Ο ταξιτζης ηταν συνηθισμενος
νεαρος
απ αυτους
που κλεινουν το ματι σ ολη την κουρσα
λιγο μουσακι αφημενο για την καταθλιψη
και την γοητεια της
σ ολο τον δρομο
αναζητουσα τον διαχωρισμο της αρρωστιας του
αναμεσα στον βηχα του
και τον ταξιραδιοπομπο
το πιο μαγικο σ ολη τη νυχτα
ηταν εκεινος ο χορος
των ξεχασμενων αποδειξεων
που ανεμιζαν ομορφα
στ ανοιχτο παραθυρο
κι ο ηχος του χαρτιου στον αερα..
νεαρος
απ αυτους
που κλεινουν το ματι σ ολη την κουρσα
λιγο μουσακι αφημενο για την καταθλιψη
και την γοητεια της
σ ολο τον δρομο
αναζητουσα τον διαχωρισμο της αρρωστιας του
αναμεσα στον βηχα του
και τον ταξιραδιοπομπο
το πιο μαγικο σ ολη τη νυχτα
ηταν εκεινος ο χορος
των ξεχασμενων αποδειξεων
που ανεμιζαν ομορφα
στ ανοιχτο παραθυρο
κι ο ηχος του χαρτιου στον αερα..
3 comments:
άμα κοιτάζω κανένα ταξί, θυμάμαι αυτήν εδώ την ιστορία
καλη μου aniaris με συγκινεις :)
ο χορος των ξεχασμένων αποδείξεων... Τι όμορφο... Συγχαρητήρια!
Post a Comment