Με θέα απ το φεγγάρι

Ξύπνησα με μια διάθεση κατάδυσης.

Δέν υπήρξα ποτέ ιδιαίτερα συμπαθής άνθρωπος.

Μία απλή δικαιολογία αποτελεί η ευθύτητα μου.

Μα δέν ξέρω γιατί ακόμη.

Σίγουρα κάποιοι άντρες με θεώρησαν όμορφη και θέλησαν να γίνω το κορίτσι τους.

Δέν νομίζω πως έκανα όμως κανέναν πραγματικά ευτυχισμένο.
Δέν ξέρω αν μπορούσα.
Αν έτσι πρέπει.
Αν έτσι γίνεται.

Στ αλήθεια δέν ξέρω πιά άν κάνω και τους γονείς μου ευτυχισμένους,
ή άν τους έκανα ποτέ στην ενήλικη ζωή μου.

Χθές ένιωθα πολύ περήφανη.

Κάτι άλλαξε όμως σήμερα και στ αλήθεια.

Αισθάνομαι πως δέν έδωσα τον χρόνο που θα ήταν ευγενικό να δώσω σε πολλούς ανθρώπους.

Πως δέν εξήγησα, σε πολλούς.

Ισως γιατι πίστεψα πως ήξεραν πολύ καλά ή το θεώρησα μάταιο.

Κι όλες αυτές οι επιλογές που έκανα, που τόσο περήφανη ένιωθα.
Σήμερα δέν μου φάινονται τόσο εξευγενισμένες όσο χθές.

Ω μήν παρανοήσεις, μ αρέσει εδώ που είμαι, το αποτέλεσμα αυτών.

Εγώ δέν ξέρω αν μου αρέσω και τόσο τελικά.

Κάτι πρέπει να κάνω.

Circus

Ο δείκτης των δευτερολέπτων είναι λεπίδα.

Φταίει ο ήχος ή ο χρόνος ή το ίδιο το ρολόι .

Δεν με νοιάζει όμως στ αλήθεια πια.

Ισως κάποια στιγμή να προσποιηθώ οτι με νοιάζει.

Κανείς δεν χρωστάει σε κανέναν.

Ολοι πλέουμε στην απέραντη θάλασσα μας και παριστάνουμε τους  μικρούς Ποσειδώνες.

Καμιά φορά μερικοί απο εμάς νομίζουμε πως είμαστε θηριοδαμαστές.

Είναι ίσως καιρός να καταλάβουμε πως εμείς είμαστε το θηρίο και το μαστίγιο και το τσίρκο.

Isabelle part 2

Η Isabelle στάθηκε πάνω απο την λίμνη ψάχνοντας τον αντικατοπτρισμό της.

Στην χώρα της οι καθρέπτες ήταν απαγορευμένοι.
Αν ήσουν τυχερός και περνούσες μπροστά απο γυαλιστερά αντικείμενα ή συναντούσες κάποιον που φορούσε γυαλιά είχες την ευκαιρία να δείς πως είσαι.

Ηταν όμως μία εξαιρετικά σπάνια περίπτωση αφού το γυαλί, τά μέταλλα και τα υλικά οπου μπορούσαν να αντικατοπτρίσουν δέν χρησιμοποιούνταν πια.

Ολα φτιάχνονταν απο συνθετικά υλικά και πλαστικό.

Ακόμη κι εκεί πάνω στην λίμνη, είχε χάσει πια την ικανότητα της να διακρίνει τον εαυτό της.

Trust the Process

Στο μπαλκόνι μυρίζει καλοκαίρι διαφορετικά.
Εχω μυρίσει ξανά το καλοκαίρι έτσι.

Δεν υπάρχει φώς, μόνο το φεγγάρι και η μυρωδιά του δέρματος μου.

 Μυρίζει μοναξιά αλλά δέν ειμαι μόνη, έχω εσένα.

 Είμαι η πιο τυχερή.

Ο αέρας κινείται στους ρυθμούς που συνήθιζε παλιά.

Είμαι εδώ για σένα.

Πιο δυνατή απο ποτέ άλλοτε.
Μια άλλη γυναίκα.
Ενας άλλος άνθρωπος.

Η φύση με καταλαβαίνει και ειναι γαλανή για χάρη μου απόψε.

Αν έβρισκα τον μικρό μου εαυτό θα του έλεγα... "Εμπιστεύσου την διαδικασία".

Τζί τζί τζί

Σου είπα σήμερα ευχαριστώ και μου απάντησες με φύλλα που χορεύαν.

Ωραία ήταν.

Κι ήταν κι ένας τζίτζικας εκεί πάνω με ξεκούρδιστη φωνή που τραγουδούσε πώς το καλοκαίρι είναι εδώ.

Ο τζίτζικας ζεί το παρόν, είναι άλλωστε όλη του η ζωή.

Κι εγώ σκέφτομαι πώς το σύμπαν είναι τέλειο κι εγώ κάτι κάνω λάθος.

"Κι ο κλήρος πέφτει στα κορίτσια, κι ο κλήρος πέφτει στα κορίτσια. Που ήταν σαν σαν σαν πριγκίπισσες που ήταν σάν σαν σαν πριγκίπισσες οέ οέ οέ οε οέ"

Δέν ξέρω βέβαια τι πραγματικά κάνει ένας τζίτζικας στην ζωή του.