σαν τους Ικαριωτες

Ανοητη ειμαι τελικα να νιωθω θλιψη..

εγω ευθυνομαι γι αυτη την κατευθυνση του νου κι επειτα της ψυχης..



Στην ουσια πρεπει να βρισκομαι σ ενα απο τα πιο ομορφα σημεια..

στο μηδεν

που εχει μπροστα του το απειρο..



κι αυτο το οτι δεν εχω πια τοσες επιθυμιες..

μαλλον χαρουμενη θα πρεπει να με κανει..



ετσι αυτο που χαιρομαι τις μικρες στιγμες

η που λυπαμαι για λιγο..

και περνα ησυχα ο καιρος..



αυτο ειναι ολο ετσι κ αλλιως..



σαν τους Ικαριωτες..