Η Isabelle καθοταν στην μεση του κηπου
τον ειχε φτιαξει με τα χερια της
με ιδρωτα δακρυα χαμογελα
χρονια τωρα κλαδευει σιγα σιγα τα κλαδακια
γιομιζει νερο τα νευρα των λουλουδιων
βοηθα μια φωτοσυνθεση
κοιτουσε να δει τι εχει κανει
δεν ξερει στ αληθεια αν της αρεσει
υστερα σκεπτοταν τα βραδυα της
οταν νυχτωνε στο κηπο
ποσο ευκολα μπορουσε να τα χαρισει
σε καποια αρσενικη ιδεα
μεχρι τον ηλιο
χωρις τυψεις
χωρις ντροπη
σαν παιδι να σκεπτεται πως μπορει να παιξει
με κεινο το παιχνιδι κι αφου ειναι διασκεδαστικο
τι πειραζει?
καποιοι που προλαβαιναν λιγο το φως
μπορουσαν να την δουν
σε παιδικη ηλικια να τρεχει στον κηπο ξυπολητη
"Τι κανουμε Isabelle?"
No comments:
Post a Comment