Δεν με λενε Βερονικα

Καυτος ηλιος
κατω απο καυτες κουβερτες

ιδρωμενο βασανιστηριο
καθε λογης χυμοι
στο μετωπο μου

μεγαλωσαμε χωριστα
χερι χερι

κρυφα

παντοτε

σε καθε δυση
σε καθε αυγη

στα εικοσι
κι επτα μου χρονια

γεννημενη κοριτσι
συναλασσομενη ως ανδρας τις νυχτες

και χωρις αρκετα χρηματα
για ν αλλαξω φυλλο

(απο)στειρωνομαι

κριμα που δεν με λενε Βερονικα