Thursday, September 30, 2010
Blooming..
dear friend..
the flower bloomed
and it really feels bloomed..
rain
caresses it s petals
sun
gives its light
ground
gives its stability
wind
gives to it the dance
water
gives its life..
it is looking for another element
the aether..
Tuesday, September 28, 2010
things can change..
Advanced Global Personality Test Results
|
personality test by similarminds.com
I Need A Traveller..
to share the dreams
and the cost of them
travel all around
dressed in ribbons why not
so much in need..
i feel imprisoned here
i really want some adventure
in unknown cities..
so free to care
so free to gaze
my wings would grow bigger and bigger each day..
i need some help
maybe a hand to hold on flying..
but a hand holding and freedom seems like an oxymoron to me right now..
This Week s Battle
αυτη την εβδομαδα
δεν θυμαμαι καν πως ξεκινησε..
η κυριως μαχη περιλαμβανει
λεπτα, δευτερολεπτα και το στομαχι μου..
δεν προλαβαινω τιποτα..
κι ομως το προλαβαινω..
παντα ημουν γενναιος πολεμιστης..
αν και στη ηττα εκλαψα πολλες φορες
χωρις ντροπη
ακομη και την στιγμη που με γιουχαριζαν
χωρις ντροπη
τα δευτερολεπτα αυτες τις μερες
περνανε σαν λεπτες λεπιδες
η αστερακια καποιου νιντζα πανω στο δερμα μου
αλλα ειπαμε ειμαι γενναιος πολεμιστης
οι πληγες εχουν την ιστορια τους
και το τιμημα τους..
Sharpening the pencil
i call a house
hanged on my red light
and smoke
I wish i could quit smoking again..
a rusty voice surrounding my body..
feelings
are cracking their heads
left and right
left and right on the walls
smashed..
No i m not depressed
i m lost here as i found myself..
maybe when you are really
on the shore just before the diving in..
you feel lost..
i still enjoy this eternal beauty
here, interacting
with people and what we call nature
maybe i just have to sharpen my pencil
and not matter the snakes
because i still remember
that flying move..
Sunday, September 26, 2010
today..
και το ρολοι
τικ τοκ..
τα χειλη μου θα χουν
μαλλον
το χρωμα της Βουργουνδιας..
η καρδια μου το ιδιο
παντα αλλωστε..
στο μπαλκονι
σαξοφωνα..
του τρελλου
στον παλιο καναπε που μ αφησε ο μπατσος που εμενε εδω πριν..
ποιος ξερει τι κουβαλαει κι αυτος
ισως δεν θα πρεπε να τον εχω εδω
τα παλια πραγματα κουβαλανε ιστοριες
και θελω μονο τις δικες μου
οσο και αν μ αρεσουν τα παλια αντικειμενα
τα φοβαμαι..
γι αυτο διαλεξα καινουριο σπιτι
καινουρια οικοδομη εννοω..
νιωθεις πιο καθαρος ετσι..
πολλες φορες κατηγορησα καποιον χωρο
για καποια πραγματα
αλλα αυτο μαλλον ειναι δικο μου
"otinanity"..
Φορεσα παλι τα ροζ αθλητικα
και πηρα το δρομο προς το σπιτι
της γιαγιας
μ αγαπαει πολυ..
καθε φορα
περιμενει στο μπαλκονι
να με δει να ερχομαι..
Ποσο γεματη στιγμη ειναι αυτη..
και δεν μπορω τωρα να την νιωσω στην ολοτητα της..
Στο δρομο με βρηκε η εφηβεια μου
τ απομειναρια της..
κανονισαμε για μετα..
συνηθως συναντιομαστε στα λεωφορεια η σε καποια σταση στα γρηγορα
στα τυχαια
παντα στα τυχαια..
πηρα γρηγορα το μεσημεριανο μου
συντονησα και τα πσηφιακα καναλια στους παππουδες..
χαχα
παππουδες και ψηφιακα καναλια..
οξυμωρο..
αλλα αυτη ειναι η κοινωνια μας..
μετα συναντηθηκα με την "εφηβεια"
ειχαμε να βρεθουμε απο πριν το καλοκαιρι..
ποσα πολλα ειχα να πω..
ανοιχτα στοματα..
και γελια..
ηταν ωραια..
νιωθω ομως πως τα μαλλια μου ασπριζουν..
δεν ειναι φυσιολογικο αυτο..
ειμαι πολυ μικρη ακομη
στη καρδια της ζωης..
Μιλησαμε και δωσαμε τα χερια πολλες φορες..
ταυτιζομαστε ακομη μαλλον σε καποιο βαθμο..
Wednesday, September 22, 2010
Διαστημικες εμμονες
κι ενα ουρανιο τοξο
μ ενα μονο χρωμα
το κοκκινο
να γεφυρωνεται πανω απ τις βαλιτσες μου
και την αγαπημενη μου ελια
που με πηγαινε παιδι οταν ειμουν
ο παππους κι επαιζα
Η οραση μου ταλαντευεται,
αναμεσα στα βραχια του νησιου μου
και τους αγκαθωτους θαμνους που δημιουργω
Βλεπω γαλλικες ασπρομαυρες ταινιες
και η καρδια μου αγγαλιαζει τα καρε τους
σαν κοριτσια του Juarez
Ψαχνω για εκεινον τον οργασμο του εγγεφαλου μου
που θα με κανει να θελω να μεινω εκει
Αλλα χωρις λεξεις
και υποσχεσεις
Κι αν οι λεξεις υπαρχουν
να μην εχουν αντιστοιχια σ οτι γνωριζω..
..θα γελαω κρυφα κατω απ το σεντονι μου..
Οτι και να μου λεει η Sandra
που της αρεσει να με σκοτωνει καθε μερα
και διασκεδαζουμε και οι δυο
..εγω θα τα διατηρησω τα δανεικα φτερα μεχρι τον ηλιο..
Tuesday, September 21, 2010
it s a party..
all dressed in black and white..
i was not really in the mood for that party
but i did joined it..
i was visiting the bar
time and again
always feeling anxious when there is only one drop in my glass..
i interacted with people there
it s my best part
i love people in parties..
all drunk telling their stories
about life..
women try to find an escape
a near to them feeling
someone who understands
someone like them
someone with a similar story..
men try to be kind
and gentle
always lie about them
some of them
those who cannot lie
they don t speak too much..
the hostess a really mad old lady..
she is about 64 years old..
she never drinks a drop of alcohol
only milk in her favorite cup..
at the end of the party
she offered me that cup to drink..
no glasses left
and i emptied the last drops left of wine in it..
she looked at me so deeply..
and she offered me her bright smile..
and it felt shining into me..
"Take care of your self and never forget to lock that door when it must be locked" she said..
"And don t hide the keys, you hid them and you always know where they are..it s like a farce to your own self.."
Saturday, September 18, 2010
η γευση του χωματος
Μονο αυτη την αιωνια μουσικη ακουω..
την μουσικη καθε στιγμης
που περνα
διπλα μου
και μυριζει οσο πιο τιποτα αλλο στον κοσμο
ναι δεν ειμαι ακομη παιδι να ειναι ολα απλα
δεν μπορω να τα χειριστω ετσι οπως ενα παιδι
μπορω ομως ακομη να παιξω "μηλα" και "κρυφτο"
και να μετρησω αναποδα..
και ναι μπορω ακομη να νιωσω την γευση του χωματος
in that old playground..
Thursday, September 16, 2010
Ruth
moments
those up and downs..
with that eternal space between them..which is not eternal at all times
everyone does.. you are not the only one..
there s not a specialty or something..
What are you doing now Ruth?
You are just smoking your cigars? Tasting the grapes?
You grab the moments that s for sure..
You are furious each moment..
but be careful lady..
you are jumping in and out of "limits"
all the time..
and i think your innocence is only living on your hand, a pencil and a keyboard..
each one in his own cage..
We are the same,
each one in his own cage..
each one of "us" at the top of his own pyramid sitting alone wandering..
dreaming..
i don t think two different tops of two different pyramids can ever be attached..
due to the shape..
only the bottoms can be attached easily..
Sunday, September 12, 2010
17:17
It s 17:17
i light up the gas
to make some tea..
I m already a wrecked one..
notes..sound..don t really remember..
it must be a major complexion..
i step up
think for a while..
i wear my pink shoes
run at the bridge..
and you are there,
pushing hard your pencil on the paper..
a little bit berore you tear it..
you looked at me..
you told me you prefer the high way
on your old bike
with your wet black eyes crying friendly to the wind..
there s a little girl running close to shore
and you are climbing iron stars to save her..
such a fool..
immortality
I ll love that stainless steel around you..
with love in circles
love in our shapes..
i m ready to grab them,
kiss them..
smell the iron..
feel immortal
for a second..
wouldn t you like to feel immortal?
Karma
I blinded my right eye not to be sentimental.
i walk in the underground and once i thought
i saw your face passing..
i ran to reach you
but nothing to reach..
it might be my fatty imagination..
i hate that shiny look of me..
i want to be barefoot, nude in the streets
and when i ll walk my feet will play the music of my soul,
of my excistance.
each one who can listen to my footsteps
will have a different feeling..
some may not have a feeling at all.
but you would dance with it
and maybe cry when i stop walking in front of you..
and then karma police will come to imprison me again..
Sunday, September 05, 2010
Your Wings..
χμμμ τα φτερα σου?
που εβαλα τα φτερα σου?
κατσε να δω..
στη ντουλαπα..οχι..στο παταρι..οχι κατι αλλο εχω εκει δικο σου..
δεν ειναι κ πολυ μεγαλος ο χωρος εδω..
ααα τα φτερα σου..τα φτερα σου ηταν παντα δικα μου αγαπημενε..
λυπαμαι..Thursday, September 02, 2010
let the game begin
δεν ειναι πολυς ο καιρος αλλα βαρεθηκα αυτο το παιχνιδι με τα οπλα
αφηνω κ την ασπιδα κατω δεν με νοιαζει
δεν φοβαμαι τιποτα.
ετσι οπως περασα και κολυμπησα χορευοντας στη λασπη
ξυπολητη τοτε
γιατι τ αφησα πισω τα παπουτσια,
δεν μου τα εκλεψε κανεις..
χωρις ουτε μια μελανια τωρα πια
νιωθω ικανη για ολα..
καντε με κι αλλο να γελασω..
εχει πλακα..