(Αντι)λαμβανομαι

Καπου προβαλλεται η ιδανικοτητα των 45 κιλων

ευχαριστω δεν θα παρω


δεν ξερω στ αληθεια

αν αυτο ειναι κατι που θα με ορισει ως περισσοτερο προσελκυστηκη

σαν φιγουρα στο μετεωρο συμπαν

λογω της μαζας της σαρκας μου


μα προσωπικα

μου προκαλλει λυπη η θεα ενος

στερημενου κορμιου


διοτι εδω δεν μιλαμε για φυσικη κατασταση

μιλαμε για την ατερμονη ηδονοβλεψια

του ληψανου..


μηπως αναζητουν τελικα καποιοι την νεκροφιλια

αθελα τους

για να μην υπαρξει μαχη?


ουτως η αλλως

αυτο δεν υσχυει

ευτυχως που εχω αντρες φιλους

και με ξυπνουν που και που..


διοτι εμεις οι γυναικες χανομαστε ευκολα..


η αφορμη γι αυτη την γραφη

δεν ηταν τα fashion shows που συμμετειχα


ηταν οι στιγμες που φερνει ο χρονος

για να σε κανει να σκεφτεις παραπανω


ηταν εκεινος ο ανθρωπος χωρις χερι

οχι ο ζητιανος

αυτος που πιστευει και μπορει ολα να τα κανει


ηταν εκεινος με το σπανιο δερματικο νοσημα στην Πλακεντιας τα πρωινα


ηταν εκεινος με το αλλοκοτο προσωπο..


που σε κανει ν αναρωτιεσαι για τις ζωες τους

και να καταληγεις

στο ιδιο παλι οπως τοτε

που καποιος λυποταν εναν γεροντα

λογω της ηλικιας του


και τοτε του ειπα

πως η θλιψη και η αγωνια

δεν βαστα την ομορφια και τα χρονια


εκεινος ο γεροντας που βλεπεις και λυπασαι

ισως αγριευε πολυ στο αισθημα σου

γιατι μπορει να ναι και γιοματος..