Ρελοουντετ

Σε ειδα
το κεφαλι κοιτουσε κατω

δεν εψαχνε τιποτε
μητε και ταπεινο ηταν
δεν θα μπορουσε να ναι το δικο σου κεφαλι

Αναρωτιοταν
αναμεσα στα μαυρα χωρισματα των πεζοδρομιων

ποση βρωμια μπορει να χωρεσει

χαμογελασες

εψαξες την τσεπη σου
μ αυτα τα ομορφα χερια

που χαρτογραφουν
τα παντα απο σενα

εβγαλες το οπλο σου

δεν με ειχες δει ποτε απεναντι
τ ορκιζομαι

αλλα ειχες εκεινη την λαχταρα

σηκωσες το χερι
συνναμα και το οπλο

και κορυφωσες

ακουσα την αναπνοη σου

δεν ημουν απεναντι

διπλα σου ημουν..