Ωδή στην Άνοιξη

Η εποχή της κατσαρίδας έρχεται πάλι
μόνο που εγώ δέν είμαι πιά η ίδια

μυρίζει πάλι ο Μάης
μα οι σκέψεις των γειτόνων δέν μυρίζουν πια εδώ

ίσως γιατί δέν είμαι εκεί που ήμουν

είμαι εδώ

κι είσαι κι εσύ εδω.

Αφήσαμε τις βόλτες στα πεζοδρόμια
κι εσύ σταμάτησες νομίζω να φοβάσαι
μήπως και πατήσεις την διαχωριστική γραμμή στα πλακάκια

Πέρασα απέναντι κι έβγαλες το χέρι σου απ την τσέπη
άφησες το όπλο μέσα
κι έπιασες το δικό μου χέρι

Κι είμαστε ίσως πιά
δύο ολοκληρωμένοι κύκλοι
που θα ενώσουμε τις πλάτες μας να φτιάξουμε το άπειρο