το ταμα

η πολη ανασα μεθυσμενου
σουρρεαλιστη ζωγραφου

καθενας καταπιανεται απο εκει που βλεπει
καποιοι ξερνανε στην γωνια
καποιοι ευχαριστουν τον δημιουργο

οι ανθρωποι περπατουν στολιδιασμενοι
εκθετουν τα υπαρχοντα τους
οτι εχει ο καθενας

αλλοι σκυφτοι
το σερνουν

τα βραδυα συνομωτουν
στους δρομους η τα στρωματα τους

σε καπνισμενες τρυπες
μικρες και μεγαλες
που μυριζουν αλκοολ
τεστοστερονη και οιστρογονα

το σπερμα
σπερνει πια μονο τον θανατο του ειδους

πεταμενο σε μαξιλαρια
ακριβα και φτηνα φορεματα

υπαρχουν και καποιοι
που τρωνε τα βιβλια τους
κι αναμασανε σαν μυρικαστηκα
καθε σκεψη
να την χωνεψουν

μεχρι που καταντουν
βουλιμικοι να σερνονται στο πατωμα

καποιοι βρεχουν τα ματια τους
μεχρι να πιασουν μουχλα

κι εξαντλημενοι
να βγουν στην πλατεια
να τα βγαλουν με τα χερια

και να τα κανουν ταμα
για οσα ηρθαν
για οσα ειναι
για οσα θα ρθουν