πενταγραμμο

αρκει να παψει

αυτο το μπουσουλημα

κι αυτη η λαγνεια της λασπης

αυτο το μελι

που σταζω στην λασπη

αδελφε μου

κοψε μου τα χερια οταν με βλεπεις

Νικη?

καμμια νικη

οχι απο εκεινες που εχεις

στο μικρο μικρο μυαλο σου

κι αυτο το ομορφο του ηλιου

που καιει τα ματια μου και ζωντανο μ οριζω

καψε τα ματια μου αδελφε

λαθος να μην ορω τον ηλιο

"σ αγαπω αδελφε

μητε τα χερια σου να κοψω

μητε τα ματια σου να καψω δυναμαι"

δεν μ αγαπας καθολου τελικα

αλλιως την ξερεις την αγαπη..

μπορει να σε θαυμαζω..

moving forward to begin

Στερευω

χανομαι σε τρεχαλες στον ηλιο

να μπηγω το δεξι μου ποδι

σ υγρα χορταρια

να ζητω συγγνωμη

και να τρεχω παλι

να πεφτει το βραδυ

και να περπατω φοβισμενη

και να ρχονται οι αγελες των λυκων

να με μυριζουν

κι εγω να στεκω ακινητη

"Θα με φανε" σκεφτομαι

μενω ακινητη

και φευγουν

φτανω σπιτι

μπαινω μεσα και το κοιταω

και θελω να τ αλλαξω ολα

ολα ειναι σε λαθος θεση

τ αλλαζω

για λιγο μ αρεσει..

τ αλλαζω παλι

my friends

Δεν κανω ευκολα φιλους

για την ακριβεια

νομιζω πως

οι φανταστικοι μου φιλοι

ξερουν για μενα πιο πολλα

αν εξαιρεσεις τον Julien

ο μονακριβος μου

ενας βατραχος με φτερα

βαλμενος σε καρο παντελονια

απ οταν τον βρηκα

ειναι στο κρεββατι μου

κρυμμενος καλα στα μαξιλαρια

κι επειτα το δωρο του Julien

μαζι στο κολυμπι και μαζι στον πνιγμο

πραγματικοι φιλοι

δεν ειμαι "λεφτερη"

Οχι δεν ειμαι "λεφτερη" Νικολα

ελευθερος μπορεις να σαι

μονο περιθωριακος

δεν ειμαι λεφτερη

γιατι ειμαι γραναζι

σ αυτη την υπερλουξ σαπιομηχανη

που χτιζουμε μερα την μερα

ειμαι γραναζι

και νιωθω το σαλιο σας στα μουτρα μου

για να συνεχισω

καθε μερα

κι εχω κουραστει

χαρτινα καγκελα

και να μην εχουμε την δυναμη

κριμα..

Δαναη Sandra Isabelle Julien

Sandra: - ειμαι τραπεζι

Δαναη : - τι εννοεις εισαι τραπεζι?

Isabelle: - δεν μιλαει ακριβως για την υποσταση της αλλα θα μπορουσε

Sandra : - ειναι ο τροπος μου να δικαιωνομαι και να τιμωρω

Δαναη : - γιατι να τιμωρεις?

Isabelle : - ειναι κι αυτος ενας δρομος να καθυστερησεις τ αυτουσιο τελος

Δαναη : - για ποιο πραγμα να δικαιωνεσαι?

Sandra : - καλο μου πλασμα, ακομη στο ανθισμα εισαι μην δινεις σημασια

Δαναη : - κι εσενα ν ανθιζεις σε βλεπω

Julien : - το τραπεζι ειναι απ τα δικα μας ξυλα, τα μαζεψαμε ιδρωμενοι

Isabelle : - γι αυτο ειναι και το ξυλο ιδρωμενο

Η ζωη μετα την σαπουνοφουσκα

- Ειμαι πια ζωντανος το νιωθω, αιωρειται μεσα μου το συμπαν

- Εισαι σιγουρος? τι ενννοεις?

- Δεν μπορεις να καταλαβεις εισαι μικρος γι αυτα, αλλα σου λεω οτι περιμεναμε ηρθε

- Τι περιμεναμε?

- Περιμεναμε κατι ξεχωριστο, περιμενα την μερα που αρχισε η μερα να την δω

- Το χεις καψει φιλε μου αλλα συνεχισε δεν στο χαλαω νιωσε..

- Μην αρχιζεις τον ψυχολογικο fighting τωρα ειναι και αργα

- Ποιο fighting φιλε μου? εγω μαζι σου αλλα δεν νιωθω και πολλα απ οτι λες

- Λεω για το τωρα που φυγαμε απ την σαπουνοφουσκα.. θυμασαι?

- Την σαπουνοφουσκα? ναι την θυμαμαι και?

- Θυμασαι την πιστη μας?

- Κοιτα φιλε οκ ολα τα θυμαμαι αλλα την πιστη κρατα την για σενα

εγω καπνιζα στα σταχυα και γνωριζα

- Το τωρα τι θα το κανουμε?

- Τιποτε δεν χρειαζεται να το κανουμε, ποιος σε μπερδευει ετσι?

- Το βρηκα! Θα φτιαξω τα πιο αναπαυτηκα μαξηλαρια να καθομαστε

- Καλη ιδεα αλλα βαρετη

- Με τιποτα δεν εισαι ευχαριστημενος..

- ΧΑΧΑΧΑΧ κοιτα ποιος μιλαει..

blessed..

Ειναι κατι βραδυα

πολυ αγριεμενα

μου στελνει ο ουρανος

τ αστερια και τα κολλαει στο τζαμι

και με κοιταν

με κεινη την σπιθα τους

την ισως απο χρονια πεθαμενη

τα λογια καποιου φιλου

με καναν τις τελευταιες ωρες

να κοιτω τα ματια μου στον καθρεφτη

και να διακρινω ολη τουτη την ηλιθιοτητα

χωμμενη στις φλοκατες

σε μια ζεστη μερα

ονειρευομουν

πως πηρα το κρεββατι μου στα χερια

και κοιμομουν σε γωνιες του δρομου

παρακολουθουσα

τα μπαλκονια που μου προκαλουσαν ενα καποιο ενδιαφερον

υστερα εντοπιζα ενα προσωπο

το τεμαχιζα σε ολα τα μικρα του μερη

ανακατευα τα κομματια

και ηθελα να το "φωτοσυνθεσω"

καθομουν οκλαδον στο κρεββατι

τ απλωνα στο παπλωμα

και τα κοιτουσα

τι θα μπορουσα να κανω απ αυτα που εχω?

εφτιαχνα τερατα

κι ο καιρος παιρνουσε

ακομη και τωρα δεν θυμαμαι

πως αρχισε αυτη η εμμονη

με τα puzzle

ο χειροτερος μου ρολος

ειναι αυτος

που αναγκαζομαι να εχω στα χρονια

ο καθενας

διοτι παιδι

δεν δικαιουμαι να ειμαι

ειμαι ενηλικας

τα puzzle μου αν τυχει και υπαρξουν

θα πρεπει ν αντιστοιχουν σοβαροτητος

και σθενους

οταν μεγαλωνουμε

τα παιχνιδια

ειναι ειτε ανοητα

ειτε ενοχα

γι αυτο γυρναω σημερα

στον καθρεφτη

και λεω στην ανοητη

να μεγαλωσει

διοτι ναι

τα ματια της

δεν εχουν την ιδια σημασια για ολους

θα μπορουσε ο καθενας

να καβαλησει τ αριστερο μου ματι

και να μην γνωριζει πως ειναι

παιδεραστης

ευλογημενοι οσοι νιωσανε

σε φλοκατες οικειες

την μποτα

να τους ραγιζει την καρδια

ευλογημενοι

οσοι ακουσανε το κρακ