σκοτεινιαζει μες την τσαγιερα
κι αρχιζω και νιωθω εκεινο το κενο στο στομαχι
το χω απ το πρωι
λιγο πιο πριν δεν μ ενοιαζε και τοσο
αλλα εχει αρχισει και με ζαλιζει
δεν ξερω τι να κανω
σερβιρω να πιουμε
διατηρω το savoir vivre
και σηκωνω το μικρο μου δαχτυλακι
καθως οδηγω το φλυτζανι στα χειλη μου
πρεπει ν αρνηθουν
ειμαι σχεδον σιγουρη
πως εριξα μεσα λιγη Belladonna
No comments:
Post a Comment