Η διαδικασια ανηκει εξ ολοκληρου
στο πνευμα μου
και σ ενα αιωνιο αστειο παιχνιδι με τον Χρονο
σαν παιδι που παιζει μ αορατο παιχνιδι
κι ομως μπορει να το αγγιξει στα χερια του αληθινο..
κι οταν το βαριεται το σφινωνει καπου
το κρυβει μην το βρει η μητερα..
η μητερα ειναι αυστηρη μ αυτα..
"τ αλλα παιδακια δεν κανουν ετσι.."
ως ειπε ΣΤ
κι αν αρχισουμε την αντιλογια
δεν θα μου πει παραμυθι και νανουρισμα..
παλι δεν θα μπορω να κοιμηθω..
No comments:
Post a Comment