Ημασταν παλι στο εστιατοριο
παρηγγειλα ψαρι
μαλλον καποιο λαθος θα εγινε
ειχα στο πιατο μου ενα παραξενο μαλακιο
δεν το χα ξαναδει ποτε
πηρα το πηρουνι μου αναποδα
στο δεξι οπως παντα
το μαχαιρι αριστερα
κι ας ειμαι δεξιοχειρας
εκοψα ενα κομματι
το φερα στο στομα
μα δεν θυμαμαι να χε γευση
αφησα τα μαχαιροπηρουνα στη σωστη θεση
ζητησα να μας γεμησουν τα ποτηρια
ο σερβιτορος με κοιταξε στα ματια
κι αρχησε να φωναζει..
"Απαγορευεται να στε εδω Δεσποινης! Απαγορευεται!"
εφυγα ντροπιασμενη γελωντας αμηχανα
ηθελα τοσο πολυ να παω σπιτι με τα ποδια
ξεκινησα για τον δρομο
η πολη ηταν τοσο ασφαλης
τοσο αδεια
που αρχισα να φοβαμαι που δεν φοβαμαι
αρχησε να βρεχει
κι ενιωσα γιοματη
οταν οι σταγονες
ηταν πλεον στα πανω μου βλεφαρα
η ιστορια τελειωνει με το φως
να διαθλαται στις σταγονες
να μην βλεπω πια
να περιμενω κεινα τα χειλη
που θα φιλησουν τα ματια μου
θα γευτουν την βροχη στα βλεφαρα μου
θα την καταπιουν
και δεν θα μου πουν ποτε
"Συγγνωμη, δεν ηξερα τι να σου δωσω.."
No comments:
Post a Comment