Τρύπα

Σκέψου σάν άγαλμα
πώς κάθε μέρα ορθώνομαι
σε μια κυκλική πλατεία

Ελα στη μέση ενος αιώνα
να με βρείς
Στέκομαι στην άκρη ενός φτερού
απο αετό μάγο

Πάρε το κίτρινο μονοπάτι
με τα συνθήματα στους τοίχους
και σβήσε την φωτιά της τρύπας του εγγεφάλου σου
στο χιονισμένο μου παγκάκι

Πού να να άραγε η Bennalita?

Χίλιοι την ψάχναμε στους αγρούς,
στη θάλασσα,
στα δάση

Χαμένη και εκείνη σ ένα σημείο
απο παιδικά συμπλέγματα..

Κι όπως με κέρασε τότε απ της μετάλλαξης
τ' ανάλαφρα ποτάμια
της είπα "Στην υγειά μας"

Ας μήν μιλήσω όμως για
λουλουδιαστά απλώματα
μες την κενότητα τούτη.

Οτι κι αν έρθει είναι στον δρόμο.
Οτι κι αν ήρθε πέρασε.
Και ότι κι αν πέρασε είναι στον δρόμο...

Μα εγώ αναζητώ ακόμη την Bennalita
με μια απόχη.