το κοριτσι στις κυλιομενες..

Το ταξιδι ηταν υπογειο
κι εγω προχωρουσα με δυσκολια

πιο αχαρη και πιο διστακτικη απο ποτε

δεν ξερω πως ηταν τα ματια μου
μονο την μυρωδια μου θυμαμαι

πλαι στις ραγες εχω περπατησει πολλακις
τωρα ο βαθμος δυσκολιας
ηταν διαφορετικος

κατεβαινω
ανεβαινω

αγγαλιαζομαι

ανεβαινω στη γεφυρα
βλεπω τ απεναντι

μα δεν βλεπω το δρομο

συναντω τον εαυτο μου σε πλατειες και ταρατσες
με χαμηλα τα φωτα

η Isabelle κρυφτηκε κατω απ της κυλιομενες του μετρο
προσπαθουσε να με πεισει
πως καπου εκει κρυβεται μια τεραστια αληθεια..

την πηραν οι σκαλες..
φοβηθηκα γι αυτην
μα φανηκε χαρουμενη

οταν ημουν σιγουρη πως θα πεσει
εκεινη γελουσε

την αφησα στο μυαλο μου χαμογελαστη
και πηγα στην ταρατσα

ειναι ολα τοσο ασχημα
μ εκεινη την μοναδικη τους ομορφια..