σε καθε βημα..

Πηγα στη  θαλασσα παλι
ηταν βαθια
και καθαρη

μα καποιος εχτισε
τοιχους
φραγματα
δεν ηταν οπως την θυμομουν

μπορουσα να δω πιο περα
μα τουτα τα τουβλα με χωριζαν
απ ολη εκεινη την απεραντοσυνη

απο μια τρικυμια

Στην ακτη
δεινοσαυροι
ετρωγαν σαρκες

ο πρωτος που εφαγαν πηγε να κλεψει
πριν απο μενα

και τον ρουφιανεψα

ηταν το πρωτο θυμα
στο παγωτατζιδικο

φραουλα φιστυκι
σε χωνακι

η Isabelle
γυμνη στην αμμο αναζητουσε το χρωμα της
δεν μπορουσε να αποφασησει

ειναι απο ηλιο
η απο χιονι?

ειμαι σχεδον βεβαιη πως σ αυτο το σημειο
η βαρυτητα αυξηθηκε

απο τοτε τα ποδια μου
πονανε περισσοτερο
σε καθε βημα..