ΗΣΑΠ εικοσιεπτά μηδέν εννέα

Εκείνη η φυσιογνωμία ενός ανθρώπου στο βαγόνι

που συμπίπτει μ ένα απ τα πιθανά
σχέδια των δυνατοτήτων σου
για να ναι ένας ακόμη..

Ο δολοφόνος της όμορφης Φιλιππινέζας
που κάθεται δίπλα του.

Ο ήχος των συρμών
το soundtrack της πράξης

Ενός πόθου,
μιάς λατρείας εαυτού

Ενός άδειου μπουκαλιού γάλα
στο διπλανό κάθισμα.

Να την ρωτά για τα σημεία βαπτίσματος
και νά ναι οι ώμοι του
και τα χέρια του
ντροπαλά.

Καθώς τον κοιτώ καλύτερα
μία ευγένεια
πίσω απ τις μεγάλες βλεφαρίδες του

Νιώθω άσχημα..
ίσως έχω κάνει λάθος εκτιμήσεις.