Hunger and Pride..

Σας βαρεθηκα
ολους εσας με τα συνορα και την ομορφια σας..
ξερναω πανω σ αυτην την υπερεκτημημενη σημασια του "φαινεσθαι"

ειχα την τυχη να ειμαι "ομορφη" σ αυτη τη ζωη
κι "ομορφα" περνουσα..

ακομη και σημερα
που εκανα τον αγαπημενο μου περηπατο
ολοι με κοιτουσατε..

ε και τι?
μονο αυτο ε?

γιατι οχι μονο αυτο..

το απολαμβανω πιο πολυ απο εσας γιατι εναι πιο δυσκολο για μια γυναικα..

μα νομιζω πως πιο πολυ θα θελα να μουν αστεγη στο Παρισι
χωρις τιποτα να με νοιαζει
τιποτα να περιμενω

οπως τωρα περιπου
αλλα ειναι αλλιως να χεις το σπιτι σου..

να χω τον χρονο με το μερος μου να μελετησω
παλιους φιλοσοφους

και τους νεους τους πιο σημαντικους
αυτους που διασχιζουν τους δρομους

αγελαστοι η γελαστοι
μ εκεινη την αυρα της στιγμης
να μπορω να την παρατηρω και να την νιωθω

κι εκεινοι να μην εχουν ιδεα ποσα πολλα κανανε για μενα

μ αρεσει το Παρισι για πολλους λογους
σιγουρα μ αρεσουν και οι αντρες εκει
αλλα πιο πολυ
μ αρεσει η γεφυρα..

La Seine..
ειναι εκεινη η δυναμη που σου εκπεμπει
δεν ειναι ο χρυσος που την χαιδευει
η η αρχιτεκτονικη της

ειναι η στιγμες που απορροφησε
τα φιλια των ερωτευμενων..
οι τελευταιες πνοες αυτων που "μεταπηδησαν"

διοτι ο Ερωτας και ο Θανατος
σιγουρα καπου συναντιουνται
και δινουν χειραψια

ισως εκει
στην γεφυρα..