(2)

Δυό μέρη

Δυό φτερά

Ενα είμαστε

Τρεις ψεύτικες ζωες βουτηγμένες σάν κουλουράκι στο γάλα

Νεφέλες..
γαλάζιο χάραμα με κίτρινο φώς στο μέτωπο μου..

Πατέρα
μαζεψε με απο τον ουρανό που τρέχω
έχω πάρει φόρα Πατέρα και φοβάμαι.

όσο πιο ψηλά
τόσο πιο πολύ φοβάμαι.

Κοιτα!

Μπορω!
Μπορω!

δεν το περίμενες έτσι?

γι αυτό κι εγώ θα φτύσω απο μέσα μου το κάρβουνο
το μαύρο που με ται’ιζουν χρώμα
και θ ανάψω μια θάλασσα να κολυμπάμε
να διώχνουμε απο πάνω μας το χώμα..

και ν απλωνόμαστε..

σαν μυρωδάτα γιασεμιά.