Amnesty

Αθήνα 16/11/06

Εγώ και τα πουλιά της Ανατολής
θα πετάμε ψηλά,
με τα χέρια ανοιχτά
και τις παλάμες καθαρές
στον ουρανό της πόλης.

Αθήνα,
ανοίγω την αγγαλιά μου για τις πλατείες σου,
τα μάρμαρα,
τα φανάρια σου
και τα στουμπωμένα απ την ρακή
παιδιά playmobil στα σοκάκια του Ψυρρή.

Διστακτικά,προσεχτικά
ανοίγουμε τις πύλες να φανούν
τα λευκά μας χαμόγελα
μήπως και παρ(εξηγηθούμε)
ή μας περάσουν για χαζούς γιατί γελάμε,
γι ανόητους,
τρελούς γιατι οχι?

Η αγάπη είναι τριγύρω μα δέν μπορεί κανείς να την πιάσει.

και προσπαθούμε..

κάποιοι απο εμάς την αγγίζουν πού και πού καμια φορά,
με τις άκρες των δαχτύλων πάνω στο σάλτο,
κι ύστερα την ξεχνάμε

εκείνη όμως έχει ακόμη επάνω της
το χτύπημα
και το δαχτυλικό μας αποτύπωμα

κι ίσως τότε που καταφέρουμε να πεσουμε τόσο χαμηλά ωστε να πετάμε,
καταφέρουμε να την αρπάξουμε,
να την φιλήσουμε στο μέτωπο
και να ξαπλώσουμε παρέα κάτω απ τον ήλιο
στα χορτάρια.

...ποιά χορτάρια?

Urban Dawn

Time's gone on
as you think about
cities are growing on
until they're crushing you
guess how you feel
once more it's catching your breathing
guess how you feel

the day is dark
when you wake up in the morning
the streets are bare
when death is going round and around

time's gone on
as you think about
cities are growing on
until they're crushing you
guess how you feel
once more it's catching your breathing
guess how you feel

guess..
.. how you feel?

Eloy-Future City(1973)

Χρώματα

Σήμερα ήταν ξεχωριστή ημέρα..
στην αρχή ήταν όλα όπως πάντα...

Φόρεσα λίγο άσπρο,
όπως κάθε πρωί
κι ύστερα πρόσθεσα και λίγο μώβ,
και λίγο πράσινο.

Πήγα στα φωτεινά τα μέρη,
τα τεχνητά
δέν ήταν κι άσχημα σήμερα..

Κι ήρθε το απόγευμα
και φάνικες κι εσύ φεγγάρι,
μεγάλο τελευταία ,
κι όμορφο...

Σερβιριστήκαμε,
εγώ και οι δυό μου φίλες
κι οι δύο πράσινες με λίγο μαύρο
απόψε
και γυρνούσαμε στο Χρόνο κι ήταν όλα περίεργα
απόψε..
συγχρονισμένα...

μ εσένα
μ εμένα,
με την Γιάννα και την Μαρία
και μ άλλους μαζί..

περπατήσαμε,
γυρίσαμε,
απο εδώ και απο εκεί
και σ έναν φίλο μας αλχημηστή,
και μετά
καθώς πηγαίναμε η καθε μια στο μέρος το δικό της
ήρθε κι εκείνο το άρωμα απο την Ανατολή

και μας κέρασε άλλα τρια χρώματα
το κόκκινο,
το άσπρο,
και το καφέ.

εγώ το πήρα για πρωινό
και τώρα περιμένω να ρθει το φώς,
να φάω λίγο ακόμη χρώμα.

Apokalipsis