η δοκιμαστικη μου ερμηνεια..

Eιναι τα συννεφα

ειναι τα δακρυα της Φουκοσιμα

ειναι κι εκεινα

που τα βραδυα αγριεμενα

με γαργαλουν μεχρι θανατου κατι νυχτες

ειναι που ανοιγω το πρωι τα ματια

και κλαιν απο μονα τους

γνωριζω ολες τις ομορφιες

τις αναπνεω

δεν ειναι ολα τουτα

η απουσια ενος χρωματος

ξερω να γινομαι ακομη και ουρανιο τοξο

και τουτη η συνθεσις

δυσκολη

υπεραναλυτικη γυνη

κοινη

να ταν το μετρημα μου

τοσο οσο τα δαχτυλα

να τα μετρω ολα

ν ανοιγω τα χερια

και να τα κανω λευκα

να ταν ολοι οι δρομοι

ισιοι

μ αρχη και τελος

να χα την περηφανεια

να μαι παντα διαφανη

και να περνα καθε τι απο μεσα μου

και να βγαινει οπως θελει

να καθεται καθε μια επιθυμια μου

οκλαδον

στο σκοτεινο της σεληνης

ευτυχισμενη

ξερω καλα πως αυτη

ειναι η δοκιμαστικη μου ερμηνεια..