Εννοειται πως δεν ειναι ακομη η ωρα μου
θα περιμενω το δειλινο εκεινο που θα κανει το χαμογελο μου γαλαζιο
σαν τον ισκιο μου
Τι κι αν μου βρωμαει αυτη η πολη
τι κι αν κοιτω με θλιψη την ομορφια σας
τι κι αν εχω ξεχασει πως ειναι να νιωθεις πια
εδω θα ειμαι
και θα περιμενω..
μεχρι το λαρυγγι μου να ειναι ζεστο να τραγουδισω
δυνατα
τοσο δυνατα ωστε να σας τρομαξω
Φευγει καθε πανσεληνος με μια ανασα πια
εμεινε το μηδεν εδω
κ ο αερας του Αυγουστου ο ταλαιπωρημενος
να με χαιδευει που κ που στο δωματιο
Να ξερα πως ειναι τα ματια σου να τα φανταζομαι
αλλα αν ηξερα
πως θα με ξαφνιαζες τοσο..
No comments:
Post a Comment