Ημερα 68

Το ταβανι πατωμα
και το πατωμα ταβανι

εξηνταοχτω ημερες

μου φανηκαν πιο πολλες

ημασταν μονοι καποτε
οι δυο μας

με κερναγες ξηρο καπνο
και μια περιεργη αγαπη

το πρωι
δεν μ αγγαλιαζες

ησουν εκει μες το κεφαλι
μεσα στα χερια μου

οταν κοιμομουν
τη νυχτα
εστεκες στο χειλος του φωτιστικου
της κρεββατοκαμαρας

κρεμασμενος με το ενα σου χερι

ειχες πιστη

για καθε επομενη νυχτα
πως θα σαι εκει

μα εγω ειχα περισσοτερη

κι ετσι ενα πρωι
στα κρυφα
μολις ξυπνησα

ξηλωσα το φωτιστικο
και δεν ειχες να πιαστεις πουθενα

Οτι εμεινε πισω

Ναιντις,

μου αφησε πισω
την πρωτη μου φορα
και περισσοτερη διαθεση για μανικιουρ

μου ειχε γινει επιπληξη,
σ εκεινη την ρομαντικη μας στιγμη
που μου χαιδευε το χερι στο παγκακι
κι ειχα παρανυχιδα

παρα το μηδεν

μηδεν

μανιοκαταθληπτικος
μηχανοβιος
με τασης φυγης στα βουνα
κι ακολαστη μυθομανια

μ εμαθε πως να κανω
οτι πιστευω τα ψεμματα

Σταση

Αφηνω το τρενο
και κατεβαινω

θα μεινω πολυ

οτι εμεινε

ενα ζευγαρι ακριβα σκουλαρικια

ενα γραμμα που τελειωνει
"εισαι πολυ ωραια, μου λειπεις
ανυπομονω να μαγειρεψουμε μαζι και να κοιμηθουμε γυμνοι στο κρεββατι"

δυο ζευγαρια ακριβα σκουλαρικια
περισσοτερη υπομονη
και οργανωση

Το τρενο φευγει
μαζι κι εγω

σταση

μια μεγαλη μπλε τσαντα
μια ζωγραφια του σπιτιου μας
ενα Χ στο τετραγωνο
η αναμνηση ενος lonely cowboy
κι ενα ζευγαρι φτερα απο plexiglass

και κατι ραμματα στην καρδια αλλα τα γιανε ο χρονος


μετα φανηκε
να χα κανει καποια περιεργη συμφωνια με τον Διαβολο

η με τον παραπανω

ακολουθησαν ποικιλομορφως

underground συγκροτηματα
γοπες
μια μικρη επιδιωρθωση στον καναπε
ενας αριθμος κινητου
κατα φαντασιαν ερωτευμενοι
κατα φαντασιαν καβαλαρηδες


οπως και να χει
οτι εμεινε πισω
θα ναι δικο μου για παντα

Δαφνη ΙΙ

Ηταν πολυ ομορφη χτες η Δαφνη

με τα βουρκωμενα της ματια
να γεννουν μεχρι τους ωμους της

μεχρι την ακρη των μαυρων μαλλιων της

κι ηταν ακομη πιο ομορφη
την στιγμη που κρεμασε στο στομα της
ενα
" Εγω δεν θα τα παρατησω ποτε.."

κι ενα " Σ αγαπω" αργοτερα

ταξι 0109

Ο ταξιτζης ηταν συνηθισμενος
νεαρος

απ αυτους
που κλεινουν το ματι σ ολη την κουρσα

λιγο μουσακι αφημενο για την καταθλιψη
και την γοητεια της

σ ολο τον δρομο

αναζητουσα τον διαχωρισμο της αρρωστιας του
αναμεσα στον βηχα του
και τον ταξιραδιοπομπο

το πιο μαγικο σ ολη τη νυχτα
ηταν εκεινος ο χορος
των ξεχασμενων αποδειξεων

που ανεμιζαν ομορφα
στ ανοιχτο παραθυρο

κι ο ηχος του χαρτιου στον αερα..