blessed..

Ειναι κατι βραδυα

πολυ αγριεμενα

μου στελνει ο ουρανος

τ αστερια και τα κολλαει στο τζαμι

και με κοιταν

με κεινη την σπιθα τους

την ισως απο χρονια πεθαμενη

τα λογια καποιου φιλου

με καναν τις τελευταιες ωρες

να κοιτω τα ματια μου στον καθρεφτη

και να διακρινω ολη τουτη την ηλιθιοτητα

χωμμενη στις φλοκατες

σε μια ζεστη μερα

ονειρευομουν

πως πηρα το κρεββατι μου στα χερια

και κοιμομουν σε γωνιες του δρομου

παρακολουθουσα

τα μπαλκονια που μου προκαλουσαν ενα καποιο ενδιαφερον

υστερα εντοπιζα ενα προσωπο

το τεμαχιζα σε ολα τα μικρα του μερη

ανακατευα τα κομματια

και ηθελα να το "φωτοσυνθεσω"

καθομουν οκλαδον στο κρεββατι

τ απλωνα στο παπλωμα

και τα κοιτουσα

τι θα μπορουσα να κανω απ αυτα που εχω?

εφτιαχνα τερατα

κι ο καιρος παιρνουσε

ακομη και τωρα δεν θυμαμαι

πως αρχισε αυτη η εμμονη

με τα puzzle

ο χειροτερος μου ρολος

ειναι αυτος

που αναγκαζομαι να εχω στα χρονια

ο καθενας

διοτι παιδι

δεν δικαιουμαι να ειμαι

ειμαι ενηλικας

τα puzzle μου αν τυχει και υπαρξουν

θα πρεπει ν αντιστοιχουν σοβαροτητος

και σθενους

οταν μεγαλωνουμε

τα παιχνιδια

ειναι ειτε ανοητα

ειτε ενοχα

γι αυτο γυρναω σημερα

στον καθρεφτη

και λεω στην ανοητη

να μεγαλωσει

διοτι ναι

τα ματια της

δεν εχουν την ιδια σημασια για ολους

θα μπορουσε ο καθενας

να καβαλησει τ αριστερο μου ματι

και να μην γνωριζει πως ειναι

παιδεραστης

ευλογημενοι οσοι νιωσανε

σε φλοκατες οικειες

την μποτα

να τους ραγιζει την καρδια

ευλογημενοι

οσοι ακουσανε το κρακ