χωρις φοβο

Ειμαι σχεδον βεβαιη,
μεσα σε τουτο
το ασαλλευτο στουπι
που τολμω καμια φορα κι αποκαλω κοσμο

βρεγμενη πιο περα κι απ το κοκκαλο
δανεισμενη αφοβα
με δακρυα που ερχονται τις μεσημεριανες ωρες
για αλλους λογους


πως τιποτα δεν θα διαφωτησει καλυτερα

εκεινο τον ποθο

περα απο μια
ταλαντευση

απο τοιχο σε τοιχο

μεχρι να βρεθει ο τοιχος
για το δικο μου κεφαλι

ν ανοιξει χιλια κομματια

στα ποδια σου

να πατησεις εκεινο το μικρο κοκκαλακι απ το κρανιο μου

και να μεινω μαζι σου για παντα..