ΗΣΑΠ εικοσιεπτά μηδέν εννέα

Εκείνη η φυσιογνωμία ενός ανθρώπου στο βαγόνι

που συμπίπτει μ ένα απ τα πιθανά
σχέδια των δυνατοτήτων σου
για να ναι ένας ακόμη..

Ο δολοφόνος της όμορφης Φιλιππινέζας
που κάθεται δίπλα του.

Ο ήχος των συρμών
το soundtrack της πράξης

Ενός πόθου,
μιάς λατρείας εαυτού

Ενός άδειου μπουκαλιού γάλα
στο διπλανό κάθισμα.

Να την ρωτά για τα σημεία βαπτίσματος
και νά ναι οι ώμοι του
και τα χέρια του
ντροπαλά.

Καθώς τον κοιτώ καλύτερα
μία ευγένεια
πίσω απ τις μεγάλες βλεφαρίδες του

Νιώθω άσχημα..
ίσως έχω κάνει λάθος εκτιμήσεις.

She'll drive a beetle car

To Let ..

To let myself go..

"Θαλασσοπόροι"

Ο Νικόλας τους λέει "Θαλασσοπόρους"

εκείνους που βαστάν τα κουπιά τους σε τρικυμία και ηρεμία
και δέν δίνουν σε κανέναν να βαστήξει.

Θα σε βάλουν στην βάρκα τους
ναι

θα σε πάνε και ταξίδια
θ αφήσουν το ένα κουπί να σου δώσουν το χερι.

θα σ αγγαλιάσουν στα κύμματα

Στα πιο επικίνδυνα ταξίδια
θα πάνε μόνοι τους

θα σου πούν να μην έρθεις.


Θ ακουμπήσουν το μάγουλο τους
σ άγριο κύμα.

Και θα χουν σαν ξημερώσει εκείνο το γλυκό
κόκκινο σημάδι.

Because, Maybe..

Δέν ξέρω άν είναι υγιές
να σκέφτομαι την απουσία σου.

Αν χωριστούμε
δέν θα κάνω ότι έκανα πρίν σε γνωρίσω
έχεις δίκιο,
σ αυτό.

Σίγουρα θα πίνω λιγότερο πια..

ίσως να βλέπω πάλι ταινίες του Godard

ίσως να λυπάμαι τούτο τον κόσμο περισσότερο πάλι

ίσως ν αντιπαθήσω κι άλλο τους ανθρώπους

ίσως να χάσω μερικά κιλά αφού δέν θα τρώω μαζί σου το βράδυ

ίσως να ψωνίζω πιο συχνά για να νιώθω όμορφη,
αφου δέν θα μου το λές πια.

Και μια μέρα θα γίνουμε πάλι φίλοι
ίσως..

μπορεί να με πάρεις τηλέφωνο..
άν ισχύει αυτό το νούμερο..

ίσως..πάλι

να τα καταφέρουμε..

13/07

Ο ταξιτζής
ήταν καλοκουρεμένος
και σκεπτικός

όταν μπήκα
είχε την μουσική του δυνατά

στις λακούβες
ακουγόταν
ένας γδούπος απ το πορτ μπαγκαζ

δέν ξέρω ποιανού ήταν το πτώμα
αλλά ήταν πιο δυνατό
απ την μουσική..

" Charming "

Δέν υπήρξα ποτέ ιδιαίτερα ανεκτική με τους ανθρώπους.

Τι είναι εκείνο άραγε που καθορίζει
αν μια αδυναμία
είναι γοητευτική ή απωθητική ?

Κολύμπι

Να κολυμπάμε στο δρόμο της επιστροφής
όταν το πάρτυ έχει τελειώσει

έχει ξημερώσει
μ εκείνο το χαλασμένο μπλέ.

Να σου λέω για το χαμένο μου κομμάτι,

να μ αγαπάς.

Να πλατσουρίζουμε με τ αμάξι σου
στον χρόνο που πέρασε

να σ αγαπώ τόσο πολύ.

Να ναι τα χέρια μας μπλεγμένα οταν ξαπλώνουμε
να ναι τα μάτια σου παιδικά
και να μυρίζει το ίδιο ο λαιμός σου.

Dip

Να μήν είμαστε αδιάβρεχτοι

μήτε και χωρισμένοι.

Να στεγνώσω το πρόσωπο μου στην πετσέτα,
να μου φύγει το ρίμελ.

Να με κοιτάς
και να μην είμαι..

ούτε απο εδώ
ούτε απο κεί..

δακρύβρεχτα όνειρα
ουτοπικής ουτοπίας..

για μια βουτιά.

Φανταστική Επιλογή

Ο δαίμων του Eρωτα.

Η φαντασία.

Η επιλογή.

Η επιλογή ήταν επιλογή.

Με φαντάστηκε φανταστική.

Φανταστική η επιλογή σας κύριε!

Three wheel

Ταξιδεύεις

και μ εκείνη την
ταπεινά γυναικεία υπόσταση μου,
εκείνη
που χωρίς πολύ σκέψη

φεύγει
απο εκείνο
που ονομάζει τρίκυκλο εαυτό της

όταν αγγιζει την παλάμη σου,

νιώθω πάλι σχεδόν σαν να μήν υπάρχεις.

Παρ όλα αυτά θα κοιμηθώ στο σαλόνι

Στο δωμάτιο 

μου λείπεις..

Γοητεία

Εκείνη η πρωταρχική γοητεία του αντικειμένου,
η μελλοντική αιτία απώθησης..

From the Basement

Καμιά φορά ξέρεις
ο Ερωτας
με όλες εκείνες τις περίεργες
ιδιότητες του

κρύβεται στα πιο τυφλά σημεία σου

Καθώς τ αυτοτελές σου
αναδυόταν σε βρώμικες ρόζ σκέψεις

κι ονειρικά ταξίδια
σε υπόγεια

που άφηνε ο καθένας
οτι δεν άντεχε να κουβαλά

εκείνα που θα κατέβαινες
κρυφά κάποια βράδυα να ψηλαφήσεις

κάπου εκει πιο δίπλα
κρυβόταν

και κάθε που κατέβαινες
ειχε πίστη..

"Μην Πεθανουμε"

Αγκαλιασμενοι στο καναπε σου

ως ενδειξη αγαπης να μου λες

"Μην Πεθανουμε".

Ημερα 212

Συναντιομαστε
με το φευγαλαιο αγγιγμα του περαστικου
οταν το πελμα μου πατα τα βρωμικα πλακακια των δρομων

εκεινα
που κοιτουσε παντα
ο ανδρας που αγαπησα

με το κεφαλι ψηλα
και το χερι με τ οπλο στην τσεπη
εκεινος που παντα σου μιλουσα

Εχω αφησει στο τραπεζι
τα κλειδια του σπιτιου σου
να τα βλεπω

και δεν μου προκαλει πια
καμια εμμονη

Περασαν 212 ημερες

για φαντασου..