Περπατησαμε στον μεσημεριανο ηλιο
γλυκος και οξυς σημερα
με το δειλο του κρυο αγγαλια
καθισαμε σ αυτο το στεκι που μ αρεσει
εκει καθομαι και με την Sandra καμμια φορα
ναι Αννα οι ιδιοι ειμαστε παντα
οι ιδιοι απο παντα
αλλαζουμε σκοπους
αλλαζουμε πορειες
και ναι καλα το ειπες
ιδιος ειναι ο πυρηνας
οσο γυρναω πισω
οσο διαβαζω πραγματα που εγραφα τοσο πιο πολυ πειθομαι γι αυτο..
κι εσυ Αννα η ιδια εισαι
κι εγω η ιδια
το εμεις καπου το μπερδευω..
κατι με πιανει να φευγω..
δεν ξερω..
απο εκει που περπατουσαμε ξυπολητες μαζι γελωντας..
σαν να θελω να βαλω τα παππουτσια μου..
No comments:
Post a Comment