no man s land

Τα πρωινα

ξυπνω στην ροδαλη αυγη

και γέρνω

γερνώ καταματα

να μαθω

το κορμι κουραζεται

συνεπαγεται τους στροφυλλισμους της δυνης

και δεν ειναι τι δινεις

τι δεν δινεις

δεν εχει και τοση σημασια

οταν πλεον

εισαι τοσο εξοικειωμενος

με την οψη του αιματος να κυλα

κανενα δακρυ

δεν μπορει να σε δακρυσει