Οσο ευκολα τοσο δυσκολα
κανει ο ενας τον αλλο να μοιαζει νεκρος
θυμαμαι στιγμες
να μαι λευκη στο πατωμα
της κουζινας μας
πριν βεβαια
εγραφες ποιηματα για μενα
ζωγραφιζες το σπιτι μας
τα δεντρα μας
κι επειτα
μαζι φτιαξαμε αυτο που ειμαστε
εγω στεγνη εδω
περιμενω την βροχη
περιμενω
πια βαρεθηκα
πια βαρεθηκα
σχεδον ολα τα κανα
οτι ποτε δεν περιμενες απο μενα..
εισαι μερος μιας δημιουργιας
αθελα σου
γεννησαμε μαζι
την πιο ανυποταχτη υλη
την πιο διψασμενη παρθενα
το σκουροτερο λευκο απ ολα..
No comments:
Post a Comment