σαραντατρια λεπτα

Αλλαξαν οι καιροι
και τους προλαβα

δεν θυμαμαι αν βιαζομουν
δεν θυμαμαι απ το περπατημα τον ρυθμο

θυμαμαι βηματα
ελαφρια και βαρια

που και που τ ανοιγμα των φτερων
μ αυτον τον τρομερο ηχο

ολα χωριζονται αλλοκοτα πλεον
κι ετσι αλλοκοτα ενωνουν

ξεχασμενοι
ως ειμαστε σ ενα στενο
διχως οψεις
νοσταλγωντας τον τρομερο ηχο των φτερων
στα συρματα

σαραντατρια λεπτα
κοιτω το συρμα..